Aan de slag bij Landstra en Deibei 28 Jakob Vellenga Ik heb van 1938 tot 1942 bij de LPF gewerkt en die Leeuwarder Papierwaren Fabriek verlaat Leeuwarden. Vele jaren nadat Landstra en Deibei de fabriek heb ben opgericht, wordt het laatste bedrijfsgebouw gesloten. Zoals aan de Snekertrekweg ooit de Frico en de CAF stonden, bevonden zich aan de Harlingertrekweg de meelfabriek Fortu- na (lange tijd mét molen), Benninga's Margarinefabrieken en de LPF. Dit gebouwencomplex strekte zich deels langs de verdwenen Wilhelminabaan noord waarts uit tot waar nu de Tesselschade- straat loopt. Vlakbij bevond zich de wie lerbaan waar de koppels Pijnenburg-Wals en Kilian-Vopel elkaar bestreden. Deze houten baan is in het laatste oorlogsjaar opgestookt. Ongeschoolden en schoolverlaters Na drie jaar hbs moest ik geld gaan ver dienen en meldde mij in november 1938 bij de LPF om te werken op de pas gestar te eiertrays-afdeling samen met andere ongeschoolden en schoolverlaters. Er werkten nog een oud hbs-er, een kweek school-leerling en jongens die de mulo of de ambachtschool bezocht hadden. Eind jaren dertig was je blij dat je werk kon vinden. De vakmensen waren te vinden op de afdelingen van de drukkerijen, gebogen over grote kleurendruk- en diepdrukma chines. Aan het drukken en persen ging het ontwerpen vooraf en een bekende ont werper was Piet Hein van Asperen, die ook naam maakte als kunstschilder. Van de drukkers herinner ik mij Piet de Groot, die ik jaren later tegenkwam in de gemeenteraad, waar hij de communisten vertegenwoordigde. Verder was daar mijn maatje bij de eiertrays Johan van der Meulen. Ik was een kop groter maar hij was sterker. In het voorjaar van 1940 sloeg hij zijn tegenstander in één klap (de eerste!) tegen de grond en werd Neder lands bokskampioen in het vedergewicht. Dat feit werd gevierd op een feestelijke personeelsavond in de grote zaal van de kantine, die in 1938 was ingewijd. Er was meer te vieren op sportgebied. Wij leefden mee met de goede prestaties van de LPF- elftallen in de bedrijfsvoetbalcompetitie, die op zomeravonden veel publiek trok. Zo zag ik Cas Rem spelen, de bekende goede halfspeler, eerst bij w Leeuwarden, later bij Frisia en ook Kaspersma, Beers en anderen. Op het kantoor werd een functie geschapen voor Th.P. van der Tol, om hem als schaakmeester van naam te kunnen laten uitkomen voor schaakclub Philidor. Maar ook mevrouw Van der Tol kwam uit voor Philidor, zodat de club kon bogen op een uitstekend schakend echtpaar. Er werd veel over sport en sporters gesproken. Toen ik naderhand op de inpakafdeling werkte, ging mij prachtig werk door de handen. Emballage, verpakking en recla me. Mijn collega-inpakker was Teunis Puist en onder 'zijn' merken viel de Fino- soep. Jaren later, als ik met de trein van of naar Den Haag langs donker Harderwijk reisde, zag ik de lichtletters 'Fino Harder wijk' staan en dan dacht ik soms aan Puist, die helaas jong is overleden aan tuberculose. In de hoofdrol De Leeuwarder Papierwaren Fabriek is opgericht door Landstra en Deibel. Toen ik daar kwam te werken was Deibel er niet meer en was Landstra de enige direc teur. Van oudere werknemers hoorde ik verhalen over Landstra als de vaak onver wacht verschijnende 'Ouwe Baas'. Een veel geciteerde uitspraak van hem luidde: 'wat staan jim weer uut jim neus te freten. De baas sien senten bin' niet fan blik!' Zijn minder kleurrijke zonen namen later het roer over. Zij wisten, omringd door medewerkers als de econoom Doorn en ingenieur Hollander, de crisis van de jaren dertig redelijk het hoofd te bieden. In 1938 verrees de nieuwbouw voor de De LPF, door Leeuwarders vaak Landstra en Deibel genoemd, eind jaren dertig Le0Va.V3tA.1t

Historisch Centrum Leeuwarden

Leovardia, 2000-2018 | 2006 | | pagina 30