13
Under het klokje
Tot ver in februari bleei het mogelijk
te wandelen en samen te komen onder
de klok. Dit zeldzame ieit alleen al zou
veel gesprekstof kunnen opleveren. Maar
wat deze stof betreft, zijn onze oude
vrienden vermogend te noemen
August: „Een mingel melk wurdt vijf
senten duurder. Ja, wat wurdt niet duur
der. Mei dat bitsje geld meer ken je nog
niks."
Dorus: „Nou, de branstolman haalt ons t
fel niet over de oren. Die fient dit mar
een rot-winterke."
Willem: „Ikke niet. Lekker weer. Wij
hewwe se wel anders metmaakt: dikke
minne roebels fan winters.
Bouke: „Bouke hèt faak sien steun op-
haald met knollige hannen en een splie-
trige neus en opene oren. En tuus de
kachel een bitsje an."
Manus: „Of helemaal uut en de bloemen
dik op 'e ramen."
Liuwe: „Das weest, jonges. En dit win-
terke hewwe we poer de gek met. Nou
ja, mar even afkloppe
Bouke: „Mar wat foor seumer mut hier
achter wegkomme? Bij strenge winters
hadden jou faak mooie seumers. Bouke
weet nog wel
Rein: „Ja, mar dat gong de laaste jaren
oek al niet op. Fanwege de atomerij
wille se wel bewere."
Willem: „Daar hewwe 't al so faak over
had. Wie hèt een base lol nijs? Niet
dringe, mannen."
Bouke: „Jouke gaat weer trouwen."
Rein: „Wie is Jouke? Kenne wij die?"
Willem: „Dat is die gocheme kostbaas
ian em. Jouke Neus."
Liuwe: „Willem sien beste kammeraat."
Bouke: „Ah, Jouke weet fan die hele
saak niks meer af. Dat hest wel wat
overdreven loof ik, Sterke."
Willem: „Willem overdriett nooit, Bou
ke. Het gong om dat mokkeltje, en daar
wü hij em met bemoeie
Liuwe: „Mar hoe lang is dat allemaal al
leden, Willem? Dou bist troud, die Neus
is troud en hèt sien eerste frouw al fer-
loren. Fergeve en fergete, seun."
Bouke: „Bouke mut eerlijk segge, dat
Jouke gien minne lent is. Hij hèt een
paar jaar een huushouwsternou en die
twee kenne goed, dat sodoende
Manus: Lust ie nog so graag een neut-
sje?"
Bouke: „Loof nou mar fan Bouke, dat ie
der nooit meer an komt. Hoogstens seu
mers een glaske bier, mar das oek alles.
Dorus: „Mustou nou een ander kosthuus
hewwe, Bouke?"
Bouke: „Fut en dalijks nog niet. Jouke
sei: Bouke, jonge, dou bliefst nog mar
even hangen. Ochsofeul ferandert er
oek niet."
August: „Willem ken mooi getüge op t
stadhuus."
Willem: „Ik wü liever. Mar dat sal Bouke
wel opknappe."
Bouke: Daar hewwe se Bouke niet foor
nodich. Jouke sien ouwste seun, en hur
broer süden se frage. Ah, se make der
oek niet ieul drukte fan."
Willem: „Salie we 't nou oek es over wat
anders hewwe? Die Neus hangt mie de
keel uut. Hewwe jimme dat lezen fan
die groate krentebroaden?"
Rein: Dou bedoelst fan die bakkers, die
naar eh hoe hiet het oek al weer
Monica of so, weest binne."
Dorus: „Monaco. Waar al die grapmake-
rij over in 'e kranten stonnen hèt. Het
kleine prinseske."
Willem: „Ik mag die stukken altied wel
graag leze. Het fleurt de saak temeensen
wat op."
August: „Waar hewwe jimme het nou
over. Krentebroaden en een harmoanika
en een prinseske."
Bouke: „Ja, Bouke staat oek al es met
sien oren te flapperen."
Rein: „Nou, daar hest een paar geskikte
seiloren foor."
Willem: Heuheu Rein, skik het een
bitsje. De forst fan Monaco en sien
wieike, dat waar froeger één fan 'e fil-
lum, hewwe een meiske kregen. Nou, en
doe binne een paar bakkers henegongen,
en hewwe een paar onhürige groate
krentebroaden bakt en naar Monaco
brocht."
August: „Ja, de duvel skt altied op 'e
groate hoop!"
Manus: „Se hadden se mij oek wel tuus
brenge maggen. So faak siene wij oek
gien krenten."
Bouke: „Wij hewwe gister nog gesond-
heidsbrij eten. Jonge, jonge, wat hewwe
Jouke en Bouke lekker eten. En Bouke
mag so graag dikfreterke speule."
Willem: „Al weer Jouke. Om mij waar
die Neus in 'e rezinen smoord."
Liuwe: „Nou must oek weer es ophouwe,
Willem. Hé, wie komt daar op óns af?
Mooi frouwfolk."
Dame: „Weten de heren misschien ook
waar de Houtwielenstraat is? Ik heb al
een paar mensen gevraagd, maar nie
mand wist het. Toen dacht ik: die ouwe
heertjes weten het wel. Hahahaha.
Willem: „Tja, de Houtwielenstraat
Rein: „De Houtene Wielenstraat, ja
August: „Mut het in Hüzum weze, juf
frouw?"
Dame: „Nee, in Leeuwarden beste man,
anders was ik hier toch niet. Bij de Pij-
nendijk of zo."
Dorus: „Pijnendijk? Die is hier helemaal
niet. Wij hewwe de Wuddumerdiek, en
de Stienserdiek, en de
Bouke: „En de Tienjediek Hé, Tienje-
diek. Was het oek de Tijnjedijk, als u
weet?"
Dame: „Ja, dat geloof ik wel. Tijn/edijk.
Ja, ja hoor."
Willem: „Dan sal 't wel één fan die ni/e
straten daar weze. Ik loof wel, dat daar
waterstraten binne."
Manus: „Dou hest geliek, Sterke. Groate
Wielen, en Kleine Wielen, en dan salie
de Houtwielen der oek wel weze."
Dame: „Gaat de Raad der Ouden spre
ken?"
Liuwe: „Ik loof, dat dat meens óns de
gek ansteekt. Laat se in een knoop
waaie."
Willem: „Siet u es, mefrou. Weet u de
Skraans?"
Dame: „Is dat bij die overweg, waar je
altijd zo lang moet wachten?"
Willem: „Just Jehanneske. Nou draalt u
de Skraans mar een mooi end in, altied
rechtdeur. En dan de eerste straat links.
En dan mar weer lope, lope, tot je niet
teerder kenne. En daar is 't."
Bouke: „Op 't foetenend."
Dame: „Is dat ver lopen, hier vandaan?"
Willem: „Een half uur. 't Is een hele
kletter."
Dame: „Rije hier geen bussen?"
Manus: „Ja, mar daar hewwe jou niet
een soat an."
August: „Né, das geldfergriemen. Want
se mut evengoed nog een heel end tof-
fele."
Dame: „Maar kijk eens, daar staat een
telefooncel."
Rein: „Ja, mar die wil niet riede
Dame (tegen August): Hier beste man,
hier heb je twee dubbeltjes. Eén voor je
zelf, en één om een taxi te bellen. Toe
maar gauw."
August: „Ikke ikke
Dame: „Toe nou man. Geneer je niet.
Hahahaha."
August: „Ik wü sêggeasdat ik het
nog nooit deen hew."
Dame: „Geef ze hem (heet ie niet Wil-
lems) maar. Die heeft meer onder de pet
dan jij."
Willem: „Bedankt foor 't kompelement,
mar eh ik bin oek niet son held in 't
optillelonneren."
Bouke: „Dan sal Bouke wel. Bouke sien
seun is bij de P.T.T. en Bouke hèt het wel
faker deen mutten. Allé."
Dame: „Zo mag ik het horen. Doe uw
best maar, Van Boukum."
August: Hij hiet Bouke. 't Sal mij es be-
nije. 't Swit staat mie in 'e hannen.
Meensen, meensen, wat een argewaasje.
Willem: „Laat Bouke mar lope. Hij is al
an 't draaien. Ja hoor, hij praat al. Je
ken em hier hast hore."
Dame: „Wat kost een stadsrit hier?"
Manus: Dat kenne wij u niet fertelle,
juffrouw. Wij sitte nooit in sukke dingen
August: „Se binne óns een bitsje te duur."
Rein: „Daar is Bouke weer. Hij hèt er
een rooie kop fan."
Bouke: ,,'t Is foor sun roodkoperen, hoor.
Met een paar menuten ken u in een
taxi stappe."
Dame: Mag ik u bedanken, meneer
Bouke? Hoe Iaat is 't nu?
Liuwe: ,,'t Is hast etenstied. We mutte
hast opstappe."
Bouke: „Bouke sal sien, dat ie bij
Manus: Daar is de taxi. Mar gauw der
in, Grietsje."
Dame: „Nu, dag heren. Bedankt voor de
service."
Willem: „Wel ja, oek nog rare woorden.
Mar één ding hewwe leerd fanmorgen,
mannen. Nooit gien wieven onder t
klokje!"
