3
met-veren, schortjes nog precies in de
vouw, zoals zij uit de linnenkast kwamen,
de tere tinten en felcontrasterende kleuren,
de schoentjes en manchetjes, de parels,
bloemetjes en strikjes.
Men zegt wel eens, dat het noorden stief
moederlijk bedeeld is op het gebied van
kpnst en wetenschap. Maar indien op deze
unieke en schitterende tentoonstelling van
kinderportretten de reactie van het noorden
niet is een elkaar verdringen in de museum
zalen, gedurende vier weken, dan kan men
het wel opgeven om zich voor de noorde
lijke mensheid moeite te geven! Zoiets
als u nu kunt gaan zien, komt hier voor
lopig niét meer terug.
Aan u is het dus om uw bezoek af te
steken. De gastheertjes en gastvrouwtjes
staan klaar u te ontvangen!
M. J. VAN HEEMSTRA
Er is een gastenlijst gemaakt, waarin ver
schillende foto's zijn opgenomen en waar
in u alles kunt lezen over de kinderen en
hun schilders. Misschien voelt u voor het
boeiende spel om eerst naar het portret te
kijken, dan bij u zelf uit te maken of het
een jongen of een meisje is en daarna uw
beslissing aan de catalogus te toetsen. Wat
de jongens betreft, zult u dan negen van
de tien keer verkeerd geraden hebben,
want deze jonge-heren-der-schepping wer
den soms tot hun tiende of elfde jaar in
lange brocaten jurken uitgedost! Maar het
spel in hun hand: pijl-en-boog, rijzweep,
bal-en-kolf, alsook de grote pas die de
ruime rok doet uitstaan of een paar erg
grote voeten onder het satijn uit verraden
de kwajongen.
Wie de grote meesters geweest zijn die
deze kinderen uit de zestiende en zeven
tiende eeuw vow ons onsterfelijk maakten,
kunt u in de catalogus zien. Namen als
Van Cronenburg en Wybrand de Geest
zeggen genoeg.
Niet altijd zijn de jongens en meisjes in
hun stijve kanten kragen en mutsen, hun
gebrocheerde jakjes en fluwelen rokjes als
eenzame figuurtjes geconterfeit. Soms is
het een groepje, zoals de drie zusjes met
de bleke gezichtjes in het grijze, het rose
en het ivoor-kleurig jurkje. Soms is het
een trotse moeder met een trappelende
baby op schoot of met haar gehele gezin
om zich hoen. Dan zijn er de kindertjes
met, op de achtergrond, hun gestorven
broertje of zusje, wiens gezichtje in de
wolken te zien is. En dan zijn er de twee
kindertjes, die na hun dood geschilderd
zijn; de ene is ingekapseld in het pak, met
donkere sterretjes en de letters I H S. Bij
het andere wasbleke poppetje hebben lief
kozende handen veelkleurige bloempjes ge
strooid en als in een lente-tuin ligt Bdzart
van Grovestins in zijn rieten wiegje, onder
het zwaarhangend blauwe gordijn,
b' maakt kennis met de vier-jarige Elisa
beth van Nassau Dietz, een schilderij uit
Een kinderportret uit 1625, dat toegeschreven wordt aan de schilder C. van Everdingen.
Gedurende één maand vertoeven er
ruim zeventig kinderen in ons Fries
Museum. De groep zal bestaan uit enkele
jeugdige gastheren en gastvrouwen en
voorts ontelbaar veel kleine gasten uit
West-Friesland, Groningen en eigen pro
vincie. Gaat u er vooral heen, zij staan
klaar om u te ontvangen. U zult geen ge
luid horen, wanneer u binnentreedt. Toen
zij hun kostbare pakjes en jurkjes aankre
gen is hun gezegd, zich stil en waardig te
gedragen, zoals goed-gemanierde kinder
tjes betaamt. Zij staan dan ook onbeweeg
lijk en slechts hun blauwe en bruine ogen
zullen u wat ironisch, wat verlegen of vol
vertrouwen opnemen.
koninklijk bezit; met de donkere ogen en
het vastberaden mondje staat zij parman
tig tegen de prachtig rode achtergrond.
Iets verder ziet men haar als baby met
haar moeder en broertjes. Let u eens op
de gouden kettingen met zware schakels,
die de zuigelingen dragen; op de West-
Eriesche witte vrouwenkap, die op twee
schilderijen vowkomt; op de twee broertjes
Burmania in fel-geel en fel-rood; op het
prachtige baby-portret, waarop al die attri
buten voorkomen te gebruiken ter amuse
ment of ter afweer bij het tanden krijgen
de Vlaamse Emigrant heeft het gemaakt.
Kijkt u vooral goed naar al die hoeden-
