14
Under liet klokje
,,'t Is echt fekaansjetied, je misse een hoop
bekende gcsichten".
Tot die conclusie waren de leden van het
klokgilde éénstemmig gekomen. Hoewel dit
gemis in hun kring eigenlijk niet te con
stateren was. Slechts één miste.
Dorus: „Ik mis Mantis einlik al een dikke
week. Is ie siek of sü die futweze?"
Willem: „Ak mie niet fersin, is ie met
fekaansje. Ik loof naar Amsterdam".
August: „Toe maar; het geld kon em wel
op 'e rug groeie. Daar hewwe wij soort
meensen dochs gien senten foor. Ik temeen-
ten niet."
Willem: „Dou leist nou altied over dat
dooie geld te kliemen en te seuren. Nou
weet ik wel: Ajju 't hewwe, doen je won
deren. en ajju 't niet hewwe is het donde
ren, mar dou hest het wat te slim over die
August. Dou staast met Drees op en dou
gaast met Drees naar bed."
Rein: „En daar komt bij: Het kost Briltsje
gien halve stüver. Hij hèt daar een seun
bij 't spoor en die hèt skreven: Kom hier
mar een week, ik bin goed foor de sente-
raasie fan de reis."
Willem: „Nou kiekes an. De reis kost em
gien sent en se eten met mekaar uut 'e
pot fan Egupte."
August: „Ja, op son menier kent, mar
sukke ferfaltsjes sal ik nou nooit es hewwe."
Liuwe: „Mar dou sast dochs wel op reis
weest hewwe, August. Hesttou nog nooit
een uutsje had?"
August: „Niet faak, mannen, niet faak. Eén
keer op begrafenis naar Steenwiek, één
keer naar een troude suster in Hindeloopen,
nou en fedder, de Bontekoe en 't Bos fan
Heer Ipé. Sowaar ak hier staan. O, ja en
de Duttsers hewwe mie in 'e oorloch es
naar Vries sleept. Mar dat waar oek mar
foor een blauwmaandag en dat konnen je
nou oek niet bepaald een uutsje noeme."
Rein: „Dat waar een heel ferhaal foor dien
doen, August, maar dou hest geliek: Het
is wet feul soeps. Mar dou bist der seven-
tich bij wudden, en één die 't feul reist, risi-
keert een sood gefaar en ongemak."
Willem: „Mar as Manus mar een week fut
su, ken ie hier oek hast weer weze. Of se
mutte em daar houwe.
Dorus: „Ast een bitsje wil hèt ie die ouwe
koning oek nog sien. Die Haak-in, nee
Haakon uut Noorwegen. Die kerels is gek
met faren en skippen, ajju de krant leze."
Liuwe: Ja, en son ouwe man wurdt oek
overal mar hene sleept. Over de tachtig en
gien tel rust."
Willem: „Dat hoort bift fak. Het waar met
die Fraanse présedent fan 't selde laken
een pak. Riede en kieke, en lache en ete
en handsjegeve. Sien frou hadde al gauw
har nocht. Ik sien mien ouwe al só de hele
dag in 't spier. Se su wel segge: Je kenne
beter de was fan een heel weeshuus op één
dag hewwe."
Dorus: „Mar daar komt Manus an. Sien
daar an de achterkant fan de Ouwe Waag.
Hii hèt seker even anstoken."
August: „Het sal mie es benije, wat die
allemaal te fertellen hèt. Je hewwe lui, die
kenne so fertelle, dan sien je 't gebeuren
as waren je der levensgroot bij weest."
Manus: „Morgen mannen. En hoe is 't
hiere?"
Allen: „O, goed ju. Dat siest wel."
Manus: „Ik hew een week bij ons Klaas
weest, in Amsterdam-Oost. Gusteravend
wemmkomen."
Dorus: „Hest de ouwe koning nog sien,
Briltsje?"
Manus: „Welke ouwe Koning? Die froeger
met gesondheidssteken on 't ies liep? Of
bedoelstou Cerrum Koning, met die grote
honnen.
August: „Hij bedoelt Haakon, met sien
skip."
Manus: „Een skipper? O. mar nou gaat mie
een gasfebriekje op.
Liuwe: „Met aardgas of gewoon gas?"
Manus: „Nee, mar ik bin der. Die ouwe
koning fan over de tachentich. Nee, die
hek niet sien Ik gaan niet in 'e rij staan
om een skiën fan sien pet of sii te sien.
't Waar altied smoordruk ju."
Willem: „Dat.hadde ik der wel foor over
had. Dou waarst in Amsterdam en dan
mujje alles metmake fien ik."
Manus: „Dat seist0 nou wel, Sterke, mar
jonge, dat fait so teugen. Der is sofeul."
August: „En der waar niks besonders seist
krekt. Dou praast der raar in om. Mar ik
bin 't met Willem eens. Alles metmake en
die ouwe koning hak sien Willem, 't Is een
man fan ons géneraasje."
Liuwe: „Ja, as ie niet koning was, en in
Liwwadden woonde, ston ie hier meskien
oek onder 't klokte."
Manus: „Ik mut toegeve, het waar meskien
nog wel te preberen weest hoor, mar och
je wete hoe dat gaat met sukke dingen in
Amsterdam. Enden lope of met 'e trem,
uren staan, freselijk fol en drukDat
fait swaar teugen hor."
Dorus: „Ik loof wel, dat 'k dat der allegaar
foor overhadde. Dat gebeurt je mar één
keer in je leven, dat je as ouwe kerel son
ouwe koning sien kenne. Ik weet nog wel,
dat 'k jaren leden preens Henderik es mooi
fan dichtebij sien hew
Manus: „Ja, ik oek, ha, ha, ha,. Dat waar
oek wel so mooi. Ak er an denk, muk nog
gnieze."
August: „Hoe waar dat jü? As der dan niks
fan Mokum komt, mutte we dat preensen-
ferhaal mar es hore."
Manus: „Goed. Jaren leden, dettig, fijf en
dettig, weet ik feul precies hoe lang, sü de
preens in Liwwadden komme. Hij su an 't
station ankomme en dan deur naar 't Hof
plein, naar de ouwe commissaris."
Liuwe: „Dat waar oek son fikse, ouwe
baas, krekt as die koning. Mar gaan deur,
Manus."
Manus: „Mooi, mag het? Ik docht, hij komt
deur de St. Jacobstraat of deur de Weerd:
weet je wat, ik kruus wat heen en weer op
'e stille kant Nijstad, tussen die beide
stiaten. Dan kan ie mie nooit ontkomme,
want je hewwe fan ferrens al in 'e gaten
ddp. prepns der an komt."
Willem: „Der waar doe nog gien motor-
pliesje foorop wel?"
Manus: „Weet ik feul. Ik waar op mien
post. en der waren meer fan die goche-
merds, dat wij kuierden met een heel
ploechje daar op en del. En doe gebeur
de 'tr
August: „Waar kwam ie langs?"
Manus: „Stil nou jü. So't wij daar lope,
seit inenen son dik wief ik ken se nog
foor mie krije Is em dat of is em dat
niet? En ja, der kwam een stev'g mansper
soon in een mooi pak de Lange Piep af-
setten."
Rein: „Hij waar uut het prottekól knepen,
denk ik. Even gewoon onder het folk. So
waar Henderik wel."
Manus: „Luuster nou mar. Die man, die
meneer ken 'k wel segge, is flak bij ons, as
der een stuk of wat beginnen te razen:
Heu, heu, heu! Niet so hard trouwens, want
we waren niet heulendal seker fan 'e
saak."
Lieuwe: „Niet? Waar 't em wel of waar 't
em niet?"
Manus: „Geduld, Liuwe jonge, geduld! Die
pessoon is an ons toe en dan seit ie: Goeie
morgen, samen."
August: „Wat een ammikale kerel, niet?"
Manus: „Nou wij brabbelden mar wat wer-
om fan Hoogheid en Majesteit en weet ik
feul. En toen seidie: Seg mar gewoon
Hendrik."
Willem (verbijsterd): „Seidie dat? Seg mar
gewoon Hendrik?"
Manus (lachend): „Ja, werachtig. En doe
sei dat dikke wief: Dat doene we niet,
Majesteit. Awwe nou in Den Haag in 't
selfde huus weunden."
Rein: „Asjeblieft. Die frou hadde wel lef"
Manus: „Nou, en toen sei de preens sak mar
segge: Ah, wat Den Haag. In 'e Wouden
segge se allemaal Hendrik."
Willem: „In 'e Wouden? In 'e Wouden?
Nou begriep ik er gien fluit meer fan."
Het ging de anderen net zo.
Manus: „Nou sien: het waar de preens niet
al leek ie der een soot op. Het waar een
knienekoopman uut 'e Wouden, die in sien
ferklederspak naar een trouwerij op het
Stadhuus sü. En hij hiette Hendrik en hij
dacht dat ons ploegje der oek hene sü."
