- 16 -
De voorzitter antwoordt, dat de rehabilitatie van woongebieden
tot nu toe steeds langs de weg van geleidelijkheid zijn verlopen. Er
is weinig begeleiding bij geweest. Dit is door de eeuwen heen altijd
zo geweest. Stadsvernieuwingsprocessen voltrekken zich zeer geleide
lijk en van de kant van de overheid werd hier betrekkelijk weinig be
geleiding aan gegeven.
De vraag is nu om maatregelen te nemen en middelen beschikbaar te
stellen om dit proces, dat zeer duur en tijdrovend is te begeleiden.
Spreker zegt, dat men hierbij onderscheid moet maken tussen een
3-tal renovatieprocessen.
1. maatregelen, die gebaseerd worden op de subsidieregeling particu
liere woningen;
2. huizen die hiervoor niet in aanmerking komen maar vallen onder de
regeling van Volkshuisvesting en CRM;
3. reconstructiebijdragen van 80% bij aankoop van grotere gebieden
zoals Halbertsma en Stork-Bepak.
Spreker zegt, dat de zin waar de heren Draisma en Bouma op
doelen wanneer zij zeggen wat snijdt hier hout, is voornamelijk ge
richt op de subsidieregeling voor verbetering van particuliere wo
ningen. Als men ziet wat wekelijks de tafel van het college passeert
aan plannen woningverbetering (keukens, douches, toilets etc.), dan
zijn dat plannen die vanuit de inwoners zelf naar voren komen. Men
kent derhalve de subsidiemogelijkheden wel. Bij grotere aantallen
(b.v. plan Zevenhuizen) vraagt dit een planmatige aanpak. Deze vraagt
uitvoerige aanpak en begeleiding.
Spreker zegt, dat men er niet om heen kan, dat de mogelijkheden
van het gemeentebestuur zeer beperkt zijn. Op dit soort processen is
de schaal van deze gemeente niet afgesteld wat betreft het ambtelijk
apparaat. De gemeente kan geen grote plannen op de schop nemen en
die alle even goed begeleiden. De heer Draisma zegt, nu om wat extra
mankracht van buiten te huren en neemt als voorbeeld het bureau
H-part. Maar dan ga je er weer aan voorbij dat van de kant van het
gemeentebestuur begeleiding mogelijk moet zijn. Het is niet mogelijk
een groot aantal plannen tegelijk te begeleiden. Dit zal gefaseerd
moeten gebeuren. Spreker zegt, dat voorlichting aan inwoners een om
vangrijke operatie is. Bij Zevenhuizen is deze voorlichting al eens
gegeven
Ook daar is gebleken dat mensen tegen het betalen van een eigen
bijdrage aankijken en dat dit hun huiverig maakt. Ook het proces
in de Hoofdstraat en Kleine Buren heeft jaren gekost al is dit onge
twijfeld een goed voorbeeld. Maar het college moet wel tijd worden
gegund.
Spreker zegt, dat in de vraagstelling het begrip passief naar
voren is gekomen. Hij hoopt dat uit deze beantwoording zal blijken,
dat het college zeker niet zijn tijd verspilt met naar buiten te
kijken. De oogst zal echter eerst in 1981/82 kunnen worden binnen
gehaald.
