13
Under liet klokje
Mist en regen, zonneschijn en kou
wisselen elkaar ai, maar de klok
mannen blijven nog komen. Er is
ook zoveel te bespreken in deze dagen.
Rein: „Mien oomsêggerke sei: De R is
in de maand. Weet ome wel wat dat
betekent?"
Willem: ,,Nou, wat seist: levertraan?"
Rein: „Mar dat waar 't niet. Né jong,
rot Russen."
Dorus: „Heden, heden, hoe iiene se 't
uut. Ken je sien, hoe die kienders met-
leve."
Manus: „Ah, jonge ja, man. Se prate
over Boedapest en eh Wenen, as
was 't achter Lekkum."
Liuwe „Mar benauwd is 't, mannen.
Daar is wat gebeurd, daar staan 'k je
borg ioor."
Willem: „Ja, niet best. En wij hewwe
maklijk praten hier. We kenne wat geve
en wat skelie en ragge, mar de wereld
draait deur."
August: „En wij draaie met. En der mul
wat in 'e kachel, en dat wurdt een dure
grap!"
Rein: „Hak het niet docht En 't brood
oek, Auguust. Hest daar wel an docht?"
Willem: „Ja, hij hèt de solder lol oud
brood léggen."
Dorus: „Nou, ik denk niet, dat de meen-
sen brood hamsterd hewwe. Mar reken
mar, dat er heel wat bijmekaar klauwd
is."
Rein: „De meensen sjenere hur nergens
foor. As jou sommige lui slepen sa
gen
August: „Geel se es onqeliek. As ik geld
genoeg hadde, dee 'k het oek."
Willem: „Wees dan mar biied, dast een
Dreesmanlsje bist, Auguust. Want ham-
stere is hardstikke lerkeerd. Ik kan 't
niet anders sien."
Dorus: „Dou hest geliek, Sterke. Der is
mar één, die t het hele jaar hamslere
mut, mar die geelt het straks oek in één
keer weer weg."
Manus: „Is dat een raadsel, Dikke?"
Willem: „Nou, die puuzle is niet so
moeilijk. Ik looi, dat ik die ene al sien
hew. Hij sat op een wit peerd
August: Och heden, Sunterklaas. Das
niks Ioor óns."
Rein: „Niks Ioor óns? Dou bist niet lek
ker. Ak alleen mar nar die smoeitsjes
lan de kienders sien, lien 'k het al mooi."
Liuwe: ,,'t Is een gesellige tied. En 't
geelt weer wat lerdievedaasje en dat
mag der wel bij teugeswoordich."
Willem: „Geelstou dien houw oek gien
klein presents je Auguust, met een riem-
ke der bij?"
August: „Nou ja, je doene met Ioor 't
letsoen, mar gien flauwekul met riemkes
en so. Bist gek."
Dorus: „Dat lalt mie niks teugen lan die,
Auguust. Nou, en Willem wil wel een
riemke Ioor die make."
Willem: „As dat weze mut, seist het mar
Auguust. Der gane oek een paar mooie
gedichten nar Utrecht."
August: „Niks gien lerlet lan, Willem.
Mien Irouw krijt een paar hanskünen,
en ik een paar siolten. Wat sal je daar
nou op rieme?"
Willem: „Och heden jong, moeite niet
weerd.
Wat doet die lieve, oude vrouw
Toch met haar handen in de kou?
Ik vind, hier in dit kouwe land,
Past bij ied're hand een warme want!
Pak ze maar uit, met veel geraas
En vele groeten van Sinterklaas."
Liuwe: ,Hoe krijst het so gauw klaar,
Willem. Al sü ik daar een hele sundag
op switte, dan hak het nog niet Ioor
mekaar."
August: „Seg Willem, wuust dat es Ioor
mie op een brieike skrieve? Ik lien 't
wel só mooi."
Rein: „Mar dien Irouw hèt het ommers
so mar in 'e gaten, dast dat sell niet
uutdocht hest."
Dorus: „Ah, nou, wat sü dat? Het gaat
om 'e lol."
Manus: „Seg Willem, ik wü mien Irouw
een sjaal geve. Weest daar oek wat
moois op?"
Willem: „Daar muk even over prakkes-
sere. Mar foor we nar huus gane, hek
wei wat in 'e kop, denk ik."
August: „Dan muite wij óns mar even
stil houwe."
Willem: „Ah, nee, praat mar deur. En
anders sien ik even onder 'e Waag. Dan
komt het er wel uut."
Rein: „Daar hewwe se 't in 'e gemeente
raad oek weer over had, hé? Sun ding
in son mooi, oud gebouw; dat past niet,
lonnen de mannen."
Liuwe: „Nou, der binne wei minder din
gen. Dat huus foor ouwe meensen achter
't Borniapark gaat oek niet deur. En das
een strop foor een soat meensen."
Dorus: „Daar begriep je oek niks fan.
Overal bouwe se lan die mooie, nije
tehüzen, en hier
August: „Hier binne anders ferskeidene
gasthüzen in 'e stad."
Dorus: „Ja, mar gien nije. En sonnen sü
der in Hüzum komme, en 't gaat over.
Nou gebeurt er niks."
Willem: „Mar dan hestou de krante niet
goed lezen. Kiek es an, de gemeente hèt
een armhuus in 'e Ype Brouwer en die
stege der achter. Mooi. Dat huus is oud
en 't staat daar lerkeerd. Mooi. Nou
mutte der een paar nije gebouwen kom
me, dan ken die ouwe tent dicht. De
gemeente sit krap in 'e senten."
August: „Dan kenne se óns de han geve."
Willem: „De gemeente sit krap in 't geld.
Se sêgge: wij kenne niet toegeliek dat
ding in Hüzum bouwe, en die nije te-
(ïüzen Ioor 't armhuus in 't plak."
Manus: „Dan mutte se se één Ioor één
bouwe."
Willem: „So is 't, Br Hts je. En nou seit
de stad: Eerst wat nijs Ioor 't armhuus,
want daar hewwe wij 't meeste met te
maken, en Ioor die katjegorie binne wij
der in 't eerste plak. En dan later maar
es weer kieke."
Rein: „Dus Dorus mag niet sêgge, dat er
niks gebeurt."
Dorus: „Nou, né, mar ik wü hewwe, se
süden se toegeliek bouwe. Der is groat
lerlet lan."
Manus: „Sü dat wat Ioor jimme weze,
om in son ding te weunen, in een gast-
huus of so?"
Willem: „Och, so lang as ik de kop tille
ken, blief ik liefst op mien eigen. Mar
der kenne andere lieden komme en dan
is 't maklik."
August: „Mar se salie 't wel niet foor
niks doen."
Rein: „Né, Ioor niks gaat de son op. Het
kost geld, mar as jou niet genoeg hewwe,
wurdt het wel bijpast."
Dorus: „Ja, bijpast. Dat gaat niet so mak
kelijk. Se pikke eerst de kienders in 'e
kuif."
Willem: „Wij hewwe dochs wel ouwe
maten oek in 't Stadsiersorgingshuus,
so't dat nou hiel, die sell niks hewwe
of een bitsje en de lemielje navenant."
Rein: „Je süden sêgge as se de ouwe
meensen in gasthüzen douwe, dan kom
me der heel wat woninkjes leeg."
August: „En daar is wel lerlet lan."
Willem: „As daar lerlet lan is. Se kenne
nooit genoeg bouwe. Daar is oek lang
en breed over praten in 'e gemeenteraad
nellens de krante."
Manus: Süden die krantemeensen der
bij sitte, as de heren an 't klasjeneren
binne?"
Willem: „Ja, netuurlijk. Anders kenne se
der niet over skrieve. Der komt oek wel
publiek bij, looi ik."
Liuwe: „Ik wü der best es hene. Wanneer
is dat?"
Willem: „Meest op avund looi ik. Mar
as se het over de burregroting hewwe,
nimme se der een hele dag Ioor."
August: „Hoe weestou dat allemaal,
Willem?"
Willem: Goed de krant nasneupe,
Auguust. Mar, mannen, ik gaan even
je wete wel. Manus sien sjaal!"
Manus: ,Wat is 'l een liep, niet. Mar hij
is niet stom."
Liuwe: „Né, hij kan lerstannich ridde-
nere. Willem is te oud, mar hij hadde
best in 'e raad kennen."
Dorus: ,,'t Sal mie es benije, wat ie nou
weer bij mekaar riemt. Dat mujje oek
kenne. Ah, daar is ie."
Willem: „Ik dacht, wat zal ik moeder
geven,
Nu we Sint-Niklaas weer beleven?
Een mantel heelt ze, en een hoed.
Nog iets daarbij, dan staat dat goed.
Nu vrouwtje, namens uw gemaal,
Geeft Sinterklaas u deze sjaal!"
Rein: „En mien rechterpoot is so stief
as een paal. Ik kruup achter 'e kachelI"
