La» it
21
Rekreaerje mei de grienteskou. Fan lofts nei rjochts Greet Dekinga, Jan Calsbeek, Ypie Terpstra,
Atsje Dekinga en Janneke Calsbeek. De meast romrofte foto fan üs Mem, omdat har fuotten ek op
portret kamen
Skoalkammeraat Geart Smidt helpt op 'e tün, 1936
dy't mei in fytsmakker troud wie en foar
myn boekhandeler. Wy hiene ek in klant
mei in soarte fan bibleteek, dy soarge, dat
we boeken te lézen krigen, dy't troch de
besetter ferbean wiene.
In nij produkt fan de oarlochsomstan-
nichheden wie de ferbou fan tabak. Dat
wie foar it eigen gebrük. Op in pear ekers
neist it hüs stiene de hege planten en de
grutte blêden waarden oan galvanisearre
tried rige en yn de kassen te droegjen
hongen, De fine ünderste blêdsjes, üs
'zandblad', waard foar Heit apart halden
en gie nei Johannes Kabel as dekblêd foar
de sigaren, dy't hy foar üs Heit makke. De
oare blêden giene oprdle yn bondels yn in
kiste om te broeien, soms mei ien as oare
sauske der troch foar de smaak.
Honke en Durkje krigen yn de oarloch
twa bern, Hinke en Bearn. Yn augustus
1944, trouden Pyt en Janneke. We giene
mei twa koetskes en in Jan Plezier nei it
stedhüs. De bruiloft wie op Ulkepöle, der
wiene in hiele bulte gasten, dy't wakker
bearden fan alderhande foaroarlochske
lekkers. Gebakjes, wite bole, sükerböle,
fleis en tsiis, tee en kofje. It resultaat fan
in aktyf ruiljen nei alle kanten. Efkes let
ter waard it sa, dat ik net mear nei sko-
alle koe en ik dükte ünder op de tün. Dêr
wie ek Pieter de Vries ünderdüker. Tege-
arre sliepten we soms tusken de tomaten
yn de kas. By in razzia is Pieter pakt en
üteinlik nei Drinte stjoerd.
Tongersdei 12 april 1945, waard it noch
efkes spannend op Snakkerbuorren. In
kolonne nei it westen werom lükende
Dütskers, struts hjir del en miende in
brêge te fïnen nei de Vierhüsterdyk. Hja
woene net troch de stêd en binne oant
de jüns ta bleaun. Der waarden keamers
foardere, sa ek by Honke en Durkje, dêr
kaam de kommandant. Lokkich binne se
jüns it Blokkepaad lans öfset. Op moand-
ei 16 april kamen de earste Kanadeeske
jeeps de reed by de Pöle del stowen, we
wiene yn in druvekas oan it radysboskjen.
Ik bin mei in boskje radys nei it fabryk
draafd en dêr ha ik it de earste de béste
soldaat yn hannen treaun. Dat wie foar üs
it ein fan de oarloch. Ik koe de leppe wer
stean litte en myn rêch wat üntspanne,
as dêr efter in tekenboerd al sprake fan
wie, want ik gie wer oan de stüdzje, wet-
terboukunde, de agraryske kant luts my
net. De oaren giene fierder mei de tün. Yn
1946 kamen der in pear lytse pjutten by
Jitsche fan Pyt en Janneke en Lieuwe fan
Honke en Durkje. Pyt en Janneke bou-
den yn 1959 in eigen hüs op de Fjouwere,
sadat elts winliken op it bedriuw wenne.
Heit en Mem binne yn de 70'er jierren
stoarn en ek de tredde generaasje waard
aid en moast stadichoan it tünkjen der
oanjaan, sünder dat der opfolging wie.
