A jtefej* Jf 2 Ondanks zijn afnemende mobiliteit behield Hendrik de supervisie over het verloop van de Open Monumentendagen. Hier vereeuwigd tijdens een andere activiteit Foto: Jacob van Essen us uutleit hèt in un intervjuw in't blad De Moanne: 'Ik leau dat minsken identi- fïkaasjepunten nedich hawwe. Jo moatte witte wêr't jo weikomme. Ik fyn it byge- lyks spitich dat myn bertehüs der net mear is. Moatst fêste punten hawwe dy't herinneringen oproppe, lyk as gevelstien- nen, gebouwen yn in stêd, plakken dy't in ban mei it ferline hawwe. Dêrtroch kinst dy mei it ferline identifïseaije. Ik soe net libje kinne yn Almeare. Want dêr is gjin foarskiednis.' Disse uutspraak fan Hendrik laat sien wat 'um dreef bij al die aktiviteiten die te maken hadden met de skiedenis fan Liwwadden. Hij was lid fanne restau- raasiekommissie fan disse Groate Kerk, mètoprigter en bestuurslid fan Aed Levwerd, belangriekste inisjator en orga nisator fanne Open Monumentendagen. Hendrik kreeg deuren open die andus digt bleefen waren. Tienduuzenden mensen binne oek deur hem inne afloopen jaren in aanraking komen met monumenten. Hij was oek mètoprigter en bestuurslid fanne Stigting Muurtaai die ouwe gevel- reklames trugbrenge wil. Sien adviseurskap foor't tiedskrift Leo- vardia was fan groat belang. Jarenlang was'ie foorsitter fanne Liwwadderdag die omme drie jaar houden werd. Miskien Hendrik ging regelmatig 'op 'e struun' de stad in en kwam dan steevast met nieu we aanwinsten thuis. Hier gefotografeerd op de Nieuwestad in 1995 Foto: Collectie Hendrik ten Hoeve was'ie daar wel ut gelukkigst at'ie fer- haalen uutwissele kon met ouwe buurge- noaten fan ut Iesbaankwattier of - as dit foorjaar in Salen Skaaf- met de mensen fanne Ouwegeleien. Naar ferhalen luustere en deurfetelle an un suh breed moogluk publiek, dat is miskien wel de kern fan Hendrik sien bestaan weest. Oek altiet heul nuwsgierug naar de ferhalen fan anderen mar fooral oofer de anderen. Want Hendrik was soms oek wellus wat un oud wief. As'ie un opname hat met Gryt van Duinen of Sip- py Tigchelaar fan Omrop Fryslan kon'ie gesellug sitte, lekker eete in't ouwe gebou anne Groene Weg waar nou ut HCL sit. En dan wuud'ie fan alles weete: wie doet ut met wie en feskillende nuwtsjes en rod dels uutwissele oofer bekende Friezen en Liwwadders. Sien ogen begonnen dan te glimmen. Hendrik fetelde ut dan weer deur op sien eigen manier en maakte ut dan krekt weer eefen mooier. De meeste ferhalen het'ie oofer sien stad Liwwadden feteld. Je moesten d'r niet raar fan opkieke at Hendrik bij un boukonteener ston. Hij kon d'r moeiluk an foorbijgaan. D'r was oek altiet wat te fïenen. Un ouwe monumentale balk bij- foorbeeld waar die dan ferfolgus mèt deur de stad liep en die dan soms later mèt- noomen werd naar un afond fan Attiek. Oppe deuren fanne twaletten in't HCL- gebou binne budsjes skroefd met de tekst: 'jongens' en 'meisjes'. Se binne afkomstug uutte ouwe BLO-skoal die hier froeger weest hèt. Hendrik hat se ooit fonnen en bewaard. Hij hèt se ons skonken toen ut nuwe HCL opend werd. Sien huus staat nou nog fol met al die biesondere foorwerpen oofer Liwwadden, al die speldsjes, blikjes met de Oldehove d'r op en al die skilderijen, maar wij salie nooit meer sien karakterestieke stem de bijpassende ferhalen fertellen hoore. Die apatte stem fan onse 'sljochtweihinne master yn de stêd'. Dat blieft fedrietug en hatstikkene jammer. LiCOV<3LP^t4)t,k

Historisch Centrum Leeuwarden

Leovardia, 2000-2018 | 2010 | | pagina 4