3 De Wirdumerdijk, gezien vanaf het dak van Covers muizen. Oom Henk vergezelde ons vaak naar het voetballen. Mijn vader reed dan, want een rijbewijs bezat oom Henk niet. We zijn zelfs nog eens naar Apeldoorn geweest waar Cambuur een beslissings wedstrijd tegen DFC moest spelen. Tante Ida had een ietwat moeilijk karak ter. Met Henk Norberhuis, de bloemen- koopman die voor de doopsgezinde kerk stond, kon ze al helemaal niet opschieten. Volgens haar was de zijn waren aanprij zende koopman tot in de bioscoopzaal te horen. Wij mochten wel eens gratis naar de film. Even achterin zitten op het politie- bankje. Als ik 's avonds op mijn kamer was kon ik het geluid van de film prima horen omdat de cabine waar de film werd gedraaid slechts een paar meter van mijn raam verwijderd was. De bioscoop is ook een keer verbouwd en vergroot. De grote boog in de pui verdween, inclusief de drie bollen met verlichting. Door een Duitse vrachtwagen werden de stoelen opgehaald en enkele maanden later gere noveerd weer teruggebracht. Bij de her- ingebruikname draaide de film Vader het beste paard van stal en mocht Jean Pierre Houbein uit de Oude Lombardsteeg zijn elektronisch orgel bespelen in de zaal. Later kwam op het balkon een aparte bioscoop met de naam Studio F. Een van de personeelsleden was de heer Gerlofsma. Hij was eigenlijk kruidenier in het Rooie Dorp, maar werkte ook als kassier in de bioscoop. Iedere twee jaar kocht hij een nieuwe Ford Consul. Het was een aardige man met een tamelijk scheve neus. In de kassa was hij op rus tige momenten bezig met de schriftelijke studie voor het horecadiploma. Dit werd ook behaald, maar het plan om een hotel te openen werd doorkruist toen hij onver wacht vader werd. Verder werkte er een schat van een vrouw die wij tante Trees noemden. Zij wees de klanten de weg op het balkon. Van haar mochten we vaak gratis naar binnen. De heer Jongsma met zijn grijze bos haar was ook een heel geschikte man. Ik ben vaak ook door hem gratis naar binnen gelaten, al of niet samen met een meisje. Dat scheelde enorm in de kosten en we mochten altijd achterin zitten. Snoepje van de week en ruilhandel met de tandarts Het pand van Witteveen herenmodes werd bewoond door twee gezinnen, die van Witteveen senior en junior. De laat ste heette Piet. Hij woonde er met zijn echtgenote plus de kinderen Han en Els. Broer Johan woonde nog bij senior. Piet Witteveen had samen met zijn vader de zaak in herenmodes. De toegang naar de 'zandbak' liep via hun steeg. We moesten altijd in tijgersluipgang door die steeg kruipen anders werden we vanuit de win kel gezien en waren de rapen gaar. Boven de kruidenierswinkel van De Gruyter met zijn prachtige tegeltableaus en het snoepje van de week, woonde eerst tandarts Piet Ablij met vrouw en dochter Doortje. Als we kiespijn hadden moesten we naar Ablij. De rekening werd onder ling vereffend door middel van ruilhandel. Moest mijn vader 20,- aan Ablij beta len dan kocht deze voor hetzelfde bedrag bij ons: een win-win situatie. Later zijn ze verhuisd naar een mooi huis aan de Noordersingel. Na de familie Ablij kwam accountant Caderius van der Veen er wonen met zijn gezin. De familie was in het bezit van een Lelijke Eend. Er waren twee kinderen, een jongen en een meisje. Jaap Otma, de eigenaar van deze gelijk namige zaak in gereedschappen, sloten, spijkers en dergelijke reed altijd rond in een fraaie Ford Customline. Ook deze zaak werd later verbouwd en vergroot. Ze liep helemaal door tot aan de Weaze. Op de bovenverdieping huisde mevrouw Postma van de talenschool. Later is deze verhuisd naar het Ruiterskwartier. In Muziekhandel Scheepstra was eerst de firma Steensma, in bakkerijgrondstof fen, gevestigd. Hierna kwam vanaf de Wortelhaven de muziekhandel Scheep stra hier. Theo Scheepstra, een bekend musicus in het lichte genre, verkocht hier samen met zijn vader muziekinstrumen-

Historisch Centrum Leeuwarden

Leovardia, 2000-2018 | 2009 | | pagina 5