11 Albert Bakker met naast zich zijn 83-jarige zuster, mevrouw Vink-Bakker tijdens de viering van zijn 60-jarig jubileum als toneelspeler op 16 februari 1936 in de Harmonie. Achter de jubilaris de leden van het Ere- en Huldigingscomité Collectie A. Toornstra van Maurik. De meeste rollen werden door eigen krachten vervuld, waarbij doch ter Elisabeth inmiddels met Piet Vink, afkomstig uit een Groninger familie van toneelspelers, was gehuwd en Madeleine daartoe Bruno Gerlach, de dirigent van het orkest en van Duitse origine, had uit verkozen. Natuurlijk stond ook mevrouw Bakker gewoonlijk in een voorname rol op de planken en speelden de zoons Albert en Johan eveneens diverse personages. Toch bleek de komst van Anthony Kattermole, die daarvoor bij het Gronin ger gezelschap van Jacqui werkte, een belangrijke versterking. Met name de his torische kostuumdrama's als Marie Antoi nette en Het Testament van Koningin Eli sabeth of De Strijd om de Troon met de vele bedrijven en wisselingen vergden veel van de inzet van alle leden van het gezelschap. Soms werd er ook dan nog een vaudeville als nastuk gegeven waar door een dergelijke voorstelling pas laat was afgelopen. Een recensent merkte dan ook terecht op dit in het vervolg niet meer te doen 'met het oog op de vele dienenden en bij anderen inwonenden, die gewoon lijk deze voorstellingen bezoeken.' Bij een andere uitvoering bleek echter dat de zaal goed bezet was met toeschouwers uit ver schillende standen. Gewoonlijk trok dit echte volkstoneel een eigen vast publiek en zeker tijdens de zondagavond voorstel lingen in de Stadsschouwburg. Het gezelschap Bakker kon in deze jaren zowel in Leeuwarden als in de pro vincie steeds op veel bezoek en enthousi aste reacties rekenen. Hoewel de gewone toegangsprijs niet echt hoog was werden er onder meer in 1888 enige zogenaam de werkliedenvoorstellingen gegeven en moest voor alle rangen slechts 29 cent worden neergeteld. Ook werd op verzoek soms een extra voorstelling ten voordele van een goed doel gegeven, zoals in maart 1886 voor de algemene armen, waardoor ruim 72 gulden aan het bestuur van de Werklieden Vereniging kon worden over handigd. Vaste kaskrakers Veel stukken keerden door de jaren heen met enige regelmaat terug op het reper toire - weliswaar met enige aanpassingen, andere decors en nieuwe kostuums - zoals De Twee Vlezen, Martin de Kruier en op nieuwjaarsdag De Bruiloft van Kloris en Roosje. Over de opvoering daarvan in januari 1896 geeft de verslaggever van de Leeuwarder Courant het volgende sfeer beeld: 'Bij het opgaan van het doek deed het versierde tooneel met een prachtige bruiloftsdis het publiek juichen. De heer Bakker werd een welgemeend 'leve Bak ker' toegeroepen, toen hij vergezeld van Moeder Pieternel - mevrouw Bakker- Stoete - zijn heilwensen uitsprak voor ons koningshuis, ons land en onze goede stad Leeuwarden. Daverend applaus. Bij het komen van de gasten op de bruiloft was er geen die zoveel succes had als mevrouw Bakker-Stips, die een kleine boerin voor stelde. Onverdeeld bleef men haar vol gen. Ook de anderen, waaronder Kloris, vertolkt door Frits Bakker, en Roosje, gespeeld door mevrouw Bakker-Blaauw (zij was de echtgenote van Albert Bak ker), verdienen de meeste waardering. Als naar gewoonte droegen de fraaie kos tuums veel tot het moois bij.' Natuurlijk zorgden ook de soms zelfs sensationele spektakelstukken voor een flinke belangstelling zoals bij De Ont hoofding van Graaf Diederik van Hoorn of De Spanjaarden in Nederland in 1572 en Othello, de Moor van Venetië. Dit was zeker het geval toen in januari 1896 het nieuwe stuk De Hollanders op Lombok werd opgevoerd waarbij naast de zang en de verschillende koren ook enkele drukke, kleurige optochten en spannende gevech ten aan de toeschouwers werden voorge schoteld. Naast de bekende, toch wat melodra matische of kluchtige 'oude draken' wer den er ook nieuwe originele blijspelen in het repertoire opgenomen en soms ook werd er door Albert Bakker zelf een stuk geschreven, zoals het drama Dreyfus. Daarover vertelde Bakker in een inter view: 'Het was juist tijdens het Dreyfus- proces, toen mijn zwager en ik in een kleine Hollandsche plaats bij de burge meester kwamen om een vergunning. De burgermeester keek bedenkelijk en zei: 'Je komt altijd met oude stukken Bakker en

Historisch Centrum Leeuwarden

Leovardia, 2000-2018 | 2009 | | pagina 13