Wel en wee in de Veestraat 20 Kees Siccama Het vertrek van de Bleeklaan (zie mijn artikel Bodders aan de Bleeklaan in Leovardia 14) naar de Veestraat nummer 5 luidde voor ons gezin een periode in van gestage economische teruggang. De door de oorlog opgelopen schade aan het verzendhuis Mercurius en de uiteindelijke opheffing ervan zorgde voor een gevoelige inkomstenderving voor de filiaalhouder in casu mijn ouders. Mijn grootvader van moederskant, bedenker en eigenaar van het postorderbedrijf avant la lettre, was na gevangenschap in Duitsland niet meer in staat het bedrijf voort te zetten. Wij vertrokken noodgedwongen uit het lege winkelpand en er kwam een einde aan mijn observaties van het volle leven en de nijvere bedrijvigheid aan de Bleeklaan. Hoewel de Veestraat hemelsbreed bijna grenst aan de Bleeklaan, belandde ik in een andere wereld. Als eerste was er het gebrek aan vrije woningkeuze door de heersende woningnood. Voor de oorlog bestond er een ruim aanbod van huur woningen. Erna was het woningbestand gekrompen door bevolkingsgroei, oorlogs handelingen en sanering van krotten. Een sociale woningwet was gecreëerd om (te) ruim behuisden tot inwoning te ver plichten. Een oudere weduwe moest door deze wet haar rijtjeshuis aan de Veestraat openstellen voor het drie per sonen tellende gezin Siccama-Bouma. Ze werd gedwongen maar bleef zich lijdelijk verzetten gedurende de anderhalf jaar dat wij er woonden. De kleine woning werd ook figuurlijk vaak te klein voor ons allen. Voor het overige was het een stukje straat met gewone mensen in gewone huizen; een buurtje zoals zo vele, vroeger. Vanaf de Groninger straatweg loopt de Veestraat met een knik richting Tjerk Hiddesstraat,waarbij rechts de 2e en le Koestraat liggen. Een monumentale lantaarnpaal Er is een pocketboek over dit gebied verschenen in 1988 bij de Friese Pers Boekerij, geschreven door Diet Huber in het Fries: Numer Alve, Koartswilige auto- biografyske ferhalen. Nummer elf was in de Koestraat. Het huis met dit nummer bestaat niet meer na de renovatie van het gebied rond 1980. Huber schrijft dat de architect A. Baart Sr. het complex in 1920 heeft ontworpen. Opvallend zijn de inbouwportieken in de Paardestraat en de gemetselde muurtjes bij hoekwo ningen. Ik herinner mij dat het muurtje van Veestraat 7 meeboog met de hoek en zeker een lengte had van tien meter. Als u gaat kijken: ze zijn er niet meer; neergehaald voor andere erfafscheidin- gen. Evenals de geknipte ligusterhaagjes tussen straat en voortuintjes. Diet Huber merkt dat verlies ook op. In de dikke en taaie anderhalve meter hoge heggen liet je je achterover vallen. Het terugveren gaf Uitsnede van de stadsplattegrond van 1943 ?net de omgeving van de Veestraat

Historisch Centrum Leeuwarden

Leovardia, 2000-2018 | 2004 | | pagina 23