eeebke weottg,
miiiiiN ra mie cisutims
vereerd met deïnteehnlngvan IM. den KQKIKG.
der pminne Friesland
bekroond voor Wapen- en Macht kunde.
met eigenhandig geschilderde Wapens,
Verzoeke inteekeiiingbiljetten van dit zeld
zaam Prachtwerk aan te vragen bij den rar-
Tftttrdiger
R. B. S, t Zaailand 101Leeuwarden t
26
Advertentie in de Leeuwarder Courant, waarin Heerke Wenning zijn werk aanprijst, 8
november 1886
ij liliiimill 14
c-,
dBirm 111 uiïtj rrïtii j 11 ii 11 iiif unïï:
'-1, AA NAYS
minimumloon was 25 cent). Hij kreeg
opdracht een grote reclame te schilderen
op de zijmuur van het Doelenhotel. Dat
deed hij zo voortreffelijk, dat het loon met
5 cent werd verhoogd.
Op verzoek van zijn vader kwam Ype
terug naar Leeuwarden en omdat die dat
graag wilde, deed hij een toelatingstest
om op het kadaster te mogen werken.
Hij slaagde meteen en men was verbaasd
over de prima uitvoering van de verstrek
te opdracht, een deel van Ferwerderadeel
uittekenen. Ype kwam op het kadaster te
werken en deed landmeters en ingenieurs
versteld staan van zijn werkstukken. Die
leken wel gedrukt te zijn.
Dit werk lag Ype echter niet en dus
ging hij terug naar Amsterdam en na een
tijd in stilte te hebben gewerkt, brak hij
in 1910 door met zijn eerste expositie. De
Nieuwe Rotterdamse Courant van 16 juni
1913 schreef daarover: 'Er zijn naturen
die in de kunst lang kunnen zwijgen, doch
wanneer ze aan het praten gaan, dan ook
werkelijk wat te vertellen hebben. Zulk
een natuur heeft Ype Wenning, de schil
der van wien niemand ooit had gehoord en
die met rijp, voldongen kunstwerk plots
is verrezen. Het is de tweede tentoonstel
ling, welke ons onder oogen komt. Deze is
volledig en geeft den schilder in gansche
geaardheid en in het beste wat hij thans
in zijn mars heeft. Doorgaans is het een
landschap, een enkele maal een meisjes
kopje, een stilleven of het hoekje van een
dorp of stad. Breitners naam, diens for-
schen, mogen wij eigenlijk niet noemen
naast dien van den zachtzinnigen dromer.
Hij toch heeft van dergelijk gegeven een
wrange, de zenuwen van het stadsleven
rakende aanschouwing gewrocht, Ype
Wenning maakte een bekoorlijk land
schap, waaraan kleur poëzie ontleent.' In
1913 won Ype de Prix de Rome en vertrok
een jaar later naar Italië.
Ype schilderde ook veel Friese en Zuid-
Hollandse landschappen, waarin hij uit
muntte. Zijn werk, dat ook na zijn dood
nog regelmatig in Friesland is geëxpo
seerd en een vaste plaats heeft in het
Haags Gemeentemuseum, wordt geka
rakteriseerd door een brede, impressio
nistische toets en voorzichtige kleuren.
Hij heeft onder meer gewoond en gewerkt
in Giethoorn, Oudewater, Rome en Parijs,
maar bleef Friesland trouw als lid van het
Ype Wenning, de zoon van Johannes. Hij
was een kunstschilder van de Haagse
School, hier geportretteerd omstreeks
1905
Collectie Loes Wenning
Frysk Selskip Rjocht en Sljocht in Den
Haag, waar hij regelmatig provinciege
noten ontmoette, onder wie Pieter Jelles
Troelstra.
Grootvader was in 1901 in het huwelijk
getreden met Maria Johanna Bloemer.
Op 13 februari 1902 kregen zij een zoon,
mijn vader, die naar zijn grootvader werd
genoemd. En op die dag voltooide mijn
overgrootvader zijn gedicht De Grenzen,
dat nu bij mij thuis hangt. Het is hand
geschreven, niet alleen in Oud-Hollands
schrift, maar hij versierde het ook in
kleur en met de symbolen Geloof, Hoop
en Liefde.