8
Het schoolreisje van de kleuterschool van Juf Bender helemaal naar het Bos van Ypeij, 1946.
Links het Hervormd Rusthuis; rechts de Noorderkerk in de Grote Kerkstraat.
(Foto: Collectie R. Kuipers)
deringen van de geallieerde legers. Later
is mij verteld dat deze mededeelzaamheid
tot een razzia heeft geleid, waarbij het
hele huis op genoemde schoorsteen na,
werd doorzocht. Op de vraag waarom mijn
vader niet in Duitsland werkte, hield hij
zich, zoals hij met mijn moeder had afge
sproken, stokdoof. Toen de Duitsers ein
delijk vertrokken en de spanning was ver
broken, bleef er één wat aarzelend achter
en vroeg bij de winkeldeur of mijn vader
ook schoensmeer verkocht, waarop mijn
vader bevestigend knikte en tot zijn grote
schrik meteen besefte wat hij had gedaan.
De Duitser glimlachte, gaf een knipoog en
vertrok. Van deze razzia herinner ik mij
dat ik, misschien wel thuiskomend van
de kleuterschool van juf Bender, de tijd
dat de razzia duurde aan de overkant heb
gestaan temidden van een groep belang
stellenden, tot de kust weer veilig was.
Andere herinneringen zijn de hoog in de
lucht vliegende geallieerde vliegtuigen die
om de radar te misleiden stroken zilverpa
pier uitgooiden, die overdag flikkerend in
het zonlicht naar beneden dwarrelden; de
brand in Werkmanslust in 1944 nadat een
geallieerd vliegtuig zijn lege brandstoftank
had laten vallen; het vanwege brandstof-
schaarste omkappen van een grote boom
door bewoners van de Mariahof, waarvan
ik nog een grote tak voor onze kachel mee
naar huis heb gesleept. Nog zie ik bij de
bevrijding de eerste BS-ers (Binnenlandse
Strijdkrachten) in hun overalls op straat
verschijnen. Onvergetelijk was de intocht
van de Canadezen op de Groningerstaat-
weg. Ik mocht met mijn ouders mee om
ze te verwelkomen op de hoek van de
Bleeklaan. Daar kreeg ik mijn eerste cho
coladereep. Een naoorlogse herinnering is
de brand in twee pakhuizen aan de over
kant van de Dokkumer Ee.
Pliesie! Bal in de buse!
De straat was de speelplaats voor kin
deren, maar vooral een brede stoep, nu
een groenstrook aan de Oldegalileën voor
de woningen van Eigen brood bovenal.
Deze bij ons als 'de stoep' bekendstaande
speelplaats was het terrein voor het hin
kelen, knikkeren, toen nog met geverfde
kleiknikkers, tollen/toppen, overzettertje
spelen, hoepelen of krijten met scherven
van dakpannen met speelkameraadjes
Wim Hoexum, Eli Platte, Johan Rijpstra,
Klaas Postma (Pieterseliewaltje), Martin
van der Tempel (Eigen brood bovenal), die
Buurjongens, van wie twee op schaatsen, rui
men sneeuw voor de broodkarrenschuur van
Broodfabriek De Zelfstandigheid
(Foto: Collectie R. Kuipers)
viool kon spelen en Gelske Brugman.
In 1945/46 ging ik naar het particulie
re kleuterschooltje van juf Bender op de
hoek van de Bagijnestraat en Bagijne-
steeg. Hoe spannend was het eerste
schoolreisje met de bus helemaal naar het
bos van Ypey. Misschien dankzij de goede
vooropleiding van juf Bender kwam ik in
het schooljaar 1946/47 direct in de tweede
klas van de openbare lagere school num
mer 19, de Arendstuinschool bij juf Berg-
sma. Van mijn medescholieren herinner
ik mij nog de namen Klaas van Eik, wiens
vader een taxibedrijf had op de Noorder-
weg, Ype Greben, zoon van het school
hoofd, Robbie Winkel uit de Pijlsteeg en
mijn buurtgenoot Martin van der Tempel.
De jaarlijkse Sinterklaasvieringen in De
Harmonie behoren tot de blijvende herin
neringen. Meester Greben vervulde ieder
jaar zijn rol als Sinterklaas en de leer
krachten voerden een sprookje op; ik her
inner mij nog het prachtige Vrouw Holle.
Door onze verhuizing naar de Groninger
straatweg werd ik in 1949/1950 overge
plaatst naar klas vijf van de gemeente
school nummer 30, de zogenaamde Finse
school bij meester Alting.
Witte verf
Hoe jammer vond ik het dat ik tijdens de
wandeling die ik aan het begin noemde,
ontdekte dat mijn vroegere thuis in de
Pieterseliestraat met witte muurverf
was beschilderd. Misschien passend in de
moderne tijd, maar mijns inziens doet het
afbreuk aan de straat van mijn herinne
ringen.
LfOViflLC^tA,®
