Liefde op het Burmaniahuis La» it 20 Paul Bron Nadat het huidige stadskantoor in 1994 gereed kwam, had ik het voorrecht daar door mijn werk regelmatig in het oude, gerestaureerde gedeelte te komen. Wanneer ik in zo'n oude kamer zat, moest ik denken aan mijn grootmoeder, die meer dan een eeuw geleden in deze kamers en trappenhallen veger en hlik, spons en leer hanteerde. De trappen afdalende rook ik haar vim en boenwas en zag haar bezig met de ivoren deurkrukken, de marmeren fonteintjes en de marmeren schoorsteenmantels. Het Burmaniahuis is voor het voortbestaan van de familie van groot belang geweest: alle kinderen uit het gezin van mijn overgrootouders waren hier werkzaam en ontmoetten er hun wederhelft. Het Burmaniahuis aan de noordzijde van de Nieuwestad, tussen 1859 en 1870 gefoto grafeerd door de Leeuwarder fotograaf Eduard Fuchs. In 1843 werd Idzerd Frans van Eysinga de bewoner van het Burmaniahuis. Hij was grietman van Hennaarderadeel en Statenlid. Ondanks het feit dat hij een van de tien allergrootste landeigenaren van Nederland was en lid van een van de meest in aanzien staande geslachten in Friesland, stond Idzerd bekend als een bescheiden, intellectuele figuur die samen met zijn vrouw Wiskjen van Heemstra, rustig en wat teruggetrokken op het Bur maniahuis de laatste 25 jaar van zijn leven sleet. In 1871 vererfde het huis op de dochter van Idzerd, Clara. Zij was gehuwd met Bernardus Buma, laatste lijk burgemeester van Kollumerland. Het echtpaar liet het oude Burmania huis afbreken en betrok in 1875 de door architect Bruns ontworpen, nieuwe villa, die nu nog onderdeel van het stadskan toor is. Het ontwerp was karakteristiek voor de architectuur in onze provincie van die tijd met veel aandacht voor de tuin, de versieringen en de inrichting. Niet alleen het Burmaniahuis en Villa Vaartzicht waren in bezit van de fami lie Buma, ook Borniastate, gebouwd in 1889, aan de Verlengde Schrans werd bewoond door een Buma en wel door Wibo Bernhardus (1861-1945). Het echtpaar Bernardus Buma en Clara Eysinga had een zoon, Wiardus Buma (1865-1934), die met zijn vrouw Petronella ter Haar het Burmaniahuis en Villa Vaartzicht bleef bewonen tot 1898. In dat jaar werd Wiardus benoemd tot burgemeester van Hennaarderadeel en vertrok hij naar Wommels (zie Leovardia 14). Uitein delijk verliet hij, overigens niet als de enige Buma de provincie. Velen kwamen slechts terug om te worden begraven op de begraafplaats van de familie in Wei- dum, die werd onderhouden door Johan nes Jacobus van Hattem (Leovardia 14) tot 1913, opgevolgd door Kromhout van der Meer, die in dienst was van het Tjal- lingaweeshuis en nog weer later door de firma Beek van de Verlengde Schrans. Een feestelijke avond Hoog tijd om mijn familie ten tonele te voeren. In de hoofdrollen: mijn opoe Gelske Ras, 25 jaar, voormalig dienster bij de familie Buma. Vervolgens haar zus ter Anna Catharina, 26 jaar, keukenmeid en haar broer Hidde, 24 jaar, koetsier. Mijn opa is Jan van der Meulen 30 jaar, knecht bij de poelier. Geurt van Doorn,

Historisch Centrum Leeuwarden

Leovardia, 2000-2018 | 2005 | | pagina 22