10
Het hot style huisorkest onder leiding van pianist Cor van Nimwegen op het podium aan het Klein
Schavernek in 1930. Achter het fraaie slagwerk zit Jo Walta en de muzikant uiterst rechts is J.
Vaas. De naam van de violist is niet bekend (Foto: Collectie A. Toornstra)
aangename sfeer zorgde. Nieuw waren ook
enkele dilettanten voordrachtwedstrijden,
die in de decembermaand werden georga
niseerd, maar deze leverden niet de ver
wachte toeloop op.
Een nieuwe opzet
In het nieuwe jaar speelde Salverda in op
de nieuwe veelbelovende dansrage en kon
er tot de maand mei elke avond worden
gedanst op muziek van het strijkje van G.
Velt, waarvan ook het echtpaar Van Nim
wegen gewoonlijk deel uitmaakte. Natuur
lijk werd het dansen af en toe afgewisseld
door het optreden van eerste klas arties
ten zoals Violet Dalbret met komische
repertoire of Gladys La Fille de Montmar-
tre met voornamelijk Franse chansons,
die door hun optreden in allerlei grote en
kleine zaken in het noorden alom bekend
waren.
Begin 1926 werd het inmiddels aar
dig florerende hotel-restaurant overgeno
men door H. van Hemmen, die de zaak
op dezelfde voet voortzette. Zo konden
de geregelde 'Oldehove-gangers' vanaf
21 januari genieten van het sensationele
optreden van Little Black Johnnie, de
Jasz-Drummer. Deze was als bijzondere
attractie aan het moderne strijkje van
pianist Adolf de Leeuw toegevoegd, dat
enkele maanden later reeds als jazzorkest
werd aangeprezen. De zaal had tijdens
een kortdurende restauratie, met felle
kleuren en schilderingen een eigentijds en
expressionistisch karakter gekregen en de
gedempte electrische verlichting zorgde
voor een intieme sfeer. Nieuwe artiesten
prijkten op het programma, zoals de sou
brette Annie Sodekamp en de Gezusters
Kauffman, die met z'n vieren zowel gra
cieuze als acrobatische dansen ten beste
gaven, terwijl Marga Kauffman boven
dien enkele solodansen uitvoerde. De
dansvloer was tijdens de dagelijkse thé- en
soirée-dansante meestal goed bezet, want
ook tijdens het middagconcert in 'the Chi
nese tea garden' traden alle artiesten op.
Het was duidelijk... in een provincie
hoofdstad als Leeuwarden bestond rond
het midden van de jaren twintig behoefte
aan enkele gelegenheden waar elke avond
muziek en cabaret werd geboden en het
uitgaanspubliek een gezellige avond kon
doorbrengen.
De toegenomen concurrentie noodzaakte
Van Hemmen met steeds nieuwe attracties
en orkesten, die hij liefst met een buiten
lands tintje opsierde, wekelijks de aandacht
van het publiek te blijven trekken. Soms
klonken er de opgewekte meezing-deuntjes
van een Münchener Stimmungs- und Tanz-
kapelle, speelde de Wiener Damenkapelle
van Mizzi Fillek er luchtige wijsjes en Duit
se schlagers of kreeg de charmante Ham
burger Damenkapelle van Mia Zander veel
bijval bij het rijkelijk vertegenwoordigde
mannelijke deel van de bezoekers.
Volgens de regelmatige aanprijzingen
van eigenaar Van Hemmen droeg het pro
gramma steeds vaker een internationaal
karakter. Zo deed het optreden van The
Three Roberty Girls, tijdens hun uitvoe
ring van mondaine dansen als de charles
ton en de black bottom, sterk denken aan
de ondeugende costumering en dansstijl
van Josephine Baker, zorgden de Five
Smile Girls voor een klassieke dansuit-
voering en voerden de luchtig geklede tien
La Sincera Girls uit Duitsland de meeste
dansen groepsgewijs uit. De solistische
prestaties waren bij zulke grote groepen
gewoonlijk zwak, omdat de meeste van
deze dames nauwelijks enige dansoplei
ding hadden genoten. In die periode van
malaise in het begin van de jaren dertig
probeerde bijvoorbeeld menig ontslagen
(Duitse) dienstbode haar geluk bij de revue
of bij dit soort dansgroepen die in het
cabaret- of kermiscircuit werkzaam waren.
Sommige gezelschappen prijkten meer
dere malen op het programma, zoals het
Evelyn Ballet met zijn voornamelijk klas
sieke dansnummers vol gymnastische
bewegingen of de exotisch uitgedoste
schoonheden van het Indra Ballet, waar
van leidster Margit Solange met oosterse
gratie enkele fraaie solo-dansen uitvoer
de. De muziek werd in deze periode ver
zorgd door Leeuwarder muzikanten als
Karl Wiederkehr en Frits Lahde, die met
hun Merry Makers de dansers vermaak
ten. Vanaf april 1930 speelde de bekende
pianist Cor van Nimwegen, al jarenlang
erg actief in het Leeuwarder muziekleven,
met zijn 'hot-style music' ruim anderhalf
jaar in deze dancing.
Tegen het eind van 1931 werd de con
currentie steeds groter en vanaf 1 januari
1932 stond de dancing enige tijd te koop of
te huur en werd vanaf de herfst voortgezet
onder de nieuwe naam Le Moulin Rouge.
