A jtefej* Jf
2
Ondanks zijn afnemende mobiliteit behield Hendrik de supervisie over het verloop van
de Open Monumentendagen. Hier vereeuwigd tijdens een andere activiteit
Foto: Jacob van Essen
us uutleit hèt in un intervjuw in't blad
De Moanne: 'Ik leau dat minsken identi-
fïkaasjepunten nedich hawwe. Jo moatte
witte wêr't jo weikomme. Ik fyn it byge-
lyks spitich dat myn bertehüs der net
mear is. Moatst fêste punten hawwe dy't
herinneringen oproppe, lyk as gevelstien-
nen, gebouwen yn in stêd, plakken dy't in
ban mei it ferline hawwe. Dêrtroch kinst
dy mei it ferline identifïseaije. Ik soe net
libje kinne yn Almeare. Want dêr is gjin
foarskiednis.'
Disse uutspraak fan Hendrik laat sien
wat 'um dreef bij al die aktiviteiten die
te maken hadden met de skiedenis fan
Liwwadden. Hij was lid fanne restau-
raasiekommissie fan disse Groate Kerk,
mètoprigter en bestuurslid fan Aed
Levwerd, belangriekste inisjator en orga
nisator fanne Open Monumentendagen.
Hendrik kreeg deuren open die andus digt
bleefen waren. Tienduuzenden mensen
binne oek deur hem inne afloopen jaren
in aanraking komen met monumenten.
Hij was oek mètoprigter en bestuurslid
fanne Stigting Muurtaai die ouwe gevel-
reklames trugbrenge wil.
Sien adviseurskap foor't tiedskrift Leo-
vardia was fan groat belang. Jarenlang
was'ie foorsitter fanne Liwwadderdag die
omme drie jaar houden werd. Miskien
Hendrik ging regelmatig 'op 'e struun' de
stad in en kwam dan steevast met nieu
we aanwinsten thuis. Hier gefotografeerd
op de Nieuwestad in 1995
Foto: Collectie Hendrik ten Hoeve
was'ie daar wel ut gelukkigst at'ie fer-
haalen uutwissele kon met ouwe buurge-
noaten fan ut Iesbaankwattier of - as dit
foorjaar in Salen Skaaf- met de mensen
fanne Ouwegeleien.
Naar ferhalen luustere en deurfetelle
an un suh breed moogluk publiek, dat
is miskien wel de kern fan Hendrik sien
bestaan weest. Oek altiet heul nuwsgierug
naar de ferhalen fan anderen mar fooral
oofer de anderen. Want Hendrik was
soms oek wellus wat un oud wief. As'ie un
opname hat met Gryt van Duinen of Sip-
py Tigchelaar fan Omrop Fryslan kon'ie
gesellug sitte, lekker eete in't ouwe gebou
anne Groene Weg waar nou ut HCL sit.
En dan wuud'ie fan alles weete: wie doet
ut met wie en feskillende nuwtsjes en rod
dels uutwissele oofer bekende Friezen en
Liwwadders. Sien ogen begonnen dan te
glimmen. Hendrik fetelde ut dan weer
deur op sien eigen manier en maakte ut
dan krekt weer eefen mooier.
De meeste ferhalen het'ie oofer sien
stad Liwwadden feteld. Je moesten d'r
niet raar fan opkieke at Hendrik bij un
boukonteener ston. Hij kon d'r moeiluk
an foorbijgaan. D'r was oek altiet wat te
fïenen. Un ouwe monumentale balk bij-
foorbeeld waar die dan ferfolgus mèt deur
de stad liep en die dan soms later mèt-
noomen werd naar un afond fan Attiek.
Oppe deuren fanne twaletten in't HCL-
gebou binne budsjes skroefd met de tekst:
'jongens' en 'meisjes'. Se binne afkomstug
uutte ouwe BLO-skoal die hier froeger
weest hèt. Hendrik hat se ooit fonnen en
bewaard. Hij hèt se ons skonken toen ut
nuwe HCL opend werd.
Sien huus staat nou nog fol met al die
biesondere foorwerpen oofer Liwwadden,
al die speldsjes, blikjes met de Oldehove
d'r op en al die skilderijen, maar wij salie
nooit meer sien karakterestieke stem de
bijpassende ferhalen fertellen hoore. Die
apatte stem fan onse 'sljochtweihinne
master yn de stêd'. Dat blieft fedrietug en
hatstikkene jammer.
LiCOV<3LP^t4)t,k