13
Under het klokje
De stoomboot is weer naar Spanje,
de kerstboompjes sieren en ver
laten de Nieuwestad, een jaar gaat
heen, maar onder de klok gaan de ge
sprekken door. Zullen we meeluisteren?
Willem: „So, de ouwe man is iut, en 't
ouwe jaar gaat Iut. Opgeruimd staat
netjes."
Rein: Nou Auguust, wat sei 't ouwe
meens tan 't mooie riempke bij 't ke-
dootsje?"
August: „Se had het wel deur. Se Iroeg
mie: Wie hèt dat loor die deen, want
daar hestou gien hasses foor."
Dorus: „Het wurdt je maar seid. Nou, en
hest toen Willem de ere geven?"
August: „Bist gek. Ik dee krekt, ak gek
waar."
Manus: „Het waar gesellich in 'e stad.
Wat illemenaasje, en de winkels mooi
lersierd, en de meensen mar kope
Liuwe: „As je dat so siene, dan sit er
oek nog wel geld onder de meensen."
Willem: Mar 't wurdt wel oppassen
nellens de regering. Der mut besünichd
wurre."
August: „Ja, se bore óns oek al weer een
halve maand ekstra Drees deur de neus!
Wij soart meensen mutte het allied
belije."
Willem: Mar Auguust, ast nou es denkst
an die Hongaren, die naken en bloat
hier ankomme, en alles kwiet binne,
mutte wij óns dan niet gauw de bek
houwe? Meensen, meensen, wat stum
pers."
August: „Mar der wurdt loor sukke
treemden laak meer deen, en meer geld
bij mekaar brocht, as /oor eigen folk.
Niet, dak het se misgun, mar jonge
Rein: „Dou bist der swaar naast, Auguust.
Sukke riddenaesjes kiedele mie. Awwe
jongkerels waren, wü 'k het uutknokke."
Manus: „Ah, Rein, niet so opgelopen
drekt. De kerstboomkes op 'e Nijstad,
en dou hest het over knokken."
Willem: „Nou, Auguust kan der oek
freemd in omjeuzele, en ajje niet wisten,
wie 't sei
Dorus: Stil jonges, hoor jim wel, wat
het orgel speult? Fan 'e Stille Nacht, en
dan kenne wij hier niet so teugen me
kaar uutlare."
Liuwe: „Ja, het orgel en de winkels gane
met hun tied met. Eerst de Sinterklazen,
en nou de Kerstmantsjes. Fleden week
ian 'e stoomboot, en nou kerslesjes."
Willem: „Geliek hest, Liuwe Sand er
over, jonges. We hewwe 't met mekaar
weer een jaar uuthouden, en dan mutte
we nou niet hasseskrabbe!"
Rein: Nou ken je nagaan, as 't bij óns
al om niks bargebieten is, hoe 't dan
met 'e pommeranten en so der hene leit.
Niks gien wonder, dat 'e kranten te klein
binne loor alle reboelje."
Manus: Fan dat angaande is der in 't
ouwe jaar heel wat gebeurd. Overal mar
iechte en de groten mekaar négere En
doe laast met Hongarije en daar in
Egypte
Willem: „Ja, toen hew ik al even docht:
Nou iolgende weelmar weer bonnen
hale ian 't distrebuusjekantoor."
Rein: „So ieer is 't nog niet. Allenich
de bussine wurdt minder. Sundus niet
autoriede jonges."
Liuwe: „Das een dikke strop toor mie.
Ik hadde mie krekt een nije Ford kocht,
hahaha."
Dorus: „Sukke dingen rake óns niet, en
ik looi oek niet dat dat het slimste is."
August: ,,'t Is wel rustig op 'e diek. Je
kenne hast krüpende de straat overkom-
me, en anders mut je drave."
Willem: „Och ja, so hèt alles sien ioor
en sien teugen. Dat is met dut jaar oek
al so. Beroerde dingen, en mooie dingen.
So is 't leven nou éénkeer."
Manus: „En we wete wat we had hewwe,
en we mutte mar alwachte, wat het nije
jaar brenge sal."
Rein: „Ja, we wense eikeneen altied mar
feul heil en segen toe, mar dat helpt
niet soieul."
August: „Né, de Rus mut over de brug
komme."
Dorus: „Laat em er mar mooi blieve.
Willem: „Wij begriepe August wel. De
Rus mut wat noiliker wurde."
Rein: Mar as die Rus der niet waar,
dan waar der wel een ander. Je hewwe
altied ian die lui had, die de saak in 'e
war skoppe."
Willem: „Ja, mar op 't heden hewwe
wij met die lui te doen. Eisenhower wil
wel om liek."
August: „En ik docht ian Drees oek wel."
Manus: Mar dal geeft niet sofeul, want
wij binne mar een skietlandsje. As die
lent met dat sikje daar in Rusland pruust,
dan binne wij iertrokken."
Willem: „Nou, nou, nou, skik het een
bitsje. Wij stane niet allénich. En ik mut
nog sien, dat die Rus dit uutkomt."
Dorus: „Even goed al een rare saak, dat
een paar meensen son heibel make
kenne. As se een goed sin hewwe, lacht
de hele wereld, en as se een min sin
hewwe, dan beve we as een lamme-
steertsje."
Rein: „As jou de ouwe boeken nasneupe,
dan hèt het altied so weest."
Willem: „Ja, in Frankriek is een segje:
De historie rippeteert sich. Dat wil so
ieul sêgge: Wat er nou gebeurt, is hast
'op 'e selde menier oek al eerder weest.
Hitteler hadde wat ian Nappolion, en
Nasser liekt wel weer op Hitteler."
August: „En Drees hèt wel wat ian
Kullijn!"
Dorus: „Hoei, hoei, dat mut eikeneen
oek niet hore
Liuwe: „Dan mutte we mar es alwachte,
waar het nije jaar op lieke sal. Mar we
beure in elk geial meer senten. Is dat al
es eerder gebeurd, Willem?"
Willem: „Sun nije wet loor 't staats-
pusjoen, bedoelsl? Nou né, dat looi ik
niet."
August: „Sü 't wel deurgaan, mannen?"
Manus: „Ja, waarachtig gaat het deur.
Wat dochstou dan? Dut müt deurgaan!"
August: „Nou ja, mar 't is son rare
wereld. En so pas sei Willem, dat de re
gering weer sünich an wü."
Willem: Ja, dat hew ik oek seid, en as
ik lieg, dan liege de kranten oek, want
daar hew ik het uut. Mar hier is niks
Ian seid."
August: „Is der niks Ian seid? Nou, berg
je dan mar op
Rein: „Wel né, mien goeie man. Het ston
er niet bij, omdat daar niet op besünichd
wurre hoeld!"
Liuwe: „Né, dat komt wel in orde,
Auguust. Dou hest dien papier wel in
luid niet?"
August: Dat hèt de Irouw deen. En doe't
se 't weer werombrocht, sei die kerel, dat
het in orde waar."
Dorus: Auguustdan beurstou straks
een halve maand Drees, en een paar gul
den meer ian die nije wet. Dat is in elk
geial nog nooit eerder gebeurd."
August: „Ik mut het eerst mar es in 'e
han hewwe."
Willem: „Dou bist een ouwe duitsjedief,
Auguust. Dat mut niet te erg wurre,
want dan hèt het geld dij in 'e macht,
en das hartstikke mis."
Manus: „Ik bin gelukkig nooit so in-
klauwerich weest. En dochs is 't nooit
letpot weest; bij mij niet, mar bij
Auguust oek niet."
Rein: „Né, as jonge waren je al blied
as je een paar senten lerdiene konnen."
Dorus: „Ja, en de jeugd ian nou geeit
meer dan een paar senten uut. As je
siene wat daar in dat eetsaakje omgaat,
in die ouwe appeteek van Uilelie
Liuwe: „Ja, en die andere tentsjes, waar
je wusjes en gebakken eerpeltsies ol.so
krije kenne
Willem: „Petal treet!"
August: Wal seistou Willem?"
Willem: „Petat ireet of so hiet dat spul.
Wat eerpeltsjes en wat iet, en mar
kauwe jonges."
Rein: „Laassen sü der een kerel bij son
tentsje wat kope, en doe ston der gien-
één in. Hij loert es over de tonbank,
en ja, daar lei die petatteman ioor pam
pus."
August: „Hoe kwam dat?"
Rein: „Aardappelmoeheid!"
