La» it 27 Hotel Restaurant De Duitsehe Adelaar aan de Lange Marktstraat, later het pen sion van de gebroeders Goes Collectie Henk de Vries Wat mutte die mensen hier? De situatie werd steeds dreigender in de Oost. Op 5 december 1957 werd besloten dat de Indische Nederlanders op korte termijn hun biezen moesten pakken. Die datum ging de boeken in als 'zwarte Sin terklaas'. De gemeente Leeuwarden deed op 28 januari 1958 een aan paniek gren zende oproep aan bewoners om ruimte ter beschikking te stellen: liet probleem van de huisvesting van gerepatrieerden wordt onoplosbaar.' Uiteindelijk werden er wei nig particulieren ingeschakeld. Dit had ook te maken met de explosieve woning bouw. In de jaren vijftig zat Nederland nog volop in de wederopbouw. Er was een groot tekort aan woningen. De gemeen ten werden in die tijd verplicht een quo tum nieuwe woningen (minimaal 5-10%) ter beschikking te stellen aan de Indische Nederlanders. Dit ontlokte enkele cynische Leeuwarders wel eens de vraag: "Wat mut te die mensen hier?' In die tijd was de rand van Leeuwarden één grote bouwput: de Valeriusstraat, de Julianalaan, Heechterp en natuurlijk de Schepenbuurt werden bij na tegelijk aangelegd. In laatstgenoemde buurt ging de grootste groep wonen. Nasibal Op 12 juni 1960 waren in de Beurs meer dan 900 mensen verzameld. Er werd een zogenaamde NASSI-avond gehouden. Dit betekende niet dat in de grote zaal een feestelijke rijsttafel was opgesteld. NASSI stond voor Nationale Actie Steunt Spijt optanten Indonesië. In Indonesië hadden ook veel indo's voor de Indonesische nati onaliteit gekozen. Maar zij werden nog steeds beschouwd als mensen die banden hadden met de Nederlandse kolonisator. De slechte economische situatie en het feit dat Nederland Nieuw Guinea niet aan Indonesië wilde overdragen werd afgerea geerd op de Indische Nederlanders. Dui zenden hadden spijt van hun keuze voor de Indonesische nationaliteit en vroegen een visum voor Nederland aan. Zij wer den de spijtoptanten genoemd. Direct na de aanvraag werden ze ontslagen uit hun betrekkingen en kregen geen steun. De Nederlandse regering weigerde aanvan kelijk een visum te verlenen. De acties in het land, waaronder die in de Beurs, had den succes. Later gaf de Nederlandse rege ring alsnog toestemming voor de Neder landse nationaliteit. Daardoor kwamen nog eens 20.000 Indische Nederlanders naar Nederland. In de Beurs trad onder meer zanger Harrie Tops op. Het orkest de Crazy Rhythms bracht het publiek in rock 'n' roll stemming. Een recensent van de Leeuwarder Courant noemde het bal dat na afloop werd gehouden liet nasibal'. Rapportage aan minister Klompé De man die een grote bijdrage heeft gele verd aan het geven van een letterlijke en figuurlijke plaats in de Leeuwarder samen leving aan de repatrianten was Piet van der Wal (1923). Hij reisde heel wat af tus sen de opvangkampen, contractpensions en gemeentelijke en kerkelijke instellin gen. Aan hem was ook de opdracht gegeven te rapporteren aan minister Klompé van het ministerie van Maatschappelijk Werk over de integratie van de Indische mensen in de noordelijke provincies. In zijn rap port van 30 juni 1961 concludeert Van der Wal dat 'aan de buitenkant de integratie zeer bevredigend verloopt, doch binnen de beslotenheid van eigen muren en in con tact met groepsgenoten men teveel Indisch leeft en denkt.' Hij geeft daarbij aan dat de integratie werd bevorderd doordat de Indi sche mensen goed Nederlands spraken en dat ze snel werk vonden. In de portieken van bijvoorbeeld de Schepenbuurt vermengde zich de geur van bloemkool gemakkelijk met die van nasi goreng. Zo eenvoudig maakten ook de Indische kinderen contact met hun 'blanke' soortgenoten. Door de opverdracht van Nieuw Guinea kwam de laatste grote groep repatrianten beginjaren zestig naar Leeuwarden. Met de komst van Indische Nederlan ders kwam er meer kleur, geur en muziek. Het betekende een verrijking voor de Leeuwarder samenleving. Groenteboer Herman van der Haring trok altijd veel klandizie uit de 'Indische portiek'. Hier is hij druk bezig enkele 'Indische' klanten uit de Tjotterstraat te bedienen Collectie Henk de Vries

Historisch Centrum Leeuwarden

Leovardia, 2000-2018 | 2011 | | pagina 29