4 Ongedateerd dubbelportret van stadhouder Willem IV en zijn echtgenote Anna van Hannover musicus aan Anna's hof. 'Hij is hoboïst en musikant van Sijn Hoogheyt', zo staat in de boekhouding te lezen. Als het vorste lijk echtpaar een lange reis door Duits land maakt, gaat deze Riehmann zelfs mee, samen met nog enkele collega's. In 1736, dus twee jaar nadat Anna in Leeuwarden is komen wonen, schonk zij het huidige orgel aan de Waalse Kerk. In de resoluties van de Friese Staten lezen we dat H.K.H. beloofd heeft een orgel te schenken. In 1739 werd dat gerealiseerd. Orgelmaker Michael Schwartzburg heeft het gemaakt, zo staat te lezen in de klep penkast van dit bijzonder fraaie orgel, waar Leeuwarden erg trots op mag zijn. Op 1 mei 1740 werd het plechtig ingewijd door Reynoldus Popma van Oevering. Op het orgelfront is het wapen van Anna van Hannover en van haar man terug te vin den. Anna slaagde er in om in Leeuwar den een gerenommeerd muziekensem- ble samen te stellen. Er kwam een klein kamerorkest, met namen als Guerini en alweer Riehmann. En dan mag ook beslist niet ongenoemd blijven Jean Marie Leclair senior, in Lyon geboren en een groot vio list. Hij componeerde ook en steeds vaker verscheen hij in Leeuwarden, want daar was een prinses die geboeid was door muziek. In de periode 1738-1743 was hij hier regelmatig te vinden. Omdat de Italiaanse componist Locatelli destijds in Amsterdam woonde kwamen er nog al wat musici naar de Nederlanden, die dan ook wel vanwege Anna Leeuwarden aandeden. Dat er nu veel werd gemusi ceerd aan het hof had ook gevolgen voor de Friese states en de Friese adel. Op de states trof men hier en daar al een eigen muziekcultuur aan en sommige edellie den gingen zelf componeren. Kinderen Anna vermaakte zich uitstekend in Leeu warden, dat kwam vooral door haarzelf, maar er waren ook zorgen. De grootste zorg was het krijgen van kinderen. In het eerste jaar was er spra ke van een schijnzwangerschap en ver volgens zijn er miskramen geweest. Hoe moest het nu verder met het Oranjehuis? Want Anna en Willem waren de enige Oranjes waar de toekomst van afhing. Negen jaar na hun huwelijk werd er in februari 1743 in het Stadhouderlijk Hof een gezond prinsesje geboren, Carolina. Zij zou het muzikale talent van haar moe der erven en zij werd een groot zangeres in haar tijd, die Mozart naar Nederland wist te halen. In 1746 werd er wederom in het Stadhouderlijk Hof een prinsesje gebo ren, Anna. Zij leefde slechts anderhalve maand en eind december 1746 werd zij 's avonds bij fakkellicht ten grave gedragen en bijgezet in de Grote of Jacobijnerkerk. In 1747 kwam de grote ommekeer. Wil lem werd door alle gewesten in de Neder landen tot algemeen erfstadhouder van de Republiek der Verenigde Nederlanden uitgeroepen als Willem IV. Het echtpaar, met Carolina, vertrok naar Den Haag. Daar werd hun toch nog een zoontje gebo ren, de latere Willem V. In Den Haag had den ze het zwaar te verduren, omdat het stadhouderschap nu over de gehele Repu bliek uitgeoefend moest worden. Willem IV kon dat niet echt aan en na vier jaar overleed hij, totaal uitgeput. Anna werd toen negen jaar lang gouvernante, maar ook zij stierf jong, op 49-jarige leeftijd op 12 januari 1759. Ze wenste na de dood van haar man, maar één ding: verenigd te worden met haar Pepin (het koosnaampje dat ze voor hem altijd gebruikte). Anna van Hannover (1709-1759) was een uiterst boeiende prinses, die veel voor Leeuwarden heeft betekend en die in Leeuwarden ook de gelukkigste jaren met haar man gekend heeft. Zij heeft veel voor het Leeuwarder muzikale leven gedaan, waardoor de invloed van muziek in heel Friesland merkbaar verbeterde. LiCOV<3LP^t4)t,k

Historisch Centrum Leeuwarden

Leovardia, 2000-2018 | 2011 | | pagina 6