15
Under het klokje
Zomerstormen en temperaturen van
veertien tot zestien graden belem
merden een geregeld samenkomen
van onze oude, en zo vertrouwd gewor
den, vrienden. Maar zodra er een min ol
meer zonnige dag aanlichtte, waren
Willem c.s. weer te vinden onder het
klokje.
Rein: ,,Het doet je ireemd an, as de son
een hele dag skient. Waarachtig, het
doet je süver Ireemd an."
Willem: „Ja, 't is wel weer in 'e war
deuze seumer. Buurjonges fan óns waren
naar Tuskelling te kramperen, mar se
binne futwaaid en lutspoeld."
Liuwe: „Het bouwtak hèt het een paar
jaar best troffen, mar nou waar 't weer
swaar mulleur."
August: ,,'t Is oek so sonde fan 'e senten.
Het mut je de tónen uut begrote. Skei
uut."
Manus: „Mar die kienderkes fan 'e Fe-
kaansje-ontspanning alle mor res mar
weer fleurich op pad. Singe niet so hè
ie niet."
Dorus: „Ik waar op een morren es bij de
watertoren omkuierd, doe kwam ik oek
een hele ploeg teugen. Die süden lo
pende nar de Wielen. Waaie en regene!
Eén fan die meesters sien hoed waaide
af en de hele saak der achter an. Die
man wü em niet kenne late en sette dat
smerige, natte ding oek mar weer op.
En doe de hele kudde singe fan: O, wat
ben je mooi! Ik hew mie naar lacht."
Willem: „Ik hew nog even bij de op
tocht keken. Dat troflen se besonder
met dat mooie weer. Op het Saailand
hew we se nog wat trommeld cn wat
sprekerij tot endsje besluut. Der waar
son grote man, diet foor de gemeente
een woordsje sei en de hele saak be
dankte."
Rein: „Nou, sukke meensen hewwe oek
wel een bedankje lerdiend. 't Is gien
kattepies, twee weken met een troep
bluisterige kienders optrekke."
Dorus: „Wat sü swaarder werk weze,
datte of een week as een gek deur
heel Nederland fietse?"
Willem: „Ik weet wel waar je 't meeste
an ferdiene. Dat waren gewoepste kerels,
hewwe jim se sien?"
Liuwe: „Ja, doe de Woensdusmorres op
't Saailand. En óns burrigemeester fan
piel-paf-poef. Weg!"
August: „Dee die oek met?"
Willem: „Wel né, goochemerd, mar die
gal 't startschot. Dou kenst dochs niet
fan een burrigemeester ferwachte, dat ie
Né, das te gek!"
Manus: „Der wurdt anders heel wat fan
die meensen Iraagt. Tot het tuten fan
freemde meiskes toe!"
August: „Daar hoef je niet loor te
leren."
Willem: „Mar wat waren die lui hard
fut, doe t de burrigemeester knald hadde.
Eén hadde een oranjetrui an. Se hewwe
mie oek al ferteld, wat dat bedüde, mar
ik bin 't weer kwiet."
Rein: „Se binne de Massummerdiek uut-
gongen loof ik niet? Ja, en eerst over
't lliegleld."
August: „Wat wete jimme dat allemaal
goed. Ik weet lan sukke dingen nooit
wat af".
Willem: „Daar hewwe wij het wel es
faker over had, Auguust. Dou leest de
krant niet of hall. En dan binne jou een
slag achter. Nim nou het Su-uskanaal."
Dorus: „Tja, die Natser
Willem: „Ik maak mie sterk, dastou niks
lan die hele kwesje alweest, Auguust.
Nou, hew ik geliek of niet?"
August: Kiek es, Willem. Jou binne
mien skoolmeester niet en ik sit niet bij
jou in 'e klas. Mar fan dat kanaal weet
ik wat af. Temeensen
Manus: „Mar so bedoelt Willem het oek
niet, Auguust. Afijn, das de saak oek
niet. Het is weer een hele reboelje. Al
hoewel, ja, dat kanaal loopt deur Egypte,
dat ja
Willem: Het is een kwesje met interna-
sjenale as eh as eh nou
ja, met internasjenale kanten".
Dorus: „Die Natser doet krekt as Hitteler
Iroeger. Dat brult mar en dat doel mar,
en de hele wereld overstuur.
Willem: „Diktators, en anders niks. Dik-
tators. Minne roebels!"
Liuwe: ,,'t Is anders wel noflik as je 't
alleen foor 't sêggen hewwe. Bij ons
mutte Jan en Piet altied metprate en dan
komme se nooit uut 'e raad. Nim nou son
kabbenetskwesje. Wanneer komt er es
een nije regering?"
Rein: „Ja, en as 't saak je klaar is, dan
fraagt de gewone man em af: Must dat
nou so lang dure?"
Liuwe: „En dan binne se allemaal telre-
den. Grote poppekast, die hele pollen-
tiek."
Willem: „Dat must niet sêgge, Liuwe.
Kiek es an. Elke partij het sien eigen
oplattings en sien eigen begeerten. Nou
mut het in saakje lan geven en nimmen
wudde, fan passen en meten, om met
elkaar te akkerderen. En dat liekt mie
altied nog beter as dat één het alleen
foor 't seggen hèt. Want dan kenne jou
oek niet meer teugenprate en dat sü
foor één as Rein een dikke strop weze."
Rein: „Oh, dew ik het weer deen? Hang
ik altied een ander in 'e bek? Je mutte
dij wel es teugenprate, Sterke, want dou
bist oek wel es een kleine diktator."
Dorus: „Haha, hoor Rein es. Sterke Wil
lem wil 't altied wel wete. So is 't wel."
Liuwe: „En hij mient oek wel es, dat hij
overal fersland fan hèt en dat wij een
stelletje soegen binne".
Manus: „Mar mannen, hoe hew ik het
nou met jimme? Hèt Willem dat nou an
óns lerdiend, dat jim so teugen em an-
sitte?"
Willem: „Laat mar Liuwe, laat maar.
Willem gaat weg. Ik soek andere maten.
Dit gaat toch wel over de hoge skünen
hene niet? Jonge, jonge, jonge."
August: „Ja mar, ja mar eh
Willem: Wat dochten jimme nou eigen
lijk, dat ik alles mar opfrete wil? Een
grapke is een grapke, mar hier binne
gien woorden foor
Dorus: „As Willem futgaat, gaan ik
oek."
Manus: „En ik oek".
August: „En ik oek."
Willem: „Dou oek? Mar
Rein: Willemjonge, wij eh
August: „Ja, so is 't. Dat fien ik oek."
Willem: „Mar mien goeie man
Liuwe: „Wij hewwe wat overdreven.
Dat gong wel wat te stoel. Willem
jonge
August: „Mooi seid, Liuwe. So is 't. Har-
rekidee."
Dit laatste woord, uitgerekend uit de
mond van August, brak de gespannen
sfeer onder het klokje, en een hartelijke
lach deed wachtende fietsers opkijken.
(„Die ouwe prümers hewwe een best
sin.")
Willem: „Harrekidee. Dat ferhaal hew
ik jim wel es deen niet. Fan die eiersoe-
kerij en so."
August: „Ah, jonge ja ju. Hest nog niet
wat moois te fertellen?"
Willem: „Nou mutte jimme niet te hard
otus en lotus met mie wurre, want dan
hew 'k een gefoel, dat jimme mie de gek
ansteke."
Dorus: „Ik loof niet dat Auguust het so
bedoelt, Sterke. Mar 't is feitwaar, dou
kenst mooie lethalen lerlelle."
Willem: „Ja, mar laat een ander mar es
met wat op 'e proppen komme. Trou
wens, jimme hewwe oek wat goed te
maken na die beweging fan daar net.
Foei, foei, wat gong dat raar."
Manus: „Stil nou, Sterke, das weest.
Kiek, daar gaat de bus fan 'e rondritten
oek weer. Der sit mooi wat folk in."
August: „Daar sü Willem nog es achter
an niet?"
Willem: „Waar sü Willem achter an?"
Rein: „Achter gratus fergees ritten loor
óns soort meensen deur de stad. Dou
suust naar de gemeente en
Willem: „Se hewwe 't mie afraden.
Guuds uut 'e raad. Der kon niks fan
komme."
August: „Och heden, das jammer. Mar
nou nog es wat: ik hew Beero lopen
sien. Wete jim wel?"
Dorus: „Beero? Oh ja, hij ston hier
iroeger oek wel es, mar doe is ie naar 't
Süden gongen. Och heden, Beero."
Liuwe: Wij werkten es bij 't houtstek,
Beero en ik. En doe leverde ie een
briefke in met 156 uren der op. In één
week. Doe sei de baas: Hoe ken dit?
Der binne in 6 dagen mar eh laas kie-
ke144 uren. Doe sei Beero: Hoor es
baas, der binne uren bij, da 'k een dub
bel pusje werk dee, da 'k so geseid foor
twéé werkt hew!"
