33
aan de andere zijde van de Dokkumer Ee.
Als we als jongens naar het zogenaamde
derde land gingen, dat begon aan het ein
de van de Dokkumertrekweg bij de villa
Madjoe, bij het tweede brugje, konden we
op de andere oever aan de voorkant van
de molen door de open deuren de stam
men in planken gezaagd zien worden.
Voor de molen lag de 'batte' (batting)
waar de boomstammen uit het water
de molen in werden getrokken om ze te
zagen. Voor die batting was een inham
van de Ee waar de stammen in het water
moesten 'sterven'. Hadden ze daar lang
genoeg gelegen, dan was er voor die inham
aan de stadszijde een stuk grasland waar
ze werden gelegd om te drogen.
Vaak werd er door kinderen op de stam
men 'boomke gelopen', een afgeleide van
skotsjelopen op het ijs. We hebben het wel
gezien dat ze dan kopje onder gingen tus
sen de stammen, zich geheel uitkleedden
om de kleren te drogen om vervolgens op
de bomen op het land te gaan lopen. Op
dat land stonden veel brandnetels, zodat
ze gilden als jonge speenvarkens van de
pijn als ze van de stammen vielen.
Bij een grote voorraad werden er ook
wel bomen in de landsloot in het derde
land van boer Van der Kooi aan onze zijde
van de Ee gelegd.
Toen de molen niet meer in gebruik
was en begon af te takelen, hebben wij
wel eens geprobeerd met sneeuwballen
een van de ruitjes in de voorkant van de
molen, die de vorm hadden van een Haags
hopje, te raken.
De molen is op 16 januari 1964 afge
brand, terwijl de avond daarvoor het
gemeentebestuur had besloten de molen
te restaureren. Het woonhuis bij de molen
heeft er nog jaren gestaan.
In verzorgingshuis Parkhove aan Ach
ter de Hoven hangt in een van de gangen
een schilderij van molen De Fisker.
We herinneren ons ook nog dat vlak
na de oorlog er nog eens een skütsje met
vracht zeilend door de Ee voer. Ook dat
er een skütsje, voortgetrokken door een
schipper in de 'beage', voorbij ging, zo vol
geladen met turf dat je de kajuit en het
dek niet meer zag.
G. de Vries, Goutum
Brand bij Wanda
Ik ben geboren op 14 mei 1935 in de Eek-
hoffstraat in Huizum. Die straat bestaat
inmiddels niet meer. Vandaar verhuisden
we naar de Bildtsestraat 14 en toen naar
de Pie ter de Swartstraat 17.
Ik kom uit een gezin van zeven kinde
ren en heb hier de oorlog meegemaakt. Zo
moesten we elke ochtend voor schooltijd
naar een boer om melk te halen. Ook gin
gen we vaak de stad in en liepen we door
de Oosterstraat langs de winkel van Wan
da. Daar konden we het niet nalaten om
even de deur open te doen en te roepen:
Wanda bezocht, rotzooi gekocht'.
Dikke lol vanzelf en de verkoper boos.
Zo liepen we op een goede dag weer langs
Wanda, maar o, wee, er was brand geweest
en wat lag daar op straat? Dit speelgoed
autootje van hout. Ik heb het meegenomen
naar huis en schoongemaakt. Ik heb het
nog steeds en het staat mooi op de plank.
Onlangs las ik in Leovardia over Wanda
en Toko en schoot me deze gebeurtenis
weer te binnen.
Fokke Kuipers, Drachten
Een vreemde straat
Slaan we in Leeuwarden een straat
rechtsom in, dan zien we meestal aan
onze rechterhand het naambordje van de
nieuwe straat. Bij de Van Blomstraat naar
het noorden wandelend komen we aldus
in de Wijnhornsterstraat. Zouden we
hetzelfde doen in de d'Hondecoeterstraat
even ten westen van de Van Blomstraat,
dan komen we in een straat parallel aan
de Wijnhornsterstraat. Maar die straat
draagt vreemd genoeg ook de naam Wijn
hornsterstraat. Lopen we vervolgens die
straat in, op naar de spoorbomen, dan
treffen we aan onze linkerhand twee kan
toorpanden. 'Die nummeren aan de Wijn
hornsterstraat', zult u zeggen. Maar neen,
ze nummeren aan 'Achter het station 1 en
3'. Hoofdschuddend lopen we het parkeer
terrein achter het station op. Bij de uitrit
ervan staat het bord voorrangsweg. We
geven voorrang, slaan rechtsaf en keren
aldus op onze schreden terug. Dan pas
worden we ons bewust van de straatnaam
op het bordje onder het voorrangsbord:
Hollanderdijk.
J. Verbeek, Leeuwarden
De openbaren tegen de Hofsketen
De strijd tussen het openbaar onderwijs
en de Leeuwarder Schoolvereniging, in
Leovardia 31, heeft nog decennia zijn spo
ren achtergelaten en ik snap uit het arti
kel van Paul Bron nu pas waarom.
Met schoolvoetbal waren we in begin
jaren vijftig ingedeeld in een poule met
de LSV. We hadden geen sterk team en
meester De Vries zei van te voren: We
hebben sterke tegenstanders, maar als
we verliezen dan toch alsjeblieft niet van
de LSV.' Aan mijn kleinkinderen, die bui
ten en thuis spelen met leerlingen van die
school, merk ik dat die scherpe kantjes er
in de laatste jaren zijn afgesleten en dat
is maar goed ook.
Overigens is Hofsketen vroeger nooit
door ons gebruikt, maar door Kerst Toxo-
peus in het artikel Hofsketen in Oorlogs
tijd in Leovardia nummer 23.
J. van der Werf, Leeuwarden
LcOVflLT^i4)t»k