13
Under liet klokje
Lang niet op alle warme Augustusdagen
waren Willem c.s. onder het klokje
te vinden. Maar op een iets koelere
morgen hadden onze vrienden hun plaatsen
weer ingenomen.
Willem: „Ik hew mie het apesuur swit.
Mannen, wat een seumer niet? Wat een
seumer. Hast te warm bij tieden. Het swit
ston mie blank op 'e rug!"
Liuwe: „Dankber weze, Sterke. Dankber
weze. De looste jaren hewwe mopperd en
klaagd, mar fan 't jaar
Rein: „Ja, sont seven-en-feertich hewwe
niet sun seumer had. Om mij mocht het
wel es wat minder hiet weest hewwe, mar
ja, der blieft altied wat."
Manus: „Het mag om mij wel tot 'e Kerst
dagen so blieve."
Willem: „As je met suk weer hard bealigge
mutte, fait het niet met. En dan de hooi-
broei. Der binne een paar mooie boere-
plaatsen ferbrand."
Dorus: „Ja, das altied spietich. Trouwens,
daar bij de Kiepeloop is ook een beste
brand weest, in die graanpakhuzen."
Rein: „Wat een consternaesje midden in 'e
nacht niet? Die stumpers in 'e Lindebuurt
alles der uutslepe en de róten inslaan. Dat
sal je mar treffe."
Willem: „Brand is altied een funansjele
strop. So is 't al."
August: „En son baas fan die pakhuzen hèt
meer in 't kammenet dan die arbeiders-
meensen. En waterskade is oek niet best."
Rein: „Dochs is son grote brand een mooi
gesicht."
Rein: „Bij een ander ja, mar bij je self
niet. Mij heugt die brand in 'e olieslagerij
op 't Fliet altied nog. Jonge, jonge, wat
gong dat er om weg!"
Manus: „Ja, dat waar een baas brand. Wat
een stuk fuur."
Willem: „Het mag mie oek nog heuge, dat
se die houten huzen op 'e Poppebuurt fer-
branden. Je hoorden de wandluzen knap
pen."
Rein: „Nou, het waar goed, dat se dat
opruimden. Daar weunde oek één, die hat
een groot bord an sien huus en daar ston
op: Het Loo."
August: „Het Loo. Is dat niet het paleis
fan 'e ouwe koninginne?"
Rein: „Just, flak bij Appeldoorn. Nou, ons
maat lustte graag een slukje en dat kocht
ie dan bij Appeldoorn op 't Fliet."
Liuwe: „Waar je oek bootsjes hure
konnen."
Rein: „Just. En as se em dan froegen:
Waarom staat er „Het Loo" op jou huuske,
dan seidie: Kiek, daar hewwe jou Appel
doorn en hier is Het Loo. Flak bij mekaar."
(Hilariteit).
Willem: „Nou, dat waar wel een ouwe
grappemaker. Maar sien Loo is oek in
flammen opgangen, om het es mooi te
Dorus: „Ja, der is al heel wat feranderd in
'e stad. Ik bin laassen die kant fan 't ouwe
Kalverdiekje nog es uutweest, mar heden,
heden, wat gebeurt mie daar wat."
Manus: „Der is süver een dorp bijbouwd.
Oek een paar nije winkels op siede bij die
flatten hek wél sien."
Rein: „Jimme bedoele die boomke-en-
plantsjebuurt seker. Dennestraat
Dorus: „Ja, en Cederstraat
August: „En de Esbochtstraat is daar oek
loof ik."
Dorus (lachend): „Né, Auguust, né, niet
Esbócht, mar Esdóórn."
August: „Nou ja, weet ik feul. Ik kom der
nooit. Je kanne het bij óns in Huzum hast
niet eens bijfietse."
Liuwe: „Je suden sêgge, dat se hast wel
es an de levendige skilders toeweze salie,
't Houdt niet op."
August: „Der is één son hele nute naam
bij. Daar hreke de frou en ik hieltiten de
tong over."
Dorus: „Wat bedoelst nou, ju? Dirk Bout
is niet moeilijk, enehJan van
Gooij-um oek nieten eh
August: „Né, die weet ik oek wel. 't Is nog
anders."
Willem: „Je hewwe in Huzum oek nog
een soort nije Indische buurt. Surename-
straat en de
Rein: „Ik hew een neef wonen in 'e Bun-
nairestraat of so; wij sêgge foor't gemak
altied mar de Penariestraat."
August: „Ja, en dan is der nog de Sint
ehja, hoe is dat nou, 't is wat met
Eusie of so der in. Sint Eusius, né
Manus: „Ik weet wel wast bedoelst, mar
hoe't krekt is, weet ik oek niet. Mar be-
doelstou die straat, Auguust?"
August: „Né, het gong mij nog om een
andere straat. Der sit een naam in fan een
oegrieselijk sterke man uut 'e ouwe doos."
Willem: „Ik bin der. Hercules!"
August: „Just, Sterke, Hercules. Nou binne
we al op 'e helft."
Dorus: „Das nogal maklik. Dat is de Her
cules Seegerstraat."
August: „En hoe skriefstou dat, Dikke?"
Dorus: „We sitte hier niet op skool. Hoe
skriefstou dat. Wat geeft dat nou. As ik
seg: Hercules Seegerstraat, dan kan eiken
een mie de weg wieze."
Willem: „Ikke niet. Nog sterker: Ik hew
der nog nooit fan hoord. Mar ja, dat seit
niet sofeul. Het bouwt oek so an. En
dochs
Rein: „Nou wat, en dochs
Willem: „Luuster es, mannen. Wij binne
ouwe, echte Liwwadders met mekaar. De
stad en wij hore bij mekaar."
Liuwe: „Mooi seid, Willem. We hore bij
mekaar."
Willem: „De ouwe stad, het Liwwadden
fan foor de oorlog konnen we as óns fesje-
buus. Maaarde stad fan nou ontkomt
óns. Wij, ouwe, trouwe Liwwadders kenne
het niet meer bijsloffe."
Manus: „Willem hèt geliek, mannen. Bien
één fan óns een saddoek foor de kop en
set em del bij 't Skapediekje of eh
't Kalverdiekje of eh 't Nijlansdiekje,
en doen em de saddoek af en roep:
Soeoek, nou
Willem: „Dan bin je weg, Manus. Dan
hewwe jou het gefoel as stane jou in een
freemd plak. En dat is erg, mannen. Je
eigen stad wudt een freemd plak
(Diepe ontroering op de gezichten dezer
getrouwen).
Liuwe: „Mar daar ontkomme we niet an,
Willem. Mien swager bij de krante hèt het
dan over de dynamo fan deuze tied."
Willem „Né, né, de dynamiet fan deuze
tied. Het ploft en broest er an alle kanten
uut. Mar ik hadde wat in mien plasse, een
gedachte, een idee
Rein: „Laat hore, Willem!"
Willem: „De stad hèt, om soo mar te
sêggen, ferplichtings an óns. An de ouwe
garde, die froeger werkte in deuze stad en
foor deuze stad. En die foelden foor Liw
wadden. En nou't wij het niet bijsloffe
kenne, mut de stad foele, dat er ferplich
tings binne."
August: „Ik begriep die nog niet, Willem."
Willem: „Nou, sien es. Mutte wij, de echte,
ouwe Liwwadders, niet elke straat kenne,
en wete waar we 't over hewwe as we een
straatnaam noeme? Hèt nou de stad niet
de plicht om so nou en dan de ouwe garde
langs al dat nije te rieden? Dat waar mien
idee!"
(Er trad een stilte in en de lichten waren
reeds tweemaal versprongen, voor er weer
een woord viel).
Manus: „Dou wuust rondritten deur de
stad. Mar die binne der deze seumer
weest. Is die dat ontkommen?"
Willem: „Om 'e dooie dood niet, jonkje.
Mar dat gong niet fan 'e stad uut en je
musten, der foor dokke. En foor een ere-
plicht betaal je niks."
August: „Nou, dan bin ik wel een man
foor ereplichten. En alle Dreesmeensen
wel, denk ik. Een best idee, Sterke!"
Willem: „Ja, ho es, het is met mij niet een
spultsje fan foor een dubbeltsje op 'e eerste
rang. Mar ik mien dat de stad ferplichtings
an óns hèt en laat dan dat folk fan 't stad-
huus mar es over de brug komme."
Liuwe: „Het hoort niet gek. Willem hèt
geliek. Wij wille ónze stad in ere houwe
en op 'e hoogte blieve. Mar hoe spiekere
we dat klaar?"
Dorus: „Een gróte brief naar de burrige-
meester."
Rein: „Niet skrieve, jonges, dan hewwe
een gróte kans dat we nul op 't orkest krije.
Né, der mut één foor óns héne. Eén die't
se dèr fan 'e sokken kletst."
Manus: „Mar wij hewwe Willem dochs,
mannen. As die wat opwonnen is, loopt ie
lekker af. Das wel fertrouwd."
Willem: „Ja, dat sal wel weze, mar jonge,
met die hoge heren prate doen ik oek niet
alle dagen. En dit is een saak die mag niet
misbetere. Mar hoe salie we dit hewwe?"
Liuwe: „Mar hewwe wij de stad wel
nódig? Mien swager bij de krante
Willem: „Waar ken nou son swager ons an
helpe in dit ferband?"
Liuwe: „An 'e figelante fan 'e joernallisten!"
