Ingezonden
Ons maandblad - Uw maandblad
19
Bij wijze van uitzondering wordt het maandblad „De Leeu
warder Gemeenschap" deze keer in Leeuwarden huis-aan-
huis bezorgd. Om dit financieel mogelijk te maken is het
nummer van april gecombineerd met dat van mei. Want,
gelooft u ons, ondanks het vrij grote aantal advertenties
eist zo'n speciale uitgave een vrij aanzienlijk geldelijk offer.
Dit offer is door de uitgeefster, de Erven Koumans Smeding,
gebracht in het belang van de propaganda van de Stichting
Leeuwarder Gemeenschap. We menen, dat een woord van
erkentelijkheid hiervoor op zijn plaats is.
De liefde kan echter niet duurzaam van één kant blijven
komen; een hecht bestaan kan dit maandblad slechts vinden
wanneer het steunt op een zeer groot aantal abonnees. Er is
reeds een uitgebreide trouwe lezers-schare, maar tevreden zijn
we pas, wanneer dit blad maandelijks huis-aan-huis wordt
verspreid, omdat iedereen abonnee is.
Wanneer u niet behoort tot de trouwe kring der lezers, dan
is uw eerste vraag natuurlijk: en hoeveel kost me dat?
Welnu het plezierige is, dat dit rijk geïllustreerde maandblad
in prijs lager is dan welke andere daarmee te vergelijken uit
gave ook. U betaalt voor een heel jaar slechts 1,80, even
tueel met één dubbeltje incassokosten verhoogd.
Nu de Stichting Leeuwarder Gemeenschap een nieuwe periode
van haar bestaan is ingegaan, mag het meer dan ooit aanbe
veling verdienen u te abonneren op het blad, dat de spreekbuis
van deze organisatie is. U doet dit door u op te geven bij de
Erven Koumans Smeding, Voorstreek 103, telefoon 22046. Ook
kunt u zich opgeven bij een onzer colporteurs van de Leeu
warder Werkgemeenschap, wanneer deze toevallig bij u aan
de deur komt.
Zwanen in de nevel, deze foto werd gemaakt in een der stadsparken
Met veel interesse lees ik geregeld de
artikelen in het maandblad „De Leeu
warder Gemeenschap" over het Leeuwar
den van dertig tot veertig jaren geleden.
In het artikel over de oude Sint Jacob-
straat (februari '57) schrijft u over een
zekere Gaikomaski, één der eerste
schoorsteenvegers uit de stad. Door fa
milierelaties kwam ik als kind dikwijls
in dat huis en tot op heden heb ik de
relaties met de vroegere bewoners steeds
onderhouden.
Enkele exemplaren van de L. G. zijn dan
ook in de stille bergdorpjes van Tes-
sino in Italiaans-sprekend Zwitserland
terecht gekomen en daar van a tot z
gelezen. Misschien vindt u het wel aar
dig het commentaar van één hunner te
lezen. Na zijn dank geuit te hebben
voor het zenden van de bladen, schrijft
hij:
„Maar het meest dat voor mij antrekke-
lijk is geweest is de foto van de Sint
Jacopstraat met al die herrinnering van
de bewoners van onze tijd, van de naam
Giacomazzi hebben ze en zekere ver
basterd Poolse naam van gemaakt, maar
dit doet er niet toe, ze westen niet
beter en er moet ook een grapie bij."
Hij schrijft dan verder: „Meschien weet
u het al dat de oude heer Laloli den
19 Dec, 1956 op de leeftijd van 88 jaar
en 11 maanden overleden is."
Tot zover deze brief. Bij de hier ge
noemde heer Laloli logeerde ik gewoon
lijk als ik tussen deze oud-Leeuwarders
vertoefde. De oude Carlo Laloli, zijn
broer Giovanni en hun compagnon Gau-
denz Begnudini, waren de eerste schoor
steenvegers in Leeuwarden.
Onuitputtelijk waren de verhalen die de
oude heer met vuur en vol humor kon
vertellen uit het oude Leeuwarden, waar
hun vakkennis bij de toenmalige bur-
gerij zeer werd gewaardeerd. De oude
heer Begnudini (overleden in 1937) kwam
in Leeuwarden op elfjarige leeftijd, woon
de en werkte hier veertig jaren en was
toen nog 24 jaren sindaco (burgemees
ter) van Bignasco. Evenals zijn vriend en
compagnon Laloli (eveneens later burge
meester) herinnerde hij zich nog de Van
Harinxma's, de Van Sminia's, de Van
Weideren Rengers-en en de toenmalige
burgemeester mr. Zimmerman.
Burgemeester Zimmerman was hem eens
met zijn vrouw in Bignasco komen op
zoeken. Helaas was Begnudini niet thuis.
Bij zijn terugkeer deelde zijn vrouw hem
mede, dat er een Nederlandse heer en
dame waren geweest. ,,lk liet mijn vrouw
met de mond vol tanden staan en vloog
naar het stationnetje. De vroegere bur
germeester van Leeuwarden en mevrouw
zaten reeds in de coupé." Met burge-
meesterlijke macht liet Gaudenzio het
treintje wachten en hij had het genoe
gen zich enige minuten met zijn edel
achtbare collega te onderhouden.
In het Romaanse kerkje van Bignasco,
uit 1500 daterend, is het voor Nederlan
ders aardig te lezen, dat het voorportaal
in 1877 is aangeboden door ingezetenen,
die allen tijdelijk in Nederland hadden
gewoond. „Agli emigranti in Olanda
autori e benefattori onore e riconos-
cenza 1877". In het op enige minuten
afstand gelegen Cavergno vindt men een
gedenksteen, een zogenaamde Fondata,
waarop men o.a. de naam Tonella kan
lezen, een voorvader van de hier in
Leeuwarden ruim twintig jaar geleden
practiserende dr. Tonella, die in de Prins
Hendrikstraat woonde.
Zo zijn er nog tot op heden vele banden
met de bewoners van die streken, maar
ze zullen spoedig uitsterven. Reeds en
kele tientallen jaren komen er geen
schoorsteenvegers meer naar ons land
en zoals mijn briefschrijver besluit:
„Al die Hollandsche emigranten gaan
laangzamerhand verdwijnen en binnen
kort zal alleen de geschiedenis over
blijven." De „Hollandse emigranten" zijn
dus de bewoners van het Italiaanse deel
van Zwitserland, die naar ons land
trokken.
J. G. HETTEMA,
Nicolaas Tulpstraat 17, Leeuwarden
