13
Onder liet klokje
A Ja het rumoer van de sportweek, is
de rust (nou rust?) in Leeuwarden
teruggekeerd. De vlaggen en de
versiering zijn verdwenen. Ook menige
Leeuwarder is (althans uit Oldehovestad)
verdwenen en vertoeft met vacantie
elders. Zo ook sterke Willem.
Dorus: ,,'t Is süver stil, nou Willem met
lekaansje is."
Rein: „Kenne wij het soms niet pratende
houwe sonder Willem? Dou hest die self
en ons niet hoogl"
Dorus: „Niet so opgelopen drekt, Fle-
wielene. Wij kenne 't seker wel pratende
houwe, mar Willem hèt son apparte trant
lan praten."
August: „Ja, en hij ken fan die mooie
lethalen ferlelle."
Liuwe: „Weet jim nog fan die geit in 'e
bedstede?"
Manus: „En dat ie foor Sunterklaas
speulde op een ferkeerd adres bij de
Landbuurt of so?"
Rein: „Ik hew trouwens nooit meer
gnezen as toen met dat ferhaal fan
Bouke, jim wete wel uut Rotterdam, die
in 't ferkeerde huus op een ander sien
bed leid hadde."
Liuwe: „Dat Rotterdam, daar set oek heel
wat hene. Naar die grote tentoonstelling.
E 55 niet?"
Dorus: „De E 55. Het mut een mirakel
weze. Mar de tong hangt je op 'e skünen
as je der weer uutkomme."
August: „Mar wij soort meensen komme
der niet iens in, laat staan fan uut. Ik
wu wel met twee tongen op mien skü
nen lope, ak mar geld hadde om der
hene."
Rein: „Nou, wij hewwe ons sportweek
had. Dat waar de moeite oek nog wel
weerdich. Ik hew by 't kaatsen weest en
bij die akkrebaten bij de Oldehove."
Manus: „Ja, daar bin ik oek hene weest.
Jonge, jonge, wat naaide dat der uut.
Mien hart sloeg mie acht-en-tachtig."
Liuwe: „Je begriepe niet, hoe suks allied
goed gaan ken. Ik sü oek niet lekker in
mien tontsje weze, as ik daar, hoog in 'e
lucht, op sun draad omtierelantijnde."
Dorus: „Sukke meensen hewwe netuur-
lijk om raak oefend. Als mar deur oefene.
En je lichem onder konleröle hewwe."
Rein: „Die meensen doene suks krekt so
kalm, as as, nou as wij hier wat stane
le klasjeneren."
August: Nou ik staan hier liever, as
dal ik sukke kaperriólen uuthale sü. Mar
se salie wel mooi wat geld opstrieke."
Liuwe: „Ja, dat is een saakje fan: Sonder
trees, sonder Drees."
Deze schalkse opmerking van Liuwe
toverde een brede lach op de gezichten
der klokmannen. En enkelen herhaalden
zijn slagzin: Sonder frees, sonder Drees.
August: „Ik bin Woensdagavond naar
Cambuur weest."
Rein: „Nou breekt mie de klomp. Auguust
naar Cambuur. Hastou daar wel geld
loor, ouwe seun?"
August: „Né, mar 't hèt mie gien sent
kost. Mar mien oomsêgger kwam bij mie.
En die sei: As ome nou Abe nog es sien
wil, dan mut dat Woensdagavund weze.
Want óns Abe gaat fut."
Manus: „Ik hew niet feul ferstand fan
die foetballerij, mar ik hew netuurlijk
wel es fan Abe hoort. Mar wat houdt dat
nou in, dat ie fut gaat. Waar hene?"
Rein: „Weestou dat niet iens, Briltsje?
Abe gaat uut Heerenveen, hij gaat naar
Enschede."
Liuwe: „Dat wurdt een dikke strop loor
't Heerenveen. Want die Abe waar wel
een pommerant niet?"
Rein: „Dat sak die ferlelle. Een meunster
met 'e bal. Nou, hoe fonst em die
Woensdesaves, Auguust?"
August: „Wat sak daar fan sêgge? Ik
kom hast nooit bij 't foetballen. Mar bij
mij stonnen meensen, die seiden: Hij
doet niet feul. Mar een andere fent seit:
Hij is mooi op dreef fanavund. Hij hèt
er sin an."
Manus: Dat begriep ik niet. Je gane
dochs foetballen, omdat je der nocht an
hewwe. Dus eikeneen die't daar in een
kort broekje omspringt, hèt er nocht
an."
Dorus: „Ja, want anders blief je tuus of
je gaan lissen."
Rein: „Nou, fisse doet ons Abe oek een
soat. En hij ken knap ride oek. Het is
een matjedoor."
August: „Mar och, ferder hek er oek niet
so feul fan sien, want der stonnen een
paar sware kerels foor mie. En achter
mie jongfolk, die hun tjirgden as
gekken."
Manus: „Wal doene sukken nou bij 't
foetballen, seg je?"
August: „As die fent met sien trui an,
die ballekeerder, ehde kieper, die
bal lutskopte, dan brulden die gekken
fan oeioeioeioeioei!"
Dorus: „Hoort dat er bij, Rein?"
Rein: „Ah, né ju, das foor de aardich-
heit."
August: „Nou, en dan hadden se weer
slaande ruzie over, ja, hoe hiette dat oek
al weer
Rein: „Over bütenspel."
August: Justbütenspel, mar hoe wees
tou dat Rein?" Stonstou oek bij ons in 'e
buurt? Ik hew die nooit sien."
Rein: „Dat weet ik niet. Mar over büten
spel seure de meensen allied met foet
ballen. As de skeidsrechter der niet foor
fluit, dan kankere se, en as ie wèl fluit,
dan skoppe se ruzie."
Manus: „Meensen is raar guud. Mar ik
Hen 't mooi, dat Auguust der hene weest
is."
August: „O ja, waar wille jou hene?
Soek je mij?"
Manus: „Wel, nee man. Mar dou seurst
er faak over, dast hier niet hene kenst
en daar niet hene, omdast, so geseid, een
nakende Dreesman biste."
Rein: „Mar jim hewwe de krante wel
lezen, denk ik. Over de nije regeling,
die't er komme sal."
August: „Ik hew lezen, wat er boven die
lange stukken ston: Fan staatspesjoen
en betalerij fan pries en premie."
Liuwe: „Allenich fan premie, Auguust.
't Is gien kaatsen. Mar hestou alles niet
lezen?"
August: „Das mie feul te lang en te in
gewikkeld. Ik merk het fanseli en anders
mar niet. 't Is toch een bende."
Dorus: „Daar begriep ik nou niks fan.
Fan ons hele ploegje is Auguust de man,
die't allied over de senten, over Drees,
over te min geld seurt. En nou skrieve
de kranten dat er 'een nije, een betere
regeling op 't aljement komt, en ónze
kankerpit leest suks niet."
Liuwe: „Nou onze kankerpit, das wel wal
overgedreven. Mar ja, Auguust is niet erg
konsekwent, as ie der wel altied over
seurt en de kranten der niet op na-
sneupt."
Rein: „Dat fait mij oek swaar teugen. Ik
wü der drekt fanmorgen niet over begin
ne, want ik docht: Dit is spekje naar
Auguust sien bekje. En nou nog es wat.
Waarom seistou sü: 't Is toch een
bende?"
August: „Nou kiek es, mannen. Jimme
sitte jxou wel swaar teugen mie an, en
ik wü earst kwaad futlope
(Interrupties: Niet so bedoeld. Soek er
niks achter. Kalm an, seun").
August: „Goed, best, ik staan hier oek
nog. Mar dut hew ik wel lezen, en dat
fien ik een groot skandaal: Het gaat pas
in op eind Jannewari negentienhonderd-
en-seven-en-lieltich."
Rein: „Wat wuustou dan Auguust. Fol-
gende week Maandeg?"
August: Das flauwekul, Flewielene. Mar
tussen beide is oek ruumte. Dit duurt
leulste lang. Een grote bende."
Manus: ,,'t Sü de meesten wel eerder
passé, loof dat mar. Mar ja."
Rein: „Der sit nog al heel wat an fast,
mannen. Fan te foren al, en later, as 't
soleer is, nog es. Mar wie hadde hier
ooit fan drome kennen. Wij niet, en óns
ouwelui, helemaal niet. Waar gniestou
om, Auguust?"
August: „Nou, dou hest het over dro
men. Doe t ik fan die foetballerij tuus-
kwam, waar ik wat nüver in 'e kop. Op
bed jonge, sag ik die kerels nog skop-
pen en springen. En doe an 't dromen.
Abe met sien swart tuufke had de bal
en skopte em tut. Een andere speuler
springt en sal die bal met de kop een
smeer geve. Mar doe waar die andere
speuler ineenenlach niet, Sterke
Willem. Hoe ken je 't so briek bij mekaar
drome, niet?"
Nog was het gelach over deze gedroom
de Lenstra-creatie van hun aller Willem
niet verstorven, toen Rein vroeg: „Nou
ju, en sat ie oek?"
August (lachend): „Né jonge. Die bal
kwam tegen één fan die palen an. Hele
maal boven an. En daar bleef die bal
sitten oek. Hoe krije je 't so gek, niet?
Mar doe't een speuler die bal der af hale
wü, doe sat er niet een bal, maren
dat rade jimme nooit een keerdoe
sat daaróns klokje! En dat hèt het
nou twaalf uur. Dag mannen."
