La» it 13 Het deel van de Huizumerlaan waar de sloot nog niet was gedempt, eveneens rond 1900 gefotografeerd door H.J. Craije De Huizumerlaan één maand voor de overdracht door de Kerk voogdij aan de burgerlijke gemeente, gefotografeerd door J.H. Slaterus in oktober 1905 Collectie Syb Grijpstra zijn eigendom behoorde en er een afzet ting aanbracht. Juridische tussenkomst maakte duidelijk dat die mening onge grond was en de afzetting moest verdwij nen. In 1909 heeft een andere jurist deze eigendomskwestie nogmaals onderzocht en hij kwam tot hetzelfde oordeel. Wel zijn er omstreeks 1908 pogingen gedaan om het kerkenpad in de Schrans aan de burgerlijke gemeente over te dragen en werd het verwaarloosde stenen pad ver nieuwd en verbreed, doch kennelijk is het op dat moment niet tot een formele over dracht gekomen. Het Kadaster heeft om onbegrijpelijke redenen de grond waarop het stenen pad lag bij de desbetreffende panden gerekend en dat is tot de huidige dag nog het geval. Omstreeks 1765 werd de Huizumerlaan aan weerszijden met bomen beplant. Een akte van 18 oktober van dat jaar vertelt ons hoe dit is gerealiseerd. Het initiatief werd genomen door de ingezetenen en burgers van Huizum en zij meenden dat 'het niet alleen tot sieraad van gemelde dorpe zoude kunnen strekken, maar ook des zomers bi heete dagen, tot merkelijke aventage, zo voor kerkgaande als andere passanten en derhalven ten dienste van het algemeen, indien het kerkepad, tus sen de Schrans en de buurte van het dorp, geheel met boomen wierde beplant, in dier voegen, als reeds gedeeltelijk is geschied'. Belangstellenden konden inschrijven hoe veel bomen zij voor hun rekening wilden nemen. Dit werd een groot succes, want er konden 180 stuks worden aangeschaft, terwijl er achteraf gezien maar 134 nodig waren. De kerkvoogden werden belast met de inkoop van de bomen, terwijl ook de eigendomsrechten en het onderhoud aan dit college werden overgedragen. Overdracht aan de gemeente De gemeente Leeuwarderadeel nam in 1904 een uitbreidingsplan aan, waarbij er problemen rezen bij de afvoer van het rioolwater. Er moest een riolerings stelsel komen en voor de afvoer naar de Potmarge had men de Huizumerlaan nodig. Bij de overdracht ontstonden enkele problemen. De kerkvoogdij stelde als voorwaarde dat langs de Huizumer laan huizen zouden worden gebouwd van minimaal zeven meter breed. Er kwamen huizen onder andere de nummers 14 tot en met 22 die aan de voorwaarde volde den, maar na verloop van tijd werd deze voorwaarde bewust of onbewust verge ten. Een ander probleem was, dat een deel van de sloot aan de noordkant reeds was gedempt. Aangezien de erfscheiding in het midden van de sloot lag, moest op dat punt een afscheiding worden geplaatst. Met de kerkvoogdij werd afgesproken dat die afscheiding aan de kant van de sloot langs de Huizumerlaan werd geplaatst, zodat de kerk geen extra onderhoud voor die strook had. Na overdracht aan de gemeente moest die afscheiding worden teruggebracht, hetgeen bij deurwaarder exploot aan betrokkenen werd betekend. Het Tjallinga-weeshuis weigerde bij mon de van de voogd, de heer W.W. Hopperus Buma, hieraan te voldoen. Uiteindelijk mocht hij het hek laten staan, totdat het vervangen moest worden. Na de overdracht werden alle sloten gedempt, de bomen grotendeels gekapt en kreeg de Huizumerlaan zijn huidig aan zien. Nadien zijn er verschillende malen opnieuw bomen langs de Huizumerlaan geplant, die helaas niet wilden groeien en afstierven. Eerst in de jaren zeventig van de vorige eeuw heeft het hoofd van de groenvoorziening van de gemeente, J. van Reijendam, een boomsoort uitgekozen, die zich tot de dag van vandaag goed ont wikkelt.

Historisch Centrum Leeuwarden

Leovardia, 2000-2018 | 2006 | | pagina 15