13
Huiler het klokje
De stemplicht is vervuld en de dagen
zijn lang. Het weer is jammer genoeg
niet bijzonder mooi, maar de mannen
hebben toch nog een groot gehoor.
Rein: „Mien buurman hèt Sielstra weer
opburgen."
August: „Wie is opburgen? Achter de
grote deuren?''
Willem: „Hij sal 't wel over de stem-
merij hewwe. Ja, die koppen kenne
weer loetsie. Drees en Oud en die
andere pommeranten mar in 't aslat!"
Liuwe: „Sü dat nog wat geve, sukke
platen? Ik mut jimme sêgge: ik hew het
op een piepfol."
Dorus: „Och, je wete dat nooit. Mar ik
docht dat het een soat geld koste, die
grapmakerij."
Manus: „Das een ding dat seker is. En
se hadden der dizze keer oek nog ian
die heliokoppers bij. Mar Liwwadden
hewwe se overslagen."
August: „Ik bin allied mar weer blied
as 't achter de rug is. Son laaste week
een hoop pepier in 'e gang en de ene
is al beter as de andere."
Willem: „Ja, das de pollentiek hè? Alijn,
der falie hier geen dooien bij."
Rein: „Se skelle mekaar de huud lol, en
na de lerkiezingen speule se: Aap, wat
hejje mooie jongen."
Dorus: „Och ja, het is een wedstried.
Das met loetballen oek so. In 't leid
luul en na de tied weer kammeraden."
Liuwe: „Ik sien liever naar die kienders
daar. Kiek se nou es mooi fietsen met
sien tweeën naast mekaar."
Willem: „Ja, mar die iietse niet so mar
loof ik. Nee mannen, dat is fan eh
hoe hiet dat nou oek al weer, fan eh
Ian Feilig lerkeer."
Manus: „Oh, ja, dan mutte se sonder
fouten deur de stad lietse. Goed de han
uutsteke, en niet in lerkeerde straten
lietse en al so meer."
Rein: Sien dat meiske daar es parman-
tich op hur fietske sitten. Alstappe, ja,
't licht staat op road."
Dorus: „Daar is nogal één, en nogal één
en oek een pliesje. Wat is 't wat niet?"
Willem: „Looi mar dat dit een mooie
instelling is. Sukke kienders lere heel
wat."
Rein: „Sü 't feul geve? As se wat ouder
wudde, bin se 't gauw weer lergeten-,
dan hewwe se haast en dan prakkessere
se .niet over een ander."
August: „Je binne soms in levensgevaar
op straat. Wete jimme wat oek rotdingen
binne?"
Manus: „De brommers seker."
August: „Just. Een gelaar op 'e weg. En
der komme steeds meer Ian die kringen."
Willem: „Nou kiek es: een brommer is
op em self niet so gek, mar de meensen
jage der te hard met. Dat giert met bas-
tend geweld bij je lapges."
Liuwe: „Daar komt weer een ploegje an.
Hand uutsteke, mooie rüme bocht nim-
me, goed rechts houwe. Nou doen se 't
wel goed."
Willem: „Mar nou wete se oek dat er
op 'e Lange Piep meensen foor de kon-
teröle staan. Het kan oek anders met
die knapen. As de skolen uutkomme."
Dorus: „Daar komt weer son smerige
brommer anrezen. Nog hard deur de
lichten netuurlijk. Ja, hij rédt het oek
nog. En nou stopt ie."
August: Hij steekt sien han op. Wie
mut ie hewwe?"
Willem: „Hij komt hier hene. Mar dat
isdat isja, wetachtig, dat is
Bouke."
Het was Bouke, die met het gezin van
zoon Geert op vele plaatsen had ge
woond, en nu in Rotterdam was neer
gestreken. In dat Rotterdam, waar huizen
en straten zo op elkaar lijken, dat onze
Bouke eenmaal op een bed in andermans
huis had gelegen.
Bouke: „Ah, die ouwe piekeniers. Hoe is
't nog?"
Allen: „Goeie, Bouke. Waagstou dien
oud lichem op son akelige brommer?"
Bouke: „Ah, doen niet so gek. Bouke
seit: Het mut even wenne, en dan doene
jou niks liever."
Willem: „Jonge, dou bist een gelaar foor
dieself en foor een ander op 'e weg."
Bouke: „Hew over Bouke mar niet so-
feul drukte. Bouke weet wel wat ie doet.
Jim frage niet iens, hoe't met Bouke is."
Rein: „Set dien ploffer mar onder 't
klokje. So, en nou must mar es wat ler-
telle. Alles goed?"
Bouke: „Bouke is so gesond as een bak-
lis. Jimme oek?"
Willem: „Mien pakesëgger seit dan: Pico
bello, of so. Ja, jonge, wij leve mar een
end weg. Liuwe is al seventich wudden."
Bouke: „Asjeblieft, seventich. Nee, dat
duurt met Bouke nog goed twee jaar.
Seventich. Das feest weest seker? Alle
maal een grote segaar in 't hoold, ha,
ha, ha."
Manus: „Hoe is 'l met Geert en sien
huushouwing?"
Bouke: „Swaar foor mekaar. Hij is oek
al weer een rang hoger. Né, dat gaat
wel so best. Bouke ken trots weze op
sien seun."
Willem: „Hest het nog goed naar 't sin
in Rotterdam? Of wuust wel weer es
naar Liwwadden?"
Bouke: „Och, wat sal Bouke sêgge? Ik
hew 't best naar 't sin bij óns Geert-en-
die, en Rotterdam och, Rotterdam, daar
mag Bouke heel wel weze. Mar ja, Liw
wadden Der is mar één Liwwadden."
Rein: „Der is mar één Liwwadden."
August: „Harrekidee!"
Willem: „Skei uut met harrekidee,
Auguust. Mar nou nog es wat Bouke:
Is dat dien eigen brommer?"
Bouke: „Bist nou helemaal. Bouke is
gien kappitalist. Né, ik bin uutlanhuus
bij mien sus ter en één fan de oomsêggers
hèt son ding. Nou, en die mag ik brüke.
Bouke mag die brommer brüke. So-
doende bromt Bouke de stad deur. En
nou staan 'k hier."
Manus: „Daar doest goed an, Bouke. Hoe
lang blielst nou in Liwwadden?"
Bouke: „Mien suster hèt seid: Dou
kenst hier blieve so lang as't wuuste.
As't mar niet dronken tuuskomst. Nou,
en drank is der niet bij, seit Bouke."
Dorus: „Dan kenst mooi es om die heen
kieke. Der is heel wat feranderd, jong."
Bouke: „Dat hew ik murken. Ik sü naar
de Poppeweg, naar 't Kalverdiekje en
die skiphüzen daar. Mar mis hoor. Meen
sen, meensen, wat is mie daar wat ge
beurd. Se binne hast an 't Panwerk toe,
en dat is oek al fut."
Liuwe: „Ja, en 't Nijlandsdiekje is oek
ferdwenen. En 't Skapediekje kenst oek
niet werom. Hüzen, hüzen, en nog es
hüzen
August: „En nóg te min."
Rein: „Feuls te min. Mar ja, de meensen
trouwe oek mar deur. Ik hew een buur
man, die bij een taksiman is, mar och
heden, alle dagen hast trouwriede en de
lintsjes an 'e deurkes."
Bouke: „Riede de liegelantes niet meer?"
Willem: „Né, das weest. Bussine is goed
koper, denk ik."
Bouke: „Bouke is in 't koetske troud.
Mar dat waar niet lekker. Ik mut er niet
an denke."
Willem: „Hoe wuust sêgge, Bouke? De
leren kepot?"
Bouke: „Stil dou mar.' Né, het peerd
sloeg op hol. Doe hew ik in mien rats
seten."
August: „Fertel es meer, Bouke."
Bouke: „Das gauw lerteld, Auguust. Wij
süden lopende, meer mocht óns niet
beure. Mar mien baas sei: In 'e iiege-
lante, ik bin der goed foor."
Rein: „Dat waar een rejale kerel seker?"
Bouke: „Een prima lent. Mooi. Het koets
ke foor en Bouke en sien bruid der in.
Ik foelde mie süver preens Hendrik."
August: „Nou, en doe?"
Bouke: „We reden op 'e Wuddumerdiek
en in enen begint dat peerd gek te doen,
en 't slaat op hol. Jonge, jonge, wat
gong dat raar. Mien Irouw pakte mie
beet en se jammerde mar: Oh, Bouke,
oh, Bouke! en Bouke sei mar: Stil mar
meiske, stil nou mar. Mar ik switte as
een otter. Fan angst."
Willem: „Wat een argewaesje op je
trouwdag. Ik loof
Bouke: „Stil, komediant.' En we llogen
mar deur. En de meensen mar brulle.
Bouke docht: Hoe sal dit komme
En inenen, stop, stil, klaar. Een kerel
haddem der loor gooid en de peerden
fastpakt. En dat waar
Nou „Sterke Willem!!!"
(Luid geroep: Hulde!)
