Van Pikje en Flikje
12
'(III
Een verhaal voor de kinderen
van Tante Pannekoek
rJ"' erwijl de muizen feestvierden en Juffrouw
Kriebelstaart voor de spiegel haar nieuwe
bril opzette en toen Flikje ziek in bed lag,
was Kater Bietebauw helemaal alleen in de
donkere kamer boven in het huis. Eerst had
hij rustig gezeten om op adem te komen na
de renpartij achter Juffrouw Kriebelstaart
aan. Toen had hij zich netjes gelikt en ge
wassen aan alle kanten. En toen was hij
de kamer eens door gaan wandelen om te
zien of er ergens ook wat te eten was
want hij had honger. En of er ook wat
te drinken was want hij had dorst.
Maar er was nergens iets te eten en ook
niets te drinken. En hij had toch zo'n raar
gevoel in z'n maag.
Dan maar eens kijken hoe we naar beneden
kunnen komen, dacht Bietebauw, want be
neden heeft de baas wel wat melk staan op
een schotelfje en er zal zeker ook wel wat
aardappelen-met-jus te vinden zijn in het
etensbakje.
Maar hoe Kater Bietebauw ook zocht, ner
gens was een spleetje of een gaatje te vin
den om door te ontsnappen; het raam was
dichtgewaaid en de luiken ook, zodat het
helemaal donker in de kamer was. En de
deur de deur, die zat potdicht; dat had
de wind gedaan. Dan maar een beetje sla
pen. dan vergeet je de honger. Misschien
komt iemand de deur nog wel eens open
maken.
En zo bracht Kater Bietebauw de tijd door:
een beetje slapen, een beetje honger-hebben,
een beetje miauwen en dan maar weer sla
pen. Nu kunnen katers niet op de kalender
kijken! Had Kater Bietebauw dat wél ge
kund, dan had hij na een poosje gezien, dat
hij nu al twéé dagen alleen in die donkere
kamer zat; en twéé dagen dat is héél lang.
Toen het feest in de muizenklas afgelopen
was en alle muisjes met dikke buikjes van
de heerlijke worstvelletjes naar huis waren
gegaan, dacht Juffrouw Kriebelstaart opeens
aan haar krijgertje-spelen en aan Kater
Bietebauw. Zou de kater nog altijd boven
zitten? Wat zou hij dan een hónger hebben!
Juffrouw Kriebelstaart ging vlug naar boven.
Zij hield niet van katten en katers, omdat
deze muizen eten, maar zij vond het toch
ook zielig om Kater Bietebauw daar heel
alleen op die eenzame kamer te laten. Zij
kwam op de gang ja, daar was de kamer
waar hij moest zitten. Zij snuffelde eens aan
de kier onder bij de drempel, ja het rook
er naar kater. Zij krabbelde eens met haar
pootjes tegen de deur. maar zij hoorde niets.
„Kater Bietebauw!" riep zij toen, „Kater
Bietebauw!"
„Miauw!" was het antwoord.
„Kater Bietebauw, wilt u graag dat ik de
deur openmaak?"
„Miauw! miauw!"
„Luistert u 'dan eens: Ik zal de deur open
maken, maar dan moet u beloven, dat u
nóóit meer een muisje zult opeten!"
Het was heel stil in de kamer. Juffrouw
Kriebelstaart hoorde niets meer. Het was
ook moeilijk voor Kater Bietebauw om dat
opeens te moeten beloven.
„Als u het mij belooft, dan maak ik dadelijk
de deur open, Kater Bietebauw".
..Miaaaauuuuwwww!", klonk het opeens heel
hard achter de dichte deur. Toen begreep
Juffrouw Kriebelstaart, dat de kater het had
beloofd. Zo vlug als zij kon klom zij tegen
de deur op en ging met haar volle gewicht
aan de deurknop hangen. Knip! zei het slot
en de deur ging langzaam open.
Kater Bietebauw, die al die tijd in het donker
had gezeten, moest eerst wat bekomen van
het schrille zonnelicht. Hij deed beide ogen
dicht en toen sprong hij over de drempel en,
met nog één oog gesloten, liep hij vlug naar
beneden. Hij keek niet eens meer naar Juf
frouw Kriebelstaart, die nog op de deurknop
zat. Toen hij beneden was en al lang zijn
melkschoteltje had leeg gelikt, wandelde Juf
frouw Kriebelstaart rustig naar haar kamer
en paste haar nieuwe bril nog eens op. Wat
was er veel gebeurd de laatste dagen! Pikje
in de parap'lubak de renpartij met Kater
Bietebauw een nieuwe bril. En nu als
mooi slot van 't geheelde belofte van
Kater Bietebauw om géén muisjes meer op
te eten
En hiermee zijn wij aan het einde gekomen
van de geschiedenis van Pikje en Flikje,
maar voordat we van hen en van Kater
Bietebauw en Juffrouw Kricbelstaart en
Meester Trilsnor voor goed afscheid nemen,
mogen jullie eerst nog de plaat van al die
dieren kleuren. Er worden prijzen beschik
baar gesteld voor de mooiste platen, die vóór
15 Januari 1955 ingezonden moeten worden
bij i Leeuwarder Gemeenschap, p/a Erven
Koumans Smeding, Voorstreek 101-101. Zij,
die willen zien welke de mooiste inzendingen
zijn, moeten maar eens voor het grote raam
van de uitgeverij gaan kijken na 20 Januari.
