9
Onder het klokje
Voor het eerst sinds lange tijden is de
klokploeg niet compleet. Ons aller Liuwe
is vrij ernstig ziek. Dit verstoort niet de
regelmaat der samenkomsten, maat be
heerst wel zo nu en dan de gesprekken.
Bouke: ,,Bouke hèt even keken, en och,
hij waar aardig helder, en hij had een
stukje brood sonder kusten had, mar
ja
Rein: „Het sal mij benije, ol we die wel
weer onder ons klokje sien salie. As
't al gebeurt, wurdt het wel seumer."
Manus: „Liuwe is taai, hor. Mar ja, op
óns leeitied hejje niet leul meer te
sêggen."
Willem: Looi mij nou mar, Liuwe haalt
het wel. Ik waar der guster, en doe gong
de dokter krekt lut. Ik sei: Hoe liekt het
dok? En doe sei die man: Dit is tan dat
ouwe guud, dat nog niet ten end is."
Rein: „Ik mut het nog sien. Dokters
kenne der oek treemd in omprate."
August: „Sü Liuwe wel an 't sieke-
fonnus docht hewwe? Die hele boel is
met die nije ouderdomsbeweging oek
teranderd. Anders ken 't em mooi wat
geld kosse."
Dorus: „Hij hoelt niet nar de tandarts.
Mar dat is wel goed. Toefallig dat Liuwe
en ik het daar nog es over had hewwe.
En anders wü Auguust het wel ioor-
skiete, denk ik."
Rein: „Ja, Auguust is so rejaal. Nou, hij
hèt in maart geld overhouwe kennen.
De warmste maand sont uwen. De kachel
een bits je an, de dikke trui spare, en
mar één onderbroek an."
Willem: „Nou, ik hew het oek selden so
beleeld. Het sontsje skiene, de lamkes
in 't land, en de bloemkes so Iroeg
Je süden Nasser der bij iergete."
Bouke: „Bouke iient, dat we óns over
die Nasser de kop mar niet breke mutte.
Bouke pakt meer met Liuwe om, as met
die Batabeweging."
August: „Wat ioor beweging?"
Bouke: „Nou, dat stuk land, waar de
Joaden en Nasser om knokke. Bouke
miende, dat dat Bata of so hiette."
Willem: „Gaza, Bouke. Gaza. Dat is son
soortement Saargebied stel ik mie Ioor."
Dorus: „Die Nasser hèt wel weer een
groate bek, niet? Das anders omgekeerde
wereld: de slag ierlieze en evengoed de
meeste praatsjes en eikeneen Ioor je in
't spier."
Rein: „Ah, man, so is 't met de Mollen
oek gongen. Die lache nou oek al weer
de hele wereld uut en se slove hurren
allemaal uut, om Duutsland as kamme-
raat te krijen. Een groate bende met
mekaar."
Manus: „Ja, die hogere pollentiek hew
je gien sêggen tan. Want je süden so
sêgge, dat die groaten Israël smerig
sitte late. Eeul belove en niks geve."
Rein: „Se binne te leul in 'e olie, jonges.
Das de hele saak."
August: „Wat wuust daar met sêgge,
Rein? Dat son Eisenhouwer en die supers
binne ol so?"
Willem: „Né, né, né, Auguust. Né, daar
sit olie in 'e grond en daar proiietere
Amerika en so Ian. Daar wurre kaptalen
ferdiend. En we mutte het brüke."
Manus: „En daar kenne de Joaden de
dupo ian wurre."
Willem: „Ik mut dat nog sien. Der ge
beurt nog wel laak wat achter de sker-
men. As se die Nasser mar kort houwe."
Bouke: „Wat stane der weer een auto's
om 'e Waag hene, niet? Je merke nog
niet leul Ian 't besünigen."
Dorus: „Ik sien se liever hier staan, as
op 'e Nijstad an 'e stoepkant. Meensen,
meensen, wat een iolte."
Manus: „En dan die stadsbussen der
tussen deur jage. De grieze gaat je over
de grouwe bij tieden."
Rein: „Ik wü hewwe, se musten hene
gaan en dat lerbiede. Set die dingen an
'e wailekant del. Mar laat de straat hij."
Bouke: „Bouke siet dat so, dat eikeneen
die't een auto hèt, die wil daar oek 't
meeste genot ian hewwe. Je stappe bij
je eigen ioordeur in, en je stappe ioor
de winkeldeur uut."
Willem: „Mar tiene jimme dat nou niet
gesellich, mannen, al die drukte en al
die auto's? Kom nou es in Utrecht. Fan
't selde. As wij daar es met de kienders
kuiere, dan breek je amper de poaten
over de auto's en de kienderwagens en
düzendkeer sêgge se daar „puddon"
tegen je. En dochs mak er wel over.
't Hoort bij een groate stad."
August: „Wat sêgge se daar in Utrecht
tegen dij, Sterke?"
Rein: „Pardon, meneer. As se teugen je
anlope, of je op 'e hakken trappe of so.
Dan sêgge wij: Sien uut je doppen, mar
sukke Hollanders sêgge „pardon".
Willem: „Dat liekt mie oek wel een
bitsje ietsoenlijker, hor. Mar om kort te
gaan. Om mij late se die auto's daar mar
staan. Eikeneen ken 't sien en der om
denke. En gebeure der ieul ongelukken
deur?"
Bouke: „Bouke ken wel wat ioor Willem
sien riddenaasje ioele. Bouke hèt gien
auto, mar ik sit wel es met mien ouwe
tokus op een brommer. En je mutte so
mar denke: Gemak dient de mens."
August: „De dikke dochters ian Opoe
Jens."
Dorus: „Daar is Auguust weer es nüver
an 't riemen. Sukke ouwe kerels as wij
hewwe niet meer suk aiwaaid praat."
Willem: „Né, en met Sunterklaas ken ie
niet rieme. Dan mut ik het ioor em doen."
Bouke: „Komme jim wel es in 't badhuus,
mannen? Daar bij de Noorderbrug."
Manus: „Ik gaan tuus altied in 'e tobbe.
Mar 't water is mie laak te nat."
Rein: „Ik gaan der oek nooit hene. Das
niks ioor ouwe kerels."
Bouke: „Nou kiek es, Bouke waar wend
onder 'e does te gaan bij sien seun. In
die nije Ilatten hewwe jou doezen. Bij
Jouke tuus is niet son ding, dus Bouke
gong één keer in 'e ieertien dagen nar
't badhuus. Op Dondrug, dan koste dat
Bouke een dubbeltsje, dat skeelde een
stüver bij Saturrus."
Willem: „Dat waar niet duur. Daar kenne
jou die drukte tuus oek niet ioor uuthale.
En onder son does komt het water op
plakken, waar het tuus niet komt."
Dorus: „Mar ho es, wurdt dat oek niet
duurder? Daar hèt loot ik oek wat over
in 'e krante stonnen."
Bouke: „Ja, dat wü Bouke nou krekt
sêgge. Dat doessen wurdt twee keer so
duur."
August: „Wat wurdt niet duurder. En 't
is son sonde foor 't geld. Die twee dub-
beltsjes ken je tuus in 'e tobbe ierdiene."
Rein: „De margerine is oek goedkoper,
Auguust. Op twintig pakjes kenst één
keer onder 'e does."
Willem: „Nou, die doezen binne mooi.
Ik kruup der in Utrecht oek wel es
onder, 't Mut even wenne, die straal
water op je bloate, mar dan is 't wel
lekker."
Manus: „Twee keer so duur. En 't is looi
ik nog niet eens so gekke duur. Ons
kienders gane wel es nar de Overdekte,
mar das oek niks goedkoper looi ik."
Bouke: „Bouke doet de pet even ai. Je
stane hier süver te switten. 't Wurdt nou
weer om languut in 't gras onder een
pereboom te léggen."
Willem: „Nou, we kenne wel even nar
'e tuun kuiere. Banken genoeg."
Rein: „Das temeensen dichter bij as 't
Fierhuus."
Dorus: Hoe komstou so inienen op 't
Fierhuus, Flewielene?"
Rein: „Das nou oek ian óns. Dat hèt de
gemeente ankocht. En alle Liwwadders
met mekaar is de gemeente, hahaha."
Willem: „Dat is altied een mooie plaats
weest. Ik bin der wel weest met fee.
Doe weunde boer De Vries derop. Een
hele groate huushouwing."
Manus: „Mar wat mut de gemeente met
een boerespultsje? Ot komt daar sun
kienderboerderij, waar de kranten laas-
sen over skreven?"
Bouke: „Dat looit Bouke niet. Die komt
in 't Joadeland, naar 't Bouke foor de
geest staat. Mar 't sal de stad wel meast
om 't land te doen weze."
Willem: Wel ja. Der wurdt es een gar-
denierke ian 't plak raagd omdat er
hüzen bouwd wurre mutte. En de iolks-
tuuntsjes. En over sofeul jaar binne se
der al an toe foor de nije weunings."
Rein: „As der nou in 't Joadeland een
kienderboerderij komt, mutte se ian 't
Fierhuus mar een bejaardenboerderij
make. Willem der weune en 't spul ier-
sorge, en de bejaardensoosjeteit nou en
dan een dagje der hene."
Dorus: „Met dit weer waar dat niet so
gek. Mar wie sal dat betale, soete lieve
Gerritsje?"
Rein: „Ah, die 't andere oek betaalt, ju.
As alle groate iubbrieken wat wüden,
waar 't somar klaar."
Willem: „Dou bist een iantast, Rein. En
Willem wurdt oek te oud ioor suks.
Laassen iroeg een boer mie op een
Frijdag nog es: Seg Willem, wuust Bet-
sje even tuus brenge? Ik sei: das goed,
mar op 'e Goutummerdiek sei Betsje:
Goeie
August: „Welke Betsje waar dat dan,
Willem? Die boer sien dochter?"
Willem: „Né, een koei, goocheme glad-
janusl"
