3
De Wirdumerdijk, gezien vanaf het dak van Covers
muizen. Oom Henk vergezelde ons vaak
naar het voetballen. Mijn vader reed dan,
want een rijbewijs bezat oom Henk niet.
We zijn zelfs nog eens naar Apeldoorn
geweest waar Cambuur een beslissings
wedstrijd tegen DFC moest spelen.
Tante Ida had een ietwat moeilijk karak
ter. Met Henk Norberhuis, de bloemen-
koopman die voor de doopsgezinde kerk
stond, kon ze al helemaal niet opschieten.
Volgens haar was de zijn waren aanprij
zende koopman tot in de bioscoopzaal te
horen.
Wij mochten wel eens gratis naar de
film. Even achterin zitten op het politie-
bankje. Als ik 's avonds op mijn kamer
was kon ik het geluid van de film prima
horen omdat de cabine waar de film werd
gedraaid slechts een paar meter van
mijn raam verwijderd was. De bioscoop
is ook een keer verbouwd en vergroot. De
grote boog in de pui verdween, inclusief
de drie bollen met verlichting. Door een
Duitse vrachtwagen werden de stoelen
opgehaald en enkele maanden later gere
noveerd weer teruggebracht. Bij de her-
ingebruikname draaide de film Vader het
beste paard van stal en mocht Jean Pierre
Houbein uit de Oude Lombardsteeg zijn
elektronisch orgel bespelen in de zaal.
Later kwam op het balkon een aparte
bioscoop met de naam Studio F.
Een van de personeelsleden was de heer
Gerlofsma. Hij was eigenlijk kruidenier
in het Rooie Dorp, maar werkte ook als
kassier in de bioscoop. Iedere twee jaar
kocht hij een nieuwe Ford Consul. Het
was een aardige man met een tamelijk
scheve neus. In de kassa was hij op rus
tige momenten bezig met de schriftelijke
studie voor het horecadiploma. Dit werd
ook behaald, maar het plan om een hotel
te openen werd doorkruist toen hij onver
wacht vader werd.
Verder werkte er een schat van een
vrouw die wij tante Trees noemden. Zij
wees de klanten de weg op het balkon.
Van haar mochten we vaak gratis naar
binnen. De heer Jongsma met zijn grijze
bos haar was ook een heel geschikte man.
Ik ben vaak ook door hem gratis naar
binnen gelaten, al of niet samen met een
meisje. Dat scheelde enorm in de kosten
en we mochten altijd achterin zitten.
Snoepje van de week en ruilhandel
met de tandarts
Het pand van Witteveen herenmodes
werd bewoond door twee gezinnen, die
van Witteveen senior en junior. De laat
ste heette Piet. Hij woonde er met zijn
echtgenote plus de kinderen Han en Els.
Broer Johan woonde nog bij senior. Piet
Witteveen had samen met zijn vader de
zaak in herenmodes. De toegang naar de
'zandbak' liep via hun steeg. We moesten
altijd in tijgersluipgang door die steeg
kruipen anders werden we vanuit de win
kel gezien en waren de rapen gaar.
Boven de kruidenierswinkel van De
Gruyter met zijn prachtige tegeltableaus
en het snoepje van de week, woonde eerst
tandarts Piet Ablij met vrouw en dochter
Doortje. Als we kiespijn hadden moesten
we naar Ablij. De rekening werd onder
ling vereffend door middel van ruilhandel.
Moest mijn vader 20,- aan Ablij beta
len dan kocht deze voor hetzelfde bedrag
bij ons: een win-win situatie. Later zijn
ze verhuisd naar een mooi huis aan de
Noordersingel. Na de familie Ablij kwam
accountant Caderius van der Veen er
wonen met zijn gezin. De familie was in
het bezit van een Lelijke Eend. Er waren
twee kinderen, een jongen en een meisje.
Jaap Otma, de eigenaar van deze gelijk
namige zaak in gereedschappen, sloten,
spijkers en dergelijke reed altijd rond in
een fraaie Ford Customline. Ook deze
zaak werd later verbouwd en vergroot.
Ze liep helemaal door tot aan de Weaze.
Op de bovenverdieping huisde mevrouw
Postma van de talenschool. Later is deze
verhuisd naar het Ruiterskwartier.
In Muziekhandel Scheepstra was eerst
de firma Steensma, in bakkerijgrondstof
fen, gevestigd. Hierna kwam vanaf de
Wortelhaven de muziekhandel Scheep
stra hier. Theo Scheepstra, een bekend
musicus in het lichte genre, verkocht hier
samen met zijn vader muziekinstrumen-