X-i 2J f 5 Signalement Persoonsbetchrijiling tontU*. Profession Beroep Lieu et date dc n.tissance t Plaats en datum van geboorte Domicile Woonplaat* Visage Aangezicht Ycux Oogen Chcvcux Haar sjrvtu**# j Signature du titulaire 'andtcckening va» den houder Signes particutiers Bijzondere kenteekem Enfants Kinderen accompagnant Ie titulaire die den houder vergezellen Nömb™ MüWf A(« Otxir.-éQm 1 Stkc Geitoefct AVIS IMPORTANT Le Gouvernement Beige 'interviendra pas dans les frais dc rapatriemeot des ersonncs se rendant i 1'étranger. BELANGRIJK BERICHT De Belgische Re dering zal de kosten van repalrieering der personen ie zich naar het buitenland begeven, niet helpen dragen. Paspoort van Bertha Tuyaerts Collectie familie Tuyaerts Naast hen woonde de familie Wynia, twee bejaarde mensen met hun zoon Frans. Mevrouw Wynia, al gauw tante Janke genoemd, kwam vaak even langs. Zij 'leed niet aan de overdreven zindelijkheid en stijf burgerlijke netheid' waar de meeste Friezen wel last van hadden, aldus Ber tha. Tante Janke hielp hen op de raarste momenten en ook voor Josiane had ze altijd wel iets in haar 'doos van Pandora' zoals Josiane dat noemde, als zij weer iets voor school moest meenemen. Toen het bevel kwam van de Arbeids dienst in Duitsland om te gaan werken, had Frans daar gehoor aan gegeven. Toen hij na een paar weken terug kwam voor verlof, wilde hij niet meer terug en ging onderduiken. Waar zijn moeder hem ver stopt had, heeft Bertje nooit geweten, maar als er nieuws was, klopte Emile Tuyaerts op de schutting die de beide tuintjes scheidden en fluisterde hij het bericht door, dat door de Wynia's, inclu sief zoon Frans, werd opgevangen. Aan de andere zijde woonde de familie Giezen met hun twee dochters. Giezen had een klein atelier waar hij prachtige zeilboten maakte. Blauwe knoop Aan de andere kant van de straat woonde de familie Van der Noort met twee zonen en de heer en mevrouw Van Oostrum, die beiden in het onderwijs zaten. Dat kon men aan heel hun houding en manier van doen al direct zien. Hun zoon Piet, die steeds op zijn kamer zat te studeren, keek ook wel eens met een verveeld gezicht door het venster, wat hun 'daghitje' Truus deed opmerken: 'kijk, toch eens, die jongen ver veelt zich een apekop.' 'Hij studeert voor dokter of voor dominee, dat zien we nog wel,' had moeder Van Oostrum haar ver teld. De Van Oostrums behoorden tot de Vereeniging van Geheel Onthouders, of zoals men zei, 'de Blauwe Knoop'. Wan neer de feestdag van de Blauwe Knoop werd gevierd, hing de blauwe vlag uit hun raam. Op een keer toen de familie even uit huis was, is Sippie Sevenster met vrienden op hun dak geklommen en ze plaatsten toen de blauwe vlag op het dak van buurman Van der Noort, die wel graag eens een glaasje lustte! Daarnaast woonde de familie Meijer, ook met een paar kinderen, waaronder zoon Lolke, die tijdens de zomeravonden op zijn gitaar melancholieke deuntjes zat te tokkelen, de meeste uit Indië, zoals: Tabé, tabé, jij mag niet mee. Op de hoek met de Van Heemstrastraat was de krui denierswinkel van Zelle, met hun drie niet echt jonge zonen, waarvan de mid delste Jan de winkel al gauw zou over nemen en de oudste voor dominee leerde. (Dat werd de bekende ds J.H. Zelle). Het was mevrouw Tuyaerts eens verteld dat de Zelles familie waren van Mata Hari. En dan waren er de buren Seven ster nog, op nummer 43. Dat werden hun belangrijkste vrienden. Vader Siebe Sevenster stond altijd paraat hen te hel pen. Toen voor hen de kerst zo eenzaam was, omdat ze gedurende de oorlogstijd niet naar België mochten reizen, werden ze prompt door de Sevensters uitgenodigd, 's Zomers gingen ze ook enkele dagen met hen mee op vakantie, naar een tante in Anjum bijvoorbeeld, zodat ze de Lauwers- zee konden bewonderen. Bertje Tuyaerts had groot respect voor Sieb Sevenster; hij sprak in hun gezel schap consequent Nederlands, maar toch heeft zij van hem wel Fries geleerd, in ieder geval leren verstaan. Zoon Harry Tuyaerts en Hessel Sevenster werden dikke kameraden. Er werd vooral door Harry veel kattenkwaad uitgehaald. Hij was altijd bij de sloot aan de Spoorstraat te vinden. Polsstokspringen was één van zijn grote liefhebberijen, maar ook visjes vangen en appeltjes jatten. Op een dag hadden ze jonge kikkers gevangen, ze wisten vervolgens niet wat er mee te doen en toen stopten ze de kikkers maar in de brievenbus van de gevangenisbewaarder, Ientema (zo gespeld door Bertje Tuy aerts). Dit gezin was net een paar dagen op verlof en toen ze weer thuis kwamen en de voordeur open deden, vlogen vanaf de trap de kikkers op hen af. Nieuws uit Londen Tedere avond', zo vervolgt mevrouw Tuy-

Historisch Centrum Leeuwarden

Leovardia, 2000-2018 | 2011 | | pagina 7