bij het deelnemen aan het verkeer
\/I eer dan 1500 mensen sterven per jaar in Nederland ten gevolge van
I verkeersongevallen, terwijl er tienmaal zoveel ernstig gewond
1 raken- De materiële schade, door aanrijdingen veroorzaakt, bedraagt
reeds meer dan honderd miljoen gulden per jaar. Iedere dag worden er
gemiddeld vier tot vijf gezinnen in rouw gedompeld door het verkeer.
Soms zijn kinderen, op wie de ouders hun hoop hadden gevestigd, het
slachtoffer; soms zijn het oude mensen, die zich niet meer aan de geweldige
ontwikkeling van het moderne verkeer kunnen aanpassen. Maar ook
mannen en vrouwen in de kracht van hun leven vallen voortdurend ten
offer aan het verkeer, terwijl zij niet gemist konden worden als vader en
moeder, terwijl ze ook voor de maatschappij onschatbare waarde hadden.
Er is dus alle reden om eens even stil te
staan bij deze zinloze verwoesting van
mensenlevens. Moeten wij dit alles maar
aanvaarden als iets onvermijdelijks? Het
deelnemen aan het verkeer brengt grote
risico's mee. Wij zijn hieraan reeds zo
gewend geraakt, dat wij ons dit al niet
eens meer realiseren. De dagbladen
maken dagelijks melding van zoveel ver
keersongelukken, dat wij deze berichten
nauwelijks een vluchtige blik waardig
keuren. Alleen als wij ervaren, hoe een
onzer naasten of kennissen het slacht
offer is geworden, blijven wij er even
langer bij stilstaan; dan zijn wij onder
de indruk van het gebeurde en beden
ken wij, dat ook óns iets dergelijks had
kunnen overkomen.
Maar het leven gaat verder en even
later storten wij ons weer Sn het verkeer
en jagen weer voort. Eigenlijk moest het
nooit uit onze gedachten zijn, dat wij als
deelnemer aan het verkeer voortdurend
een gevaar voor onszelf en anderen be
tekenen.
De jongeman, die met zijn fiets nog juist
tussen twee auto's door weet te glippen,
beseft dat niet. Hij heeft haast, want hij
is te laat van huis gegaan en moet de
verloren tijd ten koste van alles inhalen
om nog op tijd op school of op het werk
te zijn. Zijn bewustzijn is uitsluitend met
dit probleem bezig en hij denkt er niet
aan, dat hij op dit moment in de eerste
plaats een verkeersdeelnemer is, die zich
in het belang van zijn eigen en ander
mans veiligheid aan de regels van de
weg moet houden.
Echter ook als de school- of werktijd
voorbij is, heeft men weer haast om vlug
thuis te zijn. Nauwelijks heeft de klok
het sein gegeven, of duizenden storten
zich in het verkeer met een niemand en
niets ontziende haast. Deze haast drijft
hen tot handelingen, welke even ondoor
dacht als gevaarlijk zijn. Men gaat ge
lijktijdig in grote horden huiswaarts.
Hoewel iedere wielrijder zo langzamer
hand wel weet, dat het verboden is, met
meer dan twee fietsers naast elkaar te
blijven rijden, ziet men dit overal bij de
Schrikbeeld.
uitgangen van scholen, fabrieken en kan
toren. Zij nemen daardoor meer ruimte
van de rijbaan in beslag dan toelaatbaar
is en hinderen het overige verkeer meer
dan nodig is.
Grote groepen wielrijders berijden de
volle breedte van fietspaden, zodat an
dere wielrijders in de berm worden ge
drongen. Tot overmaat van ramp worden
de rijwielpaden bovendien onveilig ge
maakt door vele bromfietsers, die met
grote snelheden tussen de wielrijders
door laveren.
Ten gevolge van de enorme voortschrij
ding van de techniek wordt het verkeer
op de wegen steeds drukker. Ieder jaar
komen er tienduizenden auto's, motor
fietsen, scooters en bromfietsen bij. Het
geleidelijk hoger wordend vermogen van
de motoren in die voertuigen en de gro
ter wordende verkeersdrukte maken het
noodzakelijk, dat wij ons er hoe langer
hoe meer van bewust moeten worden,
dat er steeds hogere eisen aan ons ver
antwoordelijkheidsgevoel als weggebrui
ker worden gesteld.
Nog veel te veel bestuurders worden
door de technische mogelijkheden, welke
hun door hun moderne voertuigen wor
den geboden, verleid tot het rijden met
snelheden, die onder de gegeven om
standigheden te groot zijn. Zij trekken
zich niets of te weinig van hun mede
weggebruikers aan. Zij halen op gevaar
lijke ogenblikken voorgangers in, snijden
op roekeloze wijze en passeren anderen
rakelings, zonder zich om eventuele ge
volgen te bekommeren. Zij naderen kruis-
