20 "L":j k L Waterplezier en stilte in het Huizumer Zwembad, een maand voor de definitieve sluiting in september 1965 den geboord was. Onschuldiger van aard waren de gaten in de achterwand van de hokjes (meestal knoesten die eruit geduwd waren) en waardoor je over de ijs baan heen een prachtig zicht op het dorp Huizum en de dorpskerk had. Zoals gezegd was het zaak op tijd zo'n hokje te bezetten want als het erg druk was en alle hokjes vol, moesten de jongens 'achter het zeil', een open ruimte onder de kap direct rechts na het binnenkomen. Die ruimte werd dan weliswaar door middel van een groot ervoor gespannen zeil aan nieuws gierige blikken onttrokken, maar we had den er een grote hekel aan ons daar te moeten omkleden. Helemaal achter in het zwembad was over de hele breedte een zonneweide, wat overigens een tamelijk weidse benaming was voor een 'süterich grasfeldsje'. Daar na kwam een soort zandstrandje en dat liep uit op het begin van het ondiepe. Daar kon je vervolgens rustig inlopen of liever in glijden en glibberen want door algen- groei was het er spekglad en menigeen ging dan ook onderuit al voor de knieën nat waren. Soms kon je te water gaan temidden van kwakende eenden. Onder water zag je al helemaal geen hand voor ogen en het gerucht ging dat aan het ein de van het seizoen de badmeesters na het leegpompen van het bassin er een flink maaltje paling aan overhielden. Toch deed men zijn best om de waterkwaliteit accep tabel te houden want terzijde van het ondiepe, aan de buitenkant van de schut ting, stond een hokje dat zeker voor de waterzuivering was omdat daar onder luid geraas een ferme waterstraal omhoog gespoten werd. Halverwege het zwembad werd het ondiepe gescheiden van het diepe door middel van een houten loopbrug waarop je zo mooi kon rennen om dan halverwege met een sierlijke sprong het water in te duiken. Tegen die loopbrug aan waren vaak meisjes in groepjes aan het water trappelen, en maar kwekken! Het diepe was het meest geliefd vanwege de duik- planken en niet te vergeten het grote vlot (ik meen gemonteerd op een aantal lege oliedrums) waarop je met zo'n man of 15 kon staan totdat het traag en sierlijk omkiepte. Ik dacht dat er daarnaast ook een grote opgepompte binnenband van een vrachtwagen in het water ronddobberde. Beducht voor Thijs Rozenknopje Toezicht werd gehouden door de badmees ters, in onze tijd de heren Hoeben en Kui pers, geassisteerd door Thijs Rusticus (van de slagerij uit de Jacob Marisstraat) die hand- en spandiensten verleende. Helaas werd Thijs nogal gepest door de lieve jeugd die hem bijvoorbeeld de bij naam Thijs Rozenknopje gegeven had. Wanneer Thijs 'syn nocht had' zette hij de achtervolging in en dan kon je maar beter maken dat je weg kwam want als hij je te pakken kreeg hield hij je geruime tijd onder water. Ik meen dat Thijs ook de taak had een paar keer per dag met een grote thermometer het water te tempera turen om vervolgens het onderzoeksresul taat op een schoolbordje te publiceren. Helaas was het veel vaker 15 of 16 graden dan 21 of 22! Elke dag (behalve zondag, ik meen dat het zwembad dan gesloten was) werd een bepaald rooster aangehouden. Zo begon men om 7 uur onder andere met zwemles sen. Waar je in de Overdekte met een zin ken bus op de rug en één of twee plankjes in de handen drijvend werd gehouden, ging je hier te water met een kurken band rond de borst. Daarna was het óf vrij zwemmen óf alleen geopend voor dames dan wel alleen voor heren, 's Middags was het altijd vrij (gemengd) zwemmen. Normaal gesproken mocht je één uur zwemmen, daarna werd op een scheids rechter sfluitje geblazen en moest je maken dat je het bad uitkwam, wat soms nogal wat voeten in de aarde of liever het water had. Na het vertrek van de zwem mers werden de badhokjes geïnspecteerd en mocht de volgende ploeg erin. Het was trouwens de sport te proberen je ergens ongemerkt op te houden en zo ook het vol gende uur mee te pakken. Al met al speelde het zwembad tijdens het voorjaar en de zomer een belangrijke rol voor generaties Huizumers en vooral Huizumer jeugd, waaraan vaak nog met een tikje weemoed wordt teruggedacht. Le0Va.V3tA.1t

Historisch Centrum Leeuwarden

Leovardia, 2000-2018 | 2006 | | pagina 22