- N
x
Mooie walsen van Strauss en van Emile
Waldteufel. Ook werd er vaak een wals ge
speeld van een Franse componist Mon-
tagne, de naam van die wals ben ik ver
geten. Daar kwam een onweer in voor,
midden onder een dansende menigte. Later,
wanneer het onweer voorbijtrok en de zon
doorbrak, ving de danspartij weer aan met
een slepend walsje. In de eerste jaren van
1900 kwam ook de muziek van de Operet
tes „Ein Walzertraum", „Dollarprinzessin",
„Lustige Witwe" enz. in de mode. Deze
werken werden in het repertoire van het
corps opgenomen.
Toen kapelmeester De Jong 25 jaar aan
het corps verbonden was, werd hem op de
Langepijp een eredegen overhandigd.
Om de veertien dagen speelde de Stafmu-
ziek van het Eerste Regiment, later het
Negende Regiment, Zondagsavonds in de
Tuin. Het Eerste Regiment Stafmuziek gaf
Woensdagsmiddags een concert, eveneens
in de Tuin, gratis entree. Het Muziekcorps
van het Eerste Regiment stond onder lei
ding van Bicknese, later het Negende onder
leiding van v. d. Berg.
Zaterdagsavonds speelde de Schuttersmu
ziek, later het Stedelijk Muziekcorps op de
Lange Pijp voor de Herensociëteit. Daar
was ook altijd een talrijk publiek aanwezig;
men had toen niet zo'n last van toeterende
auto's.
Bij sleoht weer, wanneer er kans bestond
dat de Schutterijmuziek niet door zou gaan,
werd er voor de belanghebbenden op de
Bonifatiustoren een vlaggetje uitgestoken,
men behoefde dan niet te komen.
De schutterij rukt uit
's Maandagsiniddags om de veertien dagen
werd de schutterij in het geweer geroepen.
De afmars was op het Wilhelminaplem,
men ging langs Achter de Hoven naar het
exercitieterrein of zogenaamde Sehutters-
land tussen Zuivelfabriek en de plaats,
waar thans de Gijsbert Japiexstraat is. Op
het schuttersland werden de schutters ge
oefend, evenals de soldaten. Een hele
zwerm volk volgde de schutterij; het was
soms een gedrang van je welstc. Wie her
innert zich niet de mooie mars, die vaak bij
de afmars werd gespeeld. „Punjoub" heette
die mars (ik weet niet of ik het goed schrijf
en ook niet wat het woord betekent). Wij
noemden die mars ook wel schuttersmars.
De muziek was ongeveer als volgt
Natuurlijk speelde de Schutterijmuziek
evenals de Staf, ook bij de verjaardag van
de Koningin en dergelijke gelegenheden.
Op 31 Augustus werd op het Wilhelmina-
plein een volksfeest gehouden waarbij voor
al het kuipje steken in het centrum van de
belangstelling stond.
Buiten de Stads- en Militaire kapel was
er ook nog een burgermuziekcorps, het oud
ste van Leeuwarden. Het heette „Concor
dia" en stond al vrij spoedig onder leiding
van de heer G. Stelpstra.
Eens haalde de schutterijmuziek, onder
leiding van de heer H. de Jong op een
concours in Tilburg de eerste prijs. Toen
was het feest. De muzikanten werden van
het station gehaald door „Concordia Later
zijn er natuurlijk nog andere muziekcorpsen
opgericht waarvan „Ons Genoegen" nog
een mee van de oudste is.
In 1913 werkte „Concordia" ook mee aan
de Onafhankelijkheidsfeesten. Er werd, met
een hele groep daarvoor geoefende jongens,
de kleppcrmars van Jan Morks uitgevoerd.
Ook toen was geweldig veel volk op de
been. In de courant stond toen „Gjin aid
wiif bleau by it Spinnewiele" en bij een
latere gelegenheid: „Er werd gesprongen
en gedanst en gehost, er kwam ook wel
eens een jonge meid in het gedrang en
meeslierende pluchebanden bewezen, dat
de japonnen cr niet altijd goed afkwamen.'
Bij grote parades werd door de schutterij
het vaandel opgehaald bij Kolonel Sas.
wonende in de Grote Kerkstraat naast Grei-
danus. Bij het overhandigen van het vaan
del werd het nieuwe Wilhelmus gespeeld,
meestal volstond men met de eerste regel.
Was er parade van soldaten dan stond er
op de hoek van de Lombardsteeg een mili
taire hoornblazer die een signaal liet klin
ken wanneer de kolonel in aantocht was.
Gouverneur (Commissaris der Koningin)
burgemeester en stadsregering waren dan
meestal aanwezig met hun dames. Er volg
de een défilé, eerst in gewone en daarna
in versnelde pas. Het was wel een mooi
gezicht: het gehele regiment in groot tenue.
De officieren met de pluim en soldaten
bajonetten op het geweer en op de chaco
een cocarde, die met een gele bal met een
wit balletje was versierd. In de volksmond
noemde men dit wel „citroen met suiker".
Altijd was er bij zo'n gelegenheid een ge
weldige mensenmassa op de been.
De schutterij werd op 31 Juli 1907 opge
heven. Het vaandel werd overhandigd en
in het Stadhuis opgeborgen, waar het nog
wel op zijn lauweren zal rusten. De schut
terijmuziek werd voortaan het Stedelijk
muziekcorps en stond nog vele jaren onder
leiding van de heer De Jong. liet werd van
nieuwe uniformen voorzien. Na de heer de
Jong kwamen Richard Boer, Paardckoper
cn Zonderland. In de tijd van dc laatste
leiders is het symphonie-orkest S.O.L. op-
gerioht, waarin ook verscheidene leden van
de Schutterijmuziek speelden. Het corps
is verdwenen; ik denk dat h»t verminderd
Tuinbezoek daarmede de oorzaak van is:
maar het zal nog altijd in de her.nner.ng
van de oudere Leeuwarders blijven voort
leven. P- v- d. BRUG
De laatste samenkomst van de Leeuwarder Schutterii was op 31 Juli 1907, toen
het vaandel naar het Stadhuis werd gebracht. Dit was het einde van een roem
ruchte episode in de geschiedenis van Leeuwarden.
K WAT K IJ
Ik bin oan 'e ein fan myn
humaen Latyn.
der is gjin treast yn blommen
sinne of wyn.
Der is bihald foar earme
minskes'elen
yn Kristus' krus en al it
oare is ski/n.
FEDDE SCHUREB
