Eregalerij: Johannes Carel Meijer, 1845-1897 27 Martha Kist In deze rubriek stellen verschillende auteurs in korte geschreven portretten beken de en minder bekende Leeuwarders uit het verleden aan u voor. Mannen en vrouwen die mede de stad hebben gemaakt tot wat zij nu is. Uit de teksten zal blijken waarom deze vroegere inwoners een plaatsje in deze eregalerij hebben verdiend. Het zesde portret is gewijd aan Johannes Carel Meijer, gemeenteraadslid en wethouder. Wie tegenwoordig over de Nieuweburen rijdt, kan zich haast niet voorstellen hoe deze straat er een dikke 100 jaar geleden uit heeft gezien. Geen veredeld parkeer terrein met wat jonge aanplant, maar een levendige straat waar een drukbezochte markt werd gehouden. Op nummer 128 zijn tegenwoordig een rijwielhandel en een zaak in witgoed gevestigd. In de tweede helft van de 19de eeuw was het echter een voornaam herenhuis. In 1883 werd het door J.C. Meijer aangekocht als woning voor zijn jonge gezin. In één van de voor kamers op de benedenverdieping richtte hij zijn advocatenpraktijk in. Meijer had de woning op een openbare verkoping gekocht van de vorige bewoner, de wijnhandelaar Feddo Jan Haverschmidt, voor 13.301,- wat ongeveer twee maal zijn jaarinkomen was. Daarnaast verplichtte Haverschmidt hem om een groot aantal goederen over te nemen, waaronder alle gaskroonluch ters, de buitenjalouzieën, de parasol in de achtertuin en het kippenhok met loop. Hiervoor moest Meijer nog eens 475,50 betalen. Afkomst Meijer was geen geboren Leeuwarder; op 29 november 1845 kwam hij in Oldeboorn ter wereld als oudste zoon van Evert Meij er, toen nog kandidaat notaris, en Janke Murks Bottema. Sociaal gezien behoorde de familie Meijer tot de hogere burgerij. Ze waren doopsgezind. Vader Evert Meijer was jurist geworden in het voetspoor van twee van zijn ooms, waarvan één, inr. Ulbe Arend Evertsz, tot de oprichters van het Fries Genootschap had behoord. Al op vrij jonge leeftijd werd hij gemeenteraads lid en later wethouder van Utingeradeel. In 1883 werd het herenhuis Nieuweburen 128 door Johannes Carel Meijer aangekocht als woning voor zijn jonge gezin. In de jaren vijftig vond de Leeuwarder Muziekschool er onderdak Hij kreeg een standplaats als notaris op Ameland en later in Holwerd, waarheen hij met zijn gezin verhuisde. Zoon Johan nes Carel volgde de familietraditie. In 1869 promoveerde hij te Leiden in de rech ten. Daarna werd hij leraar in de staats wetenschappen aan de Hogere Burger school te Sneek, waar hij zich tevens als advocaat en later als procureur vestigde. Waarschijnlijk werd de keuze voor Sneek bepaald door zijn familieconnecties in die stad. In de kringen van de hogere burgerij vond hij zijn echtgenote; in 1875 trouwde hij te Sneek met Gerritje Bleeker, een doopsgezinde koopmansdochter. Maatschappelijke betrokkenheid Toen de rechtbank te Sneek in 1877 opge heven werd, besloot Meijer zijn advocaten praktijk over te brengen naar de Friese hoofdstad. In Sneek was hij vanaf 1874 rechter-plaatsvervanger geweest en in 1880 werd hij opnieuw tot rechter-plaats vervanger benoemd bij de rechtbank te Leeuwarden. Daar kwam zijn kantoor tot grote bloei en verwierf hij zich een belang rijke plaats in het maatschappelijk leven. Meijer was een harde werker die zich nut tig wilde maken. Zijn interesse beperkte zich niet alleen tot de juridische sfeer. Vrij snel nadat hij zich in Leeuwarden had gevestigd, werd hij lid van de Maatschap pij tot Nut van 't Algemeen. Een jaar later werd hij tot lid benoemd in het bestuur van de afdeling Leeuwarden van de Ver eniging voor Volksonderwijs (opgericht in 1871). In 1881 werd hij voorzitter van deze vereniging, welke functie hij tot zijn over lijden zou bekleden. De Vereniging voor Volksonderwijs stelde zich vooral ten doel het schoolbezoek te bevorderen door het 'schoolverzuim ernstig te bestrijden'. Daar toe bezochten de bestuursleden ouders van kinderen die blijkens de presentielijsten geregeld niet naar school gingen. Meijer en zijn medebestuurders kwamen tot de conclusie dat dit schoolverzuim in vele gevallen werd veroorzaakt door 'stoffelijke LA» it

Historisch Centrum Leeuwarden

Leovardia, 2000-2018 | 2001 | | pagina 29