19
Dus vlak bij het vliegbedrijf. Hoera!
's Morgens na het ochtendappèl voor de
hangaar gingen de vlieggerede Meteors
naar buiten. Er waren héél veel Meteors
in die hangaar, maar niet alle vlieggereed.
De achtersten zouden nooit naar buiten
gaan, daar was wat mee, zei men: kromme
vleugels door overbelasting en zo. Het
naar buiten brengen van de 'kisten' ging
op handkracht, omdat er maar één land
bouwtrekker voor twee squadrons
beschikbaar was. Enthousiast hielp ik
mee, tot iemand mij betrapte op het duwen
tegen een zogenaamd trimvlakje en dat
was niet zo best! Niet boos, maar eerder
verdrietig over zoveel onkunde vond de
hangaarchef het beter mij na het ochtend
appèl meteen naar de squadronadminis
tratie te sturen. Schaamte mijnerzijds en
teleurstelling.
Op die administratie waren behalve de
administrateur nog een korporaal één en
een dienstplichtig soldaat aanwezig. Veel
personeel en dus was er voor mij geen
taak. Ik moest maar over de schouder
van de dienstplichtige meekijken, wat erg
leerzaam was. Eerst keken we graag naar
de taxiënde vliegtuigen en de start van
alle Meteors van de eerste 'wave', ook al
was het gierende geluid van het hoge toe
rental van de Derwent motoren niet pret
tig om te horen. Als de vliegers 'airborne'
waren had je vrije toegang tot de vlieger-
crewroom en tot bladen als Esquire met
veel mooie dames. Ook konden we de vis
sen in het aquarium bekijken waaronder
de levendbarende 'Black Mollies' die als
kleine vleugelloze bommenwerpertjes hun
minuscule jonkies uitwierpen.
Bij de afhandeling van de post viel het
mij op dat onze dienstplichtige de gesloten
enveloppen openmaakte en de inhoud na
lezing verscheurde en in de prullenbak
gooide. Op mijn vraag waar hij mee bezig
was, vertelde hij eerlijk en oprecht dat het
rapporten van de Luchtmacht Bewaking
waren over dienstplichtigen die bijvoor
beeld bij controles bij de poort te vroeg
met verlof vertrokken of te laat binnen
kwamen, het tenue niet in orde hadden
of in een verkeerd café waren aangetrof
fen, enzovoort. De rapporten betreffende
vriendjes gooide hij weg en de rest stuur
de hij door naar de squadroncomman
dant, Kapitein Spoor, voor een verdere
afhandeling, die vaak niet mals was.
Fatale oefeningen
Tijdens mijn plaatsing bij het 325
Squadron was er een grootscheepse inter
nationale oefening. De Engelse RAF deed
ook mee. Heel veel dienstplichtig perso
neel en een groot aantal maandvliegers
(eens per maand een weekje vliegen)
waren in werkelijke dienst opgeroepen.
De dienstplichtigen waren in hangaars
gelegerd en de vliegtuigen stonden voor
die gelegenheid buiten. Aan het begin van
de oefening bewezen de Engelse vliegers
hun kunde door met een Canberra-bom-
menwerper 's nachts boven de kazerne op
zeer lage hoogte een oefenbom af te wer
pen. En dat met een Bonifatiuskerktoren
van 95 meter hoogte vlak bij! We schrok
ken ons wezenloos, eerst door het vlieg
tuiglawaai en daarna door de flits en de
harde explosie. Het vliegtuig was inmid
dels doorgevlogen naar de basis, vanwaar
nog eens twee harde explosies klonken.
Een medesoldaat vertelde dat verscheide
ne maten zó schrokken van de harde knal
len, dat ze bijna tot het prettig resoneren
de dak opveerden. Merkwaardigerwijs
zijn er mij geen protesten uit de burgerij
bekend.
Verder verliep de oefening niet zo goed.
Twee maandvliegers kwamen om in hun
vliegtuig bij Stiens op 'finals', toen de bui
tenste van het 'pair' de bocht inzette, ter
wijl de binnenste nog rechtdoor ging, zo
ging het gerucht. Was de radio uitgeval
len? Een dag daarna kwamen twee herha
lingsmensen van de technische dienst om
het leven op de 'flight'. Het was een druk
ke dag met veel vluchten van- en naar de
Vlieland Range. Ook de bewapeningsmen
sen hadden het druk met het opnieuw
laden van de driecentimeter kanonnen
van de Meteors. De eerste patroon van
iedere munitieband diende een 'dummy'
te zijn, nodig om de band in het kanon te
voeren. Helaas ging er die dag iets mis,
het schot ging af en twee herhalingsmen
sen die in de baan van het projectiel ston
den stierven ter plekke. Doormidden
geschoten, zo zei men. Het maakte op ons
een diepe indruk. Wij stonden als ere
wacht opgesteld toen de stoet de basis ver
liet voor de militaire begrafenis.
Aardappelen met graflucht
De warme maaltijd diende men voor
namelijk op in de grote eetzaal, aan het
Een minder fortuinlijk vliegtuig dat, gedwongen door een motorstoring, in 1950 een
noodlanding moest maken in een weiland ergens tussen Leeuwarden, Franeker en Sneek
Collectie J.P. de Haas
Leova.'c^tA.lt
