- 15 -
deze voorwaarden in de verordening, worden de voorwaarden die de ge
meente stelt aan de verschillende subsidievormen min of meer gelijk
aan de voorwaarden van de twee andere instanties die belast zijn met
de (re)integratie van arbeidsgehandicapten (Arbeidsvoorziening en het
Lisv)
Bij het opstellen van de voorwaarden is dan ook gekeken naar het Reïn-
tegratie-instrumentenbesluit Wet REA (Staatsblad 1998, 293). In dit
Besluit worden nadere regels gesteld ten aanzien van de uitvoering
van de Wet REA door het Lisv.
De voorwaarden vormen een aanvulling op de voorwaarden die in het Buf
ten aanzien van de verschillende subsidievormen worden gesteld en gel
den niet voor het plaatsingsbudget.
Artikel 7
Artikel 7 bepaalt dat geen subsidie wordt verleend voor de kosten van
voorzieningen als deze voorzieningen algemeen gebruikelijk zijn. Een
soortgelijke bepaling is opgenomen in het Reïntegratie-instrumenten
bes luit voor het Lisv (Staatsblad 293) en voor Arbeidsvoorziening
(Staatsblad 291) en in de Wvg-modelverordening. Het is immers niet de
bedoeling dat kosten of diensten worden vergoed uit het REA-budget
die door de meeste mensen (in een bepaalde bedrijfstak) worden aange
schaft of gebruikt. Dit artikel is aanvullend op de regelgeving in
het Buf en zal vooral van belang zijn voor scholing en voorzieningen
waarvoor in het Buf geen nadere regels zijn gesteld.
Artikel 8
Artikel 8 bepaalt dat geen subsidie wordt verstrekt bij geringe kos
ten van de aangevraagde voorzieningen. Hiermee wordt voorkomen dat on
evenredig hoge uitvoeringskosten moeten worden gemaakt bij het ver
strekken van "kruimelsubsidies". De ondergrens van 1,85 maal het mini
mumloon per dag, is overgenomen uit het Reïntegratie-instrumenten-be
sluit Wet REA (Staatsblad 1998, 293). Deze rekenmethode sluit hiermee
aan bij die van het Lisv en het CBA. De gemeente kan ook een bepaald
vast bedrag als ondergrens hanteren waaronder geen subsidies worden
verstrekt
Gekozen is voor het totaal van de kosten van de aangevraagde voorzie
ningen. Als een aanvrager meerdere aanvragen doet die gezamenlijk
wel, maar individueel niet, boven het drempelbedrag uitkomen, worden
die aanvragen op grond van dit artikel wel gehonoreerd.
Dit artikel is facultatief, de gemeente kan ook de keuze maken geen
drempelbedrag vast te leggen.
Artikel 9
Artikel 9 benadrukt dat de werknemersvoorzieningen en scholing, trai
ning en begeleiding van de arbeidsgehandicapte in een Wiw-dienstbe-
trekking of op een proefplaats op het individu gericht moeten zijn.
Deze bepaling is opgenomen omdat het niet in de rede ligt voorzienin
gen toe te kennen waarvan niet vaststaat wie de gebruiker hiervan zal
worden. Daarnaast wordt met deze bepaling aangegeven dat bij de toe
kenning van voorzieningen zoveel mogelijk rekening moet worden gehou
den met de specifieke belemmeringen die de arbeidsgehandicapte vanwe
ge ziekte of gebrek ondervindt en dat hij een zoveel mogelijk op zijn
situatie afgestemde voorziening krijgt toegekend.
Voor werkgeverssubsidies wordt deze voorwaarde niet gesteld, omdat
het hier ook kan gaan om grote aanpassingen in het bedrijf (bijvoor
beeld rolstoeltoegankelijk maken van een gebouw). In artikel 10, twee-
REA.V0/RAAD/15
