Van Pikje en Flikje (BA7Aï Rculcn- fy KLMV1 'bienbm Een verhaal voor de kinderen van Tante Pannekoek a, wat was er gebeurd met Juffrouw Kricbelstaart? Juffrouw Kriebelstaart was de klas uit gerend, langs de gang gevlogen en Ka ter Bietebauw werd wakker uit de lek kere dommel en begon ook meteen te rennen. Want dat doen katers nu een maal altijd: als zij iets zien rennen, dan gaan zij er meteen achter aan omdat rennende geval te vangen. Maar Juffrouw Kriebelstaart was een oude muis, die al heel wat katers en katten voor de gek had gehouden. En dat ging zij nu óók weer doen. Eerst vloog zij de brede gang door en Kater Bietebauw dacht al: dat is niet moeilijk, die heb ik zó! Maar, toen ging het door de donkere kamers, onder kas ten en tafels door. Soms had Kater Bie tebauw genoeg ruimte om achter het muisje aan te lopen, maar soms was een kast of een bed zo laag, dat er wel een muis, maar geen kater onder door kon. En Juffrouw Kriebelstaart rende maar door. De bovenverdieping langs, door alle slaapkamers; toen de zoldertrap op, langs alle koffers en kisten; toen de zol dertrap weer af en de slaapkamers weer door. Af en toe rustte zij uit om op adem te komen, dat deed zij dan onder een laag bed, zodat Kater Biete bauw niet bij haar kon komen. Maar zij begon moe te worden en dacht: hoe raak ik die Bietebauw kwijt? Het begon buiten erg te waaien. En de wind, die ook wel eens wou weten, wat er in huis gebeurde, stootte een van de ramen open. Daardoor kwam er een vreselijke tocht in huis en met een harde slag viel een slaapkamerdeur dicht. Juffrouw Kriebelstaart zag het aankomen. Zij rustte juist uit onder een laag kastje en Bietebauw zat zich te likken en dacht: straks is zij moe en dan vang ik haar wel! Met een reuze sprong vloog Juffrouw Kriebelstaart van onder het kastje naar de dicht-waaiende deur. Hups! óver de drempel! Boems! WoE OR.OOT U7 is. de VAN dicht was de deur! En juffrouw Krie belstaart zat in de gang en Kater Bie tebauw zat in de kamer, achter de dich te deur. „Gered!" zei Juffrouw Kriebelstaart. Zij ging eerst eens even rustig zitten om hélemaal op adem te komen en toen wandelde zij kalm naar beneden, om weer naar de klas te gaan. Maar, daar merkte zij opeens, dat zij haar bril ver loren had! die was zeker van haar neus gevallen, toen zij zo hard over de drempel sprong. Nu kon zij niet goed meer op het bord kijken! en nu kon zij al die hanenpoten en slordige sommen van de muizen-kinderen niet meer goed zien! Zij begon bijna te huilen, want zij begreep wel, dat zij die bril niet meer terug kreeg. Zij kwam de klas binnen, toen Pikje net zijn hele verhaal had verteld, van hoe hij in de paraplubak was gekomen en hoe hij er weer uit was geholpen. Alle kinderen begonnen te juichen, toen zij Juffrouw Kriebelstaart weer veilig zagen binnen wandelen, want zij wis ten best ,dat zij een héél gevaarlijk werkje had gedaan om Pikje te redden. Pikje vertelde zijn verhaal nog eens en toen vertelde Pokkie het zijne en toen praatten zij allemaal door elkaar en toen vertelde Juffrouw Kriebelstaart hoe 't haar gegaan was en toen werden zij allemaal stil, want dat moesten zij goed horen. „En toen heb ik mijn bril verloren," zei Juffrouw Kriebelstaart een beetje bedroefd. Pikje vloog opeens naar haar toe en gaf haar een dikke zoen. „Ik ben toch zo dankbaar! en ik vindt het zo naar van de bril! „Nu moeten jullie allemaal naar huis en vanmiddag hebben jullie vrij om te bekomen van de schrikriep Juffrouw Kriebelstaart. De muisjes liepen de klas uit maar toen zij in de gang waren zei Pikje meteen: „Hoe geven we Juffrouw Kriebelstaart weer een nieuwe bril?" Hoe zij dat deden? dat zie. je op de tekening. Zij hielden een bazar. Alle vaders en moeders gaven wat: 'n stukje spek, een stukje kaas, een korstje brood. En dat verkochten zij dan weer aan de vaders en de moeders en het geld legden zij bij elkaar om daar een bril voor te kunnen kopen. Voor 5 cen tjes kon je raden hoe groot de klauw van Bietebauw was en niemand wist het! Er kwamen een heleboel vaders en moeders en daardoor een heleboel centjes. En boven liet spek-en-kaas- kraampje hing een grote bril van kar ton, opdat iedereen kon zien waarvóór de bazar gehouden werd!

Historisch Centrum Leeuwarden

Leeuwarder Gemeenschap | 1954 | | pagina 11