,,&nó garnizoen' CoiltllH tll*K«'Il ■iiililaiiM'ii burgerij \e luchtvaartdagen anno 1952 zijn alweer geschiedenis. De Seafury's, de Meteors, de Thunderjets en wat er verder maar boven het biljartlaken van het vliegveld dartelde op die bar koude, maar toch best geslaagde dagen, slaan hun vleugels weer heel wat verder uit en wie nu het vliegveld op wil, zal merken, dat de mannen- n>et-witte-petten bij dat tolhek niet langer genoegen nemen met een kaartje-van-een-gulden, doch veel in gewikkelder papieren wensen te zien. Tegelijk met de militairen van de vliegbasis zijn ook weer bescheiden op de achtergrond getreden de leden van de stichting „Ons Garnizoen", die in nauwe samenwerking met de luchtmacht de luchtvaartdagen or ganiseerden. Deze bescheidenheid houdt echtea" hele maal niet in, dat „Ons Garnizoen" het nu verder welletjes vindt tot het volgend jaar. De taak die de stichting zich gesteld heeft, is daar niet naar. Wanneer de penning meester zijn kas heeft opgemaakt en de na gelaten betrekkingen van omgekomen vliegers via V'an Weerden Poelman- en Karei Doormanfonds met een groot deel van de recette van de luchtvaartdagen ge lukkig heeft gemaakt, en men alvast eens van gedachten heeft gewisseld over de vliegdagen van het komende jaar, dan is er weer het minder spectaculaire, in de statuten van de stichting nauwkeurig vast gelegde werk. Dat heeft ten doel om het de militairen van zee-, land- en luchtstrijd krachten, die in Leeuwarden gelegerd zijn door het vliegveld zijn het bijna allen luchtmachtmilitairen het gevoel te geven, dat hun aanwezigheid hier op prijs wordt gesteld. Eerste contac t Ons Garnizoen doet dat op allerlei manie ren. Wanneer b.v. de soldaat Willem Brinkman, helemaal uit Goes, bericht ge kregen heeft dat bij het vaderland in Leeu warden moet komen dienen en dit, mis schien met gemengde gevoelens vernomen bericht werkelijkheid is geworden, krijgt hij van zijn commandant militair voor zitter van „Ons Garnizoen" op een goede dag bericht, dat hij met een groep, ook pas aangekomen collega's, uitgenodigd is op het stadhuis. Hij wordt daar welkom geheten door de burgemeester, drinkt een kop thee, hoort de burgervoorzitter van „Ons Garni zoen aan de hand van lantaarnplaatjes een en ander over Friesland vertellen en be zichtigt het pas gerestaureerde stadhuis. Brinkman voelt zich zowaar een beetje thuis en dat was ook juist de bedoeling. Vliegtuigmonteurs repareren een Meteor. Hoeken en bezoeken Terug op de basis of in de kazerne zal hij regelmatig met „Ons Garnizoen" te maken krijgen. De boeken, die hij uit de biblio theek leent, zijn bijeengebracht door de stichting. liet materiaal waarmee hij in de knutselwerkplaats zijn vrije tijd nuttig be steedt is op dezelfde manier verzameld. (Wat er op die knutselwerkplaats gewrocht wordt, heeft men op de luchtvaarttentoon- stelling kunnen zien. Een struise zeilboot was een van de meest spectaculaire pro ducten.) Wil de soldaat Brinkman eens een avond in een huiselijke kring doorbrengen: Ons Garnizoen heeft er voor gezorgd, dat er adressen zijn, waar hij met open armen ont vangen wordt. Heeft hij studieplannen en zijn er moeilijkheden op de een of andere manier: Ons Garnizoen is er, om ze méé onder ogen te zien en zo mogelijk een op lossing te vinden. Dit alles is zomaar een greep uit het vele werk, (lat „Ons Garnizoen" voor de mili tairen, die hun dienstplicht in Leeuwarden moeten vervullen, doet. Dat men dit werk kan doen, is alleen mogelijk, dank zij de spontaan geboden morele en financiële steun, die vertegenwoordigers uit alle lagen van de Leeuwarder bevolking verlenen.

Historisch Centrum Leeuwarden

Leeuwarder Gemeenschap | 1952 | | pagina 5