4
We mogen samen zo graag een reisje maken
door bos en heide genieten van natuur
we gaan dan allen het schoolwerk even staken
en storen ons aan geen tijd en aan geen uur
eerst hebben we wat moeten sparen
het reizen dat kost je heel wat geld
meneer wou het wel voor ons bewaren
en de rest is ook door hem besteld
de tijd is daar en dus
wij stappen in de bus
en tuffen vrolijk met elkaar naar Appelscha
daar is het mooi, je vindt er hei en zand
prachtige bossen, duin en zonnebrand
ga met ons mee het is een heerlijk land
't lijkt er wel Klein Zwitserland
naar Appelscha!
naar Appelska! (Dirk Jaspers)
naar Appelska! (Remmie Atsma)
Het lied was in zoverre praktisch dat
het voor iedere bestemming toepasselijk
bleef zonder dat het rijm hoefde te worden
omgebouwd. Je kon ermee weg van Roo-
deschool tot Valkenswaard. Dit moesten
wij dan zingen voor de 'vader en moeder'
van de jeugdherberg ter plekke. Meneer
Goerres had ook nog een afscheidslied
gedicht, waarvan ik me alleen herinner
dat het was op de wijze van Blonde Mien-
tje. Je moest bij hem wel goed meedoen,
want hij sloeg hard, zij het slechts één
keer. Dat was voor iedere leerling wel
genoeg, zowel voor wie het aanschouwde
als voor wie de klap kreeg.
Voor het verdere leven bepalend
Wie aan de Hofschool in die periode terug
denkt, doet dat niet zonder dierbare her
inneringen aan meneer Hosper. Wie klas
se 6a bereikt had, voelde dat als een
verademing. De kwaliteit van zijn lessen
was ongekend hoog, ook al waren we ons
daarvan toen nog niet bewust (geschiede
nis en taal vooral). Voorbij was de tijd dat
je moest vragen of je naar de WC mocht.
Wie moest, ging gewoon. Eens kwam ik te
laat op school vanwege een tennisles in
alle vroegte. Zijn reactie: 'wat leuk dat je
al tennist.'
'Met een leerling van de Leeuwarder
School Vereniging.' Een van ons had
periodiek de telefoon (nummer 6618),
zoals ooit Kees de Jongen de bel. Meneer
Hosper gaf aanwijzingen voor correct en
efficiënt telefoneren. Hij deelde soms de
klas in in werkgroepen voor bepaalde
vakken. De knapste was leider van de
groep en gaf zelf les aan groepsleden, die
er niet uitkwamen. Daarbij liep meneer
Hosper, per slot Hoofd der School, regel
matig de klas uit en bleef soms uren weg.
Geen leerling die eraan dacht om keet te
trappen. Bij ons verkeersexamen zat hij
in de zijspan van de politie. Aan het eind
van ieder schooljaar bezocht hij met
meneer Miedema de ouders van iedere
leerling (6a respectievelijk 7) aan huis om
het advies te bespreken dat zij zouden uit
brengen aan de directeur of rector van de
middelbare school. Bij dezen woog het
advies van meneer Hosper zwaar. Bij de
toelatingsexamens scoorden klassen van
de Hofschool onverdeeld hoog, ook al was
het soms nodig dat meneer Hosper kinde
ren bijles gaf aan huis in de Sperwer
straat.
Iedereen kent mensen, die voor hun
verdere leven bepalend zijn geweest. In
mijn geval reken ik de heer G.U. Hosper
daartoe.
Jubileumpublicatie ter gelegenheid van
het 75-jarig bestaan van de Leeuwarder
School Vereniging
Mij ooit toegezonden door een der gefotografeerden. Plaats en datum zijn mij niet
bekend, maar het zijn wel allemaal 'Hofsketen', met wie ik in de klas heb gezeten. Boven
ste rij van links naar rechts: Jansje Weersma, Tineke van der Laan, Tiny Heins, Anneke
Stout, Greta Tjepkema; tweede rij: Trijntje (Tineke) Verf geboren 28 mei 1936, net als ik,
Hanneke Hoekstra, Elientje van Dantzig (apotheek op de Voorstreek), derde rij
Marga Spithost, Margo van der Velde, Corry van Balen Walter
Collectie: K. Toxopeus