I 3
Under liet klokje
Kostelijk herlstweer en een kleine
wereld soms. Voeg daarbij een drukke
Nieuwestad op Woensdagmiddag. Zie
tenslotte in gedachten ons klokje, hèt
klokje, en hoor onze trouwe vrienden
hun gesprekken voeren.
Willem: „Een mooi nusje griepige meen-
sen, mannen."
Liuwe: „Dat sü'k sêgge. De halve wereld
pruust en snottert."
Rein: „Auguust leit oek al een paar
dagen op bed. Ik bin der lannemorren
nog even weest."
Dorus: „Nou, ju, hoe leek dat met ónze
sünige pielcr?"
Rein: „Dokter waar krekt weest. Hij
hadde Auguust een lepel in 'e mon sto
ken en Auguust must een keer ol wat
aa, aa, aa, sêgge. Keelbnlsteking."
Manus: „Das niet nollik. Dan doet het
slikken je wel so gemene seer, en 't
gekke is, dat je dan leule iaker slikke
as gewoan."
Willem: „Froeger bij ouwe dokter Ullelie
musten je allied aha, aha, sêgge. Dat
hoorde wel so komiek, jong. De meensen
waren su siek as een hon en het hoorde
krekt as se gnieze wüden."
Dorus: „Nou, ik bin oek een dag oi wat
onder de iodden weest, mar 't is gien
lolletje. Je binne blied ajje de kop weer
tille kenne."
Rein: „Op 'e febrieken misse oek heel
wat arbeiders. Een oomsêgger fan mie is
op 'e Frico, mar die sei: Bij óns op 'e
keessolder misse wel een man ol tien.
En der is al so min folk te krijen."
Manus: „Der is niet leul werklooshied,
nee. Hast eikeneen, die't nog niet so leer
is as wij, ken wel werk liene. Das wel es
anders weest."
Dorus: „Das seker wel es anders weest.
Ik bin jaren segaremaker weest en ik
hew mie oek lang rédde kennen."
Liuwe: „Ja, dou slonst Saterdusaves oek
wel op 'e merk niet, Ier loor deuze laaste
oorlog?"
Dorus: „Ja, waarachtig jonge. Mar in 'e
oorlog waar 't muizen hè. En na de oor
log wat in 'e Duw en so, tot ik fijl-en-
sestich wudde."
Manus: „Nou, ik hew loor de oorlog oek
heel wat loopkes naar de werklerskal-
iing maakt. Het grote loetballeld Cam-
buur hek met anleid en 't iliegield oek.
Melee waar óns baas. Melee lan de Hei-
demarie. Die is nou oek al met pesjoen."
Willem: „Ik hew altied knap werk had.
Ik hew niet laak stempeld. En der liepen
anders ferskeidene om in 'e dettiger
jaren. Maar nou is 't so, dat ietskeidene
ouwe kerels der nog wat bij lerdiene
kenne. Straks komme se lan 'e arbeiders-
beurs onder 't klokje en roepe se: Hup,
mannen, an 't werk jimme."
Liuwe: „Laat de jongkerels het laderland
nou mar rédde, hor. Wij hewwe óns
putsje wel deen."
Manus: „Mar de drukte loor één ouwe
man komt weer an. Hij sal hier hast wel
weer langes komme."
Rein: „Wie bedoelstou, Briltsje?"
Willem: „Nou, ju, gochemerd, Sunter-
klaas iansell. Ja, de drukte loor die
ouwe baas komt weer an."
Liuwe: „Nollik dat de meensen wat meer
geld om hannen hewwe, om der wat an
te doen. Het gong bij ons tuus altied
kort om 'e hoek."
Dorus: „Ik weet wel, wij hadden Sunter-
klaas altied bij lemielje. Ik waar doe nog
sun jonge en looide nog echt in de ouwe
biskop. En ik weet nog wel, dat mien
ome dan sei: Nou meensen, nou is 't mar
so 't is, mar ik mut even naar de plee.
En wielst begon hie de knopen lan 'e
bretels al los te doen. En as ie goed en
wel de kamer uut was, dan nagelden de
peperneuten de kamer in, en wudde der
oegrieslijk op 'e deuren en róten slagen.
Nou en as we dan naar buten gongen,
ston der een groot pak. En as we dat
an 't uutpakken waren, kwam ome weer
in 'e kamer en must ie de laaste knopen
nog lastmake. Later hadde ik dat wel
deur, mar eerst niet, jong."
Willem: ,;t Is en blieft een gesellige tied,
meensen. En leral loor de kienders is 't
een mooi ding."
Rein: „Een paar dagen leleden is ie al
in 'e stad komen. De burgemeester had em
nou wel in 't Spaans toespreke kennen."
Willem: „De kleine kienders konnen em
op 't Saailand sien. En 'e bewaarskolen
loor 't stadhuus."
Manus: „En de ouwe roebels onder 'i
klokje?"
Dorus: „Dat su een bak weze. Sunter-
klaas hier op 't peerd langes en dan al-
stappe en naar óns toekomme en op sien
Spaans sêgge: Dag, ouwe heren, hoe staat
het leven?"
Willem: „Mar wij kenne niks op sien
Spaans weromsêgge."
Liuwe: „Geelt niks ju. Wat gnieze en wat
wuive en wat büge. Krekt as de konin-
ginne altied doet."
Willem: „Die hèt oek weer een beste
loop had. Jonge, jonge, wat reist suk
folk wat al. Sukken siene nog es wat."
Rein: „Ik mag sukke stukken altied wel
graag leze. En plaatsies der bij. Wat
naaide 't er soms uut, niet? Hij lan 'e
ouwe Liwwadder het seker oek met
weest."
Manus: „Ja, die Pee."
Willem: „Wie seistou. Heer lepee?"
Rein: „Ah, nee, Sterke. Doen niet so gek.
Nee, die kranteskriever, die't altied Pee
onder sien stukjes set."
Dorus: „Die kerel is so loor 't Fries, niet?
Nou, se hewwe met mekaar een mooi
reiske had. Sun koninginne en sun
preens mutte oek altied mar klaar staan.
En mar riede, en mar luustere
Willem: „Ja, dat hoort bij 't lak. As jou
hét mooi liene ol niet, daar wurdt niet
naar Iraagd."
Manus: „Né, dat hewwe nou krekt wel
weer in Engeland sien. Met die prinses
en hur Pieter."
Dorus: Het binne wel drama's as je dat
so leze. Een róman is der niks bij."
Rein: „Het is toch al raar, as jou niet
eens meer wete magge, met wie je
trouwe salie. Op 'e film steurt de liefde
em an niks, mar daar wel. Ik .fien't sneu
foor die lent."
Liuwe: „Ja, de kranten seure mar raak
over die prinses, dat se su flink is en al
so meer. Mar die man is swaar de dupo
en daar wurdt niet over praat."
Willem: „Sukke meensen hewwe hogere
plichten. De plicht gona hier loor de
jonge."
Rein: „Het staat mij lang niet an. Mar ja,
dat geelt gien fluit. Se frage óns niet,
hoe't mut."
Dorus: „En as se óns iroegen, nou, dan
weet ik het nog niet wat we seid hadden.
As puntsje bij paaltsje komt."
Willem: „Nou mutte jimme niet allemaal
tegeliek kieke, mar hier is al een paar
keer een kerel met een grote baard langs
struunt. Sien, hij staat nou bij Sjemin."
Liuwe: „Hij doet krekt ol ie de hele ete-
laazje leeg sien wil."
Dorus: „Meskien is 't wel een ouwe
snoeper."
Rein: „Nou steekt ie over. Gaat ie tille-
leneren? Nee, bij 't trapke del. Sien em
es naar óns loeren."
Willem: „As ie wat dichterbij komt,
Iraag ik hem oi ik sien onderbroek soms
an hew. So loert die kerel."
Dorus: Nou swabbert ie wat bij de auto's
om. Kenne jimme die man?"
Liuwe: „Meskien is 't Sinterklaas wel in
burger. Hij mut wete of hier oek stoute
kinderen zijn."
Manus: „Daar komt ie weer an. Nou
sal't weze looi ik."
Willem: „Even op 'e klok sien en
Baardman: „Lekker weer, hé mannen."
De mannen gaven dit vlot toe, zonder
dat Willem naar een bepaald kledingstuk
informeerde.
Baardman: „Is Auguust der niet?"
Willem: „Nee. Ken jou die? Mut je die
hewwe?"
Baardman: „Einlijk al. Ik hadde een fer-
rassing loor em."
Dorus: „Binne jou Sunterklaas dan toch?"
Baardman: „Doen niet so mélich. Dat
mut ik al so laak opirete."
Liuwe: Auguust is siek. Mar ken je 't
oek met óns doen?"
Baardman: „Nee, ik mut em sellef
hewwe. Afijn, ik docht em hier te treilen,
mar dan muk mar naar sien huus."
Willem (nieuwsgierig): „Ja, em tuus mar
lerrasse. Mar begin mar niet over senten.
Daar houdt ie niet fan."
Baardman: „Ik mut het wel over senten
hewwe. Sien ouste suster lan seven-en-
tachtig jaar is sturven en hij en ik kenne
een paar senten erve. Goeiendag."
