33 eerste artikel in de Nieuwe Rotterdamse Courant over interessante aspecten van ons land. Piet begon zijn loopbaan in Den Haag als kantoorbediende bij Rijkswaters taat. Maar zijn grootste belangstelling ging uit naar het fotograferen en beschrij ven van het landschap en het cultuur historisch erfgoed in ons land. Hij werkte vervolgens bij de Nederlandse Reisvereni- ging en als reclamemedewerker bij Kodak. Kort na de Tweede Wereldoorlog kwam hij naar Leeuwarden, waar hij werkzaam was als directeur van de Provinciale VW. Hij trouwde hier in 1953, maar scheidde zes jaar later. Hij keerde terug naar Den Haag, trouwde er in 1960 en scheidde wederom vijf jaar later. Hij werkte als freelance journalist en documentalist aan artikelen en fotoboeken over het land- schapsschoon en toerisme in eigen land. Ook verzorgde hij lezingen en een toeris tische quiz om het binnenlands toerisme te propageren. Hij overleed in zijn woon plaats Den Haag op 1 januari 1992. Hij publiceerde in de periode 1949- 1989. Van zijn publicaties noem ik: Frieslands strijd tegen het water (1949), Fries-Groningse kanalen; de moderne scheepvaartverbinding tussen het noorden en het westen van Nederland (1951), twee delen van de bekende Prisma-toeristen gids (1965) en het fotoboek Kijk op Zee land (1977). Joop van der Tuin, Steenwijk Pelikanen Bij dierenopvang De Wissel aan het Kal- verdijkje staan twee indrukwekkende ste nen pelikanen. Deze staan er sinds het begin van de zeventiger jaren, toen ze zijn geschonken door een sloopbedrijf. Het zijn kunstwerken met duidelijke kenmerken van de Amsterdamse School. Ze moeten vroeger naast een trap of een bordes heb ben gestaan, maar helaas weten we niet waar. We kunnen het de betrokken sloper niet meer vragen want die is inmiddels overleden. Is er een lezer die zich kan her inneren dat hij de pelikanen vroeger elders heeft gezien? Velen hebben ons reeds verteld dat ze bij zwembad De Gro te Wielen hebben gestaan, maar ik weet uit eigen ervaring dat dat kikkers waren. Wie weet het beter? Koos Pietersma Dierenbescherming, Leeuwarden Een van de Pelikanen bij dierenopvang De Wissel aan het Kalverdijkje Foto: Koos Pietersma De Passies Links op de foto van de biljartfabriek van Pasma in de Schoolstaat Leovardia 21) staat nog een historisch monument, de Passies. Het was een oude verhuiswagen, die behoorde aan het aan de overzijde gevestigde geluidsbedrijf Gigs Support. Op de zijkant was op een bordeauxrode ondergrond een veelkleurige wereldbol geschilderd met het opschrift Wereldwij de Verhuizingen, Aalsmeer, Holland'. Zoiets schilder je niet over. In de Passies verplaatsten zich hal verwege de jaren tachtig diverse Friese bands, waanronder met name de (Op de) Koffïeband. Het was een paradijs op wie len, alles en iedereen kon mee. Achterin paste een complete PA geluidsinstallatie en de instrumenten en versterkers. En achter de cabine zat een compleet muzi- kantenhol met lage banken en stoelen, een koelkast, een tafel in het midden, speakers voor de muziek en leeslampjes voor de intellectuelen. Boven de cabine was een slaap/ligruimte, die meestal werd benut door het aankomende kunstenaars echtpaar Groenewoud/Buy (saxofoon). Beneden vormde dan de ritmesectie Vis ser/De Bildt de motor van eindeloze reek sen klaveijasbomen. Op de terugweg werd het uit de kleed kamer overgehouden bier opgedronken en zat Henkie de Geus vaak nog met zijn gitaar om 'dingetjes uit te proberen'. Hoe wel zeer comfortabel, hoorde de Passies niet tot de allersnelsten op de weg en wij hebben het hier over terugreizen uit oorden als Oud-Beijerland, Pijnacker, Til burg, Uden, Sittard. Als chauffeurs op de Passies, tevens geluidslieden, hebben wij mooie herinne ringen aan Mans Nijenhuis (nu Romein), Frans Slaterus (Omrop Fryslan) en Theo Balijon (Hollywood) en aan de mixer en spirituele leider, de onvolprezen Jan Dub. Een favoriete uitdrukking in het bandidi oom was 'Hasses derby!', meestal afgekort tot 'Hassüsü' Sjoerd Cuperus, Leeuwarden Bakkerij Excelsior Bij het lezen over de Willem Sprenger- straat in Leovardia 21, komt de volgende herinnering weer bij mij boven. Aan het complex Excelsior was ook een bakkerij verbonden, met een mooie etalage aan het Ouwegaleien, vooral natuurlijk interes sant in de decembermaand. Zo staan wij, een groep kinderen, ons te vergapen aan de lekkernijen en we weten allemaal hoe dat gaat. Kreten als 'dit is van mij, dat wil ik hewwe', enzovoort. Zo roep ik, staande bij de winkeldeur, wat ik het liefste wil hebben. Meteen gaat de deur open. Er verschijnt een man, die mij een trap op een zekere plaats geeft en schreeuwt: 'Opgesoademieterd, liever koekjes wudde hier niet bakken'. Wij weg, ik zal het nooit vergeten. F. Hoeksma, Heerenveen Leova.'c^tA.lt

Historisch Centrum Leeuwarden

Leovardia, 2000-2018 | 2007 | | pagina 35