Onze meubels Mammen alle al' van de kist
- - -.
VAN EEN
JOFFER-VAN-VROEGER
AAN EEN
VROUW-VAN-NU
-
8
Ook in het ambacht had de kist vroeger een
grote betekenis. Dit is een „Draaiersgildekist"
uit 1749, aanwezig in het Fries Museum.
dan het hout, dat tot op dat ogenblik was
gebruikt. Een ander probeerde in zon glan
zend stukje hout een versierinkje te snijden.
En men leerde van vader op zoon. Men
wénste op 't laatst alleen nog maar meubels
om zich heen te zien, die van goed hout ge
maakt waren en die naar de stijl van de tijd
waren gesneden, ingelegd, gedraaid, opge
legd, enz.
We spreken nu niet meer van kisten, maar
van meubels. Want uit de eenvoudige kist,
die als wieg, als koffer, als kamermeubel en
als doodkist de mensheid heeft ge
diend en nóg dient, uit die kist zijn al die
prachtige meubels voortgekomen, die we
op de schilderijen zien, wanneer de Hol
landse meesters de binnenhuisjes uitbeel
den en die we nog in sommige huizen en
in vele musea tegenkomen.
^^at hebben de schrijnwerkers, de meu
belmakers, de meubelschilders, de
handwerkslieden door de eeuwen heen al
niet voor schoons geschapen! De imposante
hemelbedden (weet u, dat op het Fopta-slot
een van de oudste, prachtig versierde hou
ten bedden van ons land staat en dat daar
ook nog het lred is met de zg. „kinder
lade?") De rijke, zware kasten (kijkt u maar
eens in de „Bissahop"-kamer van het Fries
Museum). De zware balpoot-tafels, de
troon-zetels uit zeer oude tijden, met een
opklapbaar deksel, waar men in het binnen-
Wij kijken onze kamer eens rond:
een grote kast, waarin velerlei zaken
opgeborgen kunnen worden. Een
grote tafel, waaraan hard gewerkt
kan worden. Een paar gemakkelijke
stoelen, waarin gelezen en geluierd
kan worden. Een divanbed - voor
de zoete sluimering. Een theetafel,
een boekenkastje. En een kist, een
Westindische cederhouten kist, waar
op men kan zitten, waarop men van
allerlei kan neerleggen en waarin
plaats is voor allerlei.
't Is niet zon gewoon meubel, die
kist. Hij is niet zo groot, als de
ouderwetse kamferkisten, hij doet
eerder aan een vroegere zeemans
kist denken. Althans het model; niet
de leeftijd, want hij is vrij modern.
Voor ons, twintigste eeuwers, is een
kist een ongewoon meubel. Maar
toch zijn eigenlijk al onze meubels
uit de kist voortgekomen
Waaruit het meubilair bestond, toen onze
opa's en oma's nog holbewoners waren,
kunnen wij u niet precies vertellen. Het is
de vraag óf zij iets hadden om wat aan op
te hangen of in op te bergen. Wij hebben
er geen afbeeldingen van en huldigen dus
op dit punt maar het vraagteken-systeem.
Maar later, wanneer de mens zich een
houten huis of stenen kasteel gaat inrich
ten, dan maakt men ook de tekeningen en
conterfeitsels der interieurs en daaruit kun
nen wij onze wijsheid putten.
En dan ontdekken we, dat de kist door
iedereen gebruikt werd en bij iedereen te
vinden was. Zo gauw men iets wilde „op
bergen", „afsluiten", dan leende een
maaksel van zes planken (één voor onder
kant, één als deksel, twee voor de zijkanten
en twee voor de afsluitingen) zich daar bij
uitstek voor. En wat werd er alzo van ge
maakt? In het klein de wieg, in het groot
het bed, opstaand tegen een muur de kast,
op pootjes de tafel. Enfin, gaat u maar
door. U zult de eenvoudige kist in de oer-
meubcls steeds kunnen terugvinden. Na
tuurlijk bleef de kist niet eenvoudig. Zo
gauw de mens boven het dierenvel en de
woon-grot uitgroeide, werden de wensen en
behoeften anders. Toen probeerde er een
iets met een stukje hout, dat meer glansde
hoek.
Massa
die mi
Maar
lezer 1
proble
roept.
De art
den. L
land i
woord
verdie,
accent
te bre
lijke v
jeugd