La» it 4 jagers boven de stad. Mijn broer Jacob en ik mochten deze dag met Gerrit Brouwer en zijn evacué mee kievitseieren zoeken. Dit deden we bij Ouddeel. De familie Brouwer woonde destijds aan het Vliet. De heer Brouwer was een eizoekersmaat van mijn vader en een broer van Abe Brouwer, de schrijver van Friese boeken. Vanuit de landerijen zagen wij hoe de jagers in duik vlucht voertuigen op de Groningerstraat weg bestookten. Waarschijnlijk waren het vluchtende Duitsers en NSB'ers. Op vrijdag de 13e werden er pamfletten aan geplakt waarop stond aangegeven dat de burgerij zich rustig moest houden. Ook werd er een samenscholingsverbod van kracht. De Duitsers bewaakten gebouwen en bruggen. Zaterdag 14 april. Het vliegveld werd verlaten en door de burgerij geplunderd. Ook ik ben er met een groepje kinderen geweest. De scholen, waaronder de Arend- stuinschool, waar mijn zus Aafke, mijn broer Jacob en ik als leerlingen stonden ingeschreven, scheen door Duitsers te zijn verlaten. De Duitsers namen voertuigen in beslag om zo snel mogelijk te vertrek ken. Zelfs de 'tonnenwagen' werd gezegd, was gevorderd. Een tonnenwagen was een transportwagen voor houten tonnen, die werden gebruikt als plee. Er werden toen aanzienlijk veel tonnen gebruikt omdat een groot deel van de Leeuwarder huizen niet van een watercloset (wc) was voorzien. Eén maal per week werd er een schone lege ton bezorgd terwijl de volle ton mee terug ging. Om ongeveer tien over zeven begonnen de klokken van de Olde- hove te luiden als teken dat er groot alarm was. Vanaf dat moment mocht niemand zich meer op straat begeven. Om kwart over negen kleurde de lucht boven de stad rood. Op de eerste verdieping van ons huis zagen we vanuit de slaapkamer dat er in het centrum van Leeuwarden iets in lich ter laaie stond. Later bleek dat het het Old Burgerweeshuis en een deel van het Justitiepaleis was geweest. Zondag 15 april. Het was geheimzin nig stil op straat. Zo nu en dan zag men iemand lopen, gekleed in een blauwe overall met om zijn arm, een oranje-wit blauwe band. Bovendien was hij gewa pend. Het waren mensen van de NBS (Nederlandse Binnenlandse Strijdkrach ten). Was Leeuwarden nu in handen van het verzet? Hier en daar stonden mensen onrustig in de deuropening om er ach ter te komen wat er precies gaande was. Officieel hadden de mensen geen radio's meer. Deze waren al eerder op bevel van de Duitsers ingeleverd voor zover men daaraan gehoor had gegeven. En dan, ik meen klokslag twaalf uur hoorden we uit de richting van de Groningerstraatweg het geronk van tanks en andere militaire voertuigen. Ondanks het verbod waren de mensen niet meer te houden en liepen zo snel ze konden naar de 'Tommies', onze bevrijders. Vlaggen werden uitgestoken en de Canadezen werden hartstochtelijk toegejuicht door de toegestroomde menig te. 'Moffen meiden', dit waren vrouwen die een relatie hadden gehad met de Duitse militairen, werden gearresteerd en afge voerd. Hetzelfde gebeurde met NSB-ers en andere lieden die partij hadden gekozen voor de vijand. In de loop van de middag verspreidde zich het gerucht dat de Duit sers terug kwamen. Hier en daar werden vlaggen ingehaald. Gelukkig bleef het bij een gerucht. Ondanks mijn jonge leeftijd besefte ik dat het een groot voorrecht is om in vrijheid te leven. Weken lang werd er in Leeuwarden feest gevierd. Muziek corpsen kwamen weer op straat en ver schillende wijken of buurten hielden hun eigen bevrijdingsfeest. In het centrum van Leeuwarden werd op grammofoonmuziek gedanst. Dit gebeurde bijvoorbeeld op de Brol, de dubbele brug bij de Kelders en het Naauw. Hier werd de muziek verzorgd door radio Vaartjes. Ook op de Lange Pijp op de Nieuwestad was geregeld iets te doen. Twee kinderen gedood Ook op 9 mei 1945 was het op de Lange Pijp weer een drukte van belang. Hier werd een act opgevoerd door een aantal April 1945; leden van de Nederlandse Binnenlandse Strijdkrachten op het Gouverneursplein

Historisch Centrum Leeuwarden

Leovardia, 2000-2018 | 2005 | | pagina 6