13
Onder liet klokje
Nïa iets wat op een mooie herist
leek, was een snelle temperatuur
daling gevolgd, waardoor een ver
toeven onder hel klokje niet altijd even
aangenaam was. Maar als het maar
enigszins kon, waren de mannen present.
Willem: „We mutte hier nog es een
kacheltsje onder óns klokje hewwe. Je
krije süver kouwe hannen en kouwe
futen. Brrr
Li uwe: „We hoeve hier lansels oek niet
staan te blieven. Wat let óns een loopke
te doen. Waar mutte wehene? Nar Wol-
bers sien sükeladetentsje?"
Rein: „Hewwe jimme al bij de Keizers
gracht keken?"
Manus „Ik wel. Pompe oi fersuipe! Een
heel stuk werk, mar as 't klaar is, hekt
het mie een hele ierbetering.
Dorus: „En om 'e gefangenisklanten
hoeft die gracht er oek niet te blieven.
Se naaie even goed uut.
Willem: „Mar der ferdwient weer een
stukje oud-Liwwadden. En dal mut ons
seer doen
August: „Mut dat óns seer doen? Ik toet
niks. Het sal mij een sorg weze ai...
Rein: „Nou wat al? Hestou gien geloei
foor het ouwe fan dien eigen stad? Ik su
mie sjenere ak sok praat had as dij,
Auguust."
August: „lk sü niet wete waarom Waar
om salie wij óns nou de kop breke over
die dooie dingen?"
Willem: „Dien praat en twee senten is
nog niet iens een botsen. Ik wil wel
eerlijk weze, as ik die platen in 'e kran
ten sien, dan gaat mien hart open.
Dorus: „O, dou bedoelst fan uut het
ouwe kammenet."
August: „Het ouwe kammenet? Drees en
konsorten?"
Manus: „Welné, goocheme gladjanus.
Uut 'e ouwe doas bedoele se. Hoe t
Iroeger waar."
Liuwe: „Dat is niet gek. En je siene oek
nog es ouwe kunde op een plaatsje.
Laassen hadden se 't skelviskorps oek
WUlem: „De patijntjes ja. Van der Zee
en de Sinnema's in hun goeie jaren.
Son Van der Zee oek, die hèt wat af
blazen."
Rein: „En Sinnema mar met e groate
trom op 'e buuk in e optochten. Rette-
ketet-boem-boeml"
Dorus: „Binne se later niet uut mekaar
gongen? So de laaste jaren foor de oor
log hadden je twee korpsen loof ik met?"
Liuwe: „Ja, der is al wat weest. Mar t
waar een fleurige boel in 'e stad. Aflijn,
we hewwe nou twee orgels lopen."
August: „Sun draaiorgel is altied mooi.
Allenich in 'e kerremusweek is der wel
es wat te feul fan 't goeie."
Willem: „Mar das oek niet meer so erg
as 't wel weest hèt. Je hewwe een tied
had, dan speulden al die smerige dingen
dat stukje fan: Adjeu, mijn kleinen gar
denofficier, adjeu. Weet jim nog wel?
Rein: „Och heden ja. Mar das oek weest.
En straks riede de auto's achter de ge-
fangenis langes, waar iroeger de gracht
waar. En dat maakt, dat je je weer es
ekstra oud loele."
August: „Jim lieke wel niet wies. Ik bm
wel foor 't ouwe, en ik bin oek een echte
Liwwadder, mar jimme make daar een
drama ian."
Willem: „Dat siest ierkeerd, Auguust.
Mar 't geelt oek niks, as we der nou
weer over beginne."
Liuwe: „Seg Auguust, fienstou dan die
ouwe platen uut 'e krante oek met
mooi?"
August: „Ah, jawel ju. Mar ik ion dat
bericht dat de Drees-meensen een maand
ekstra krije feul mooier."
Dorus: „Och, och, och, wat bistou oek
een ouwe potter. Nou hest laassen dat
ferlaltsje had, en nou praast nog altied
op dat dooie geld om."
Manus: „Ho es even, dat dooie geld.
We kenne t op t heden wel bruke
Astou wat te feul hest, Dikke, magst het
mij wel brenge."
Willem: „Ik loof niet, dat Dorus het so
bedoelt. Wij hewwe allemaal son bits/e
te min, mar daar mutte jou niet allied
op omeamele. Der bin oek nog andere
dingen. En die mutte we oek sien in t
leven."
Dorus: „So is 't krekt, Sterke. We hewwe
altied te min, mar daaromNou ja,
so't Willem het sei."
Rein: „En solang Auguust nog wel es
in 'e stadsbus sit, mut ie mar niet te
hard klage."
August: „Wurdt mie dat oek al iergund?
Die seventien lüzige senten. En wat een
gemak!"
Willem: „Just Auguust. So must prate.
Over lüzige senten. Dan gaat het de
goeie kant uut. En 't is feitwaar, die
bussen is een groot gemak."
Liuwe: „'t Skient oek wel aardig goed te
gaan met die stadsdienst. Neffens de
krante laassen temeensen."
Manus: „Och, mar dat siene wij hier oek
wel. Hier komme heel wat bussen lan
ges. En se sitte en stane bij tieden hart
stikke lol."
Rein: „Ja, ja, mar eh soms sit er oek
gien kop in. Der kenne ferskeidene
loopkes lang niet uut. En der mut altied
nog geld bij."
Liuwe: „Mien swager bij de krante
bruukt dan altied een duur woord. Hij
seit: de meensen in Liwwadden binne
nog niet bus ehbus-mijnen of so,
loof ik."
August: „Buslijnen?"
Willem: „Né, ik weet wel wat Liuwe
bedoelt, 't Is Fraans, en 't wil sêgge, dat
de meensen so an 'e bus wenne, dat se
der niet meer büten kenne of wille."
Liuwe: „Ja, das de bedoeling. Bus eh
'nou allabonneur dat geelt ferder oek
niks. En wak segge wü, het gaat met de
ouwe meensen de goeie kant uut!
Dorus: Hoe wuust sêgge?"
Liuwe: „Der is weer een kammenet met
één van óns ouwe garde an 't hoofd en
der is een grote iergadering weest in
Skeveningen
Willem: „Een bejaarden-congres."
August: „Hoe laat is 't?"
Willem: „Ik hew het niet over de tied.
Mar der is in Holland een grote meeting
weest."
August: „Fan allemaal ouwe meensen
Rein: „Ah, né, hardküter. Het gong óver
de ouwe meensen."
Manus: „En waren der gien ouwe meen
sen bij?"
Willem: „Altied één!"
Liuwe: „Altied één?"
Willem: „Ik bin der weest."
Vijf oude, niet meer regelmatig met tan
den bezette, monden vielen open. Ver
wonderde blikken op de Sterke.
Willem: „Nou, wat staan jim daar met
'e mon in 't kier. So waar ak hier staan,
bin ik er weest."
Liuwe: Mar hoe kwamstou daar hele
maal?"
Willem: „Moeke en ik waren een paar
dagen in Utrecht. De kleine meid waar
jarig. Nou kwakkelde mien skoanseun
wat, en sodoende kwam de dokter over
de floer."
August: „Wat skeelde die lent?
Willem: „Oh, wat snotterig. Griep must
denke. Nou, en die dokter sü naar
Skeveningen. Wij raakten daar over an
't praten. En doe sei ik: Binne daar nou
oek ouwe meensen? Of wurdt der óver
hun en sónder hun praten?"
Dorus: „Dat hast mooi seidl Sterke. Over
hun, sónder hun."
Willem: „Waar of niet? Nou, en doe sei
die dokter: Weet u wat, u gaat met mij
mee. Ik haal u op met mijn auto en we
rieden naar 't Koerhuis.
August: „Ik docht dat 't in Skeveningen
waar."
Willem: „Ja, mar so hiette dat gebouw.
Een hele grote saai. Hardstikke lol meen
sen. Op 't toneel allemaal geleerde jon-
ges en een paar menisters."
Manus: „Dus dou hest oek menisters fan
dichtbij keken?"
Willem: „Ah, jonge ja. Mar poer ge
wone meensen, hor."
Rein: „Nou ju, waar 't een mooie mee-
Willem: „Wei né, man. Waardeloos.
Feuls te moeilijk. Dokters en prefessers.
Dure woorden, en een pusje siefers! De
kop knapte mie bij tieden. Mar de meen
sen ionden 'I mooi. Handsjeklappe, so
hew je niet."
August: „Sü 't nog wat oplevere Willem,
wat dochst?"
Willem: „Must hore. Die dokter sei: Hoe
fient u het? Ik sei: Onze ome Klaas had
een skip. En dat skip hiette: „Hoop doet
leven". Hebt u hem deur, dokter
