7
Onder het klokje
Een mooie junimaand, een minder mooie
julimaand. Eerst te weinig regen, later
rijkelijk veel. Maar in zon en regen
stond daar de klok, en als het maar even
kon stonden onder die klok „de mannen".
Rein: Honderd keerskes. Honderd keers-
kes. Eerst allemaal ansteke, en later
allemaal uutblaze."
Dorus: „En dan allénich son onhürige
groate taart opete."
Manus: Dat sal se wel niet allénich
deen hewwe, denk ik. Mar wat is 't een
end niet, honderd jaar!"
August: „Hier waar de burregemeester
niet bij, wel?"
Bouke: „Né, dit hét son andere kerel
deen. Bouke looit dat óns burregemeester
doe met iekaansje waar."
Willem: „Ja, dat doet mij gien nij. Ik
looi dat ie die kusten ian Italië uut
waar ol so."
Dorus: „Son man maakt iedere seumer
mar hiele lopen. So leer waar Beppe
Klopma nog nooit weest."
Manus: „Son wiefke musten je nou es
onder 't klokje krije kenne. Die sü heel
wat iertelle kenne."
Willem: „Sêg, wij wurre oek wel es al-
luusterd. Hewwe jimme dat lezen ian
die wedslried in 't swetsen en moppe-
tappen, die't er komt? Nou, en hewwe wij
dat hier een skoit leden bepraten, ja ol
nee?"
Manus: „Ja, dat is leitwaar. We wüden
het op het Saailand houwe. Wie 't sterk
ste ierhaal lertelde, won de pries."
Willem: „Mooi. Nou hét de freemdelin-
genverkeerbeweging in september groate
leesten. Se salie wel weer so lang be
staan hewwe. Dat krij je altied as de
meensen ieesttiere wille. Mooi. Nou late
se meensen komme, die't sêgge magge,
wat sij wille dat er gebeure mut."
Rein: „O, ja. De winkelmeensen wat
iriendelijker. En een wedstried, wie't het
mooiste ioortuuntsje hét, en al die din
gen meer."
Willem: JustMooi. Nou binne die
Tetman en sien broer oek weest. En late
die nou met óns idé ankomme. Een wed
stried in 't swetsen."
Rein: „Hestie al opgeven, Sterke?"
Willem: „Daar gaat het nou niet om.
Mar dit is de groate iraag. Hewwe sukke
meensen dat seli bedocht, ofhewwe
se óns alluusterd? En sukke dingen kenne
mie dwars sitte."
August: „Ja, en nou nog es wat anders.
Jimme miene wel es, dat ik de krante
min lees, mar hewwe jim wel lezen, dat
de krante iient, dat se met platte pramen
deur de grachten tare mutle? En hewwe
wij het daar oek over had, ja ol nee?"
Dorus: „Daar hewwij het over had."
Willem: „En dus foor de tweede keer de
iraag: Fiene sukke meensen dat sell uut,
oi wudde wij alluusterd?"
Bouke: „Bouke docht, dat het poer toe-
lallich is. As wij al so gochem binne,
dan binne sukke meensen het seker."
Manus: „Mar waarom beginne se der
dan pas over, as wij het hier noemd
hewwe?"
Liuwe: „Nou ja, dat kan best weze, want
die Ireemdelingen eh hoe hiel dat
nou, die ireemdelingen eh
Rein: „Seg mar Ireemdelingenlegioen."
Liuwe: „Ik bedoel in elk gelal, die lui,
die't die leesten houwe, konnen der niet
eerder over prate, want die leestweek is
aansen in september."
Bouke: „Bouke hét oek wat lezen over
een groat stuk in 'e openlucht niet, over
de Oldehove ol so
Rein: „Ja, suks is der al bij. En dan
springt de loorsitter ian 'e ireemdelingen
lan 'e Oldehove al en dan raast ie: Hier
komt ie, Pols ian Skallelaar."
Liuwe: „Hiette die kerel niet lan Jan?"
Willem: „Ja seker. Mar Rein bedoelt
nou meneer Pols lan de V.V.V. So hiet
de klub oflisjeel."
Dorus: „Is dat die selde Pols ian 'e
knikkebollen?"
Bouke: Dat seist ferkeerd, Dikke. Knip-
perbollen. Bouke hét se wel es hier en
daar sien. 't Is wel een genot loor de
iuutganger. Mar se wille der hier nog
niet an."
August: ,,'t Liekt mie anders wel een
mooi ding. Want jonge, wat is 't op
passen."
Willem: „Nou ja, die meneer Pols sit oek
in leilig ierkeer. Dat sodoende. Mar hij
en de andere meensen ian de V.V.V.
slove hur oegrieslijk uut."
Bouke: „Bouke houdt wel lan feestweken.
Der mut wat fleur in 'e stad weze. Niet
allénich loor de meensen uut 'e stad, mar
oek foor de omkrieten. En Bouke wil
ekstra spesiaal an 'e bütenlanners
denke."
Liuwe: „Just loor sukke dingen slooft
die V. en V. em geweldich uut. Daar
binne se loor."
Rein: „Mar dat geeft lansels een Ier duld
bitsje, as de menister in Den Haag de
bütenlanners met sien E-bordsjes een
andere kant langs riede laat."
August: Met wat loor bordsies, Flewie-
lene?"
Willem: „Die E-wegen. De groate wegen
nar Amsterdam en so. Dan komme se
niet over Liwwadden en de Afsluutdiek.
En dat lien ik hartstikke lout. En nou
jou en dan ik weer."
August: „Wees een heer in het Ierkeer!"
Dorus: „En die menister is oek nog wel
een Liwwadder niet?"
Manus: „Ja, hij is hier looi ik nog even
burregemeester weest. Een klein skoftsje,
loor we deze kregen."
Willem: „Ik docht niet, dat je son man
der op an sien kenne. De hoge ampte-
naren hewwe oek heel wat te sêggen.
Mar 't is en blieft een sneue bak!"
Liuwe: „Ja, das heel wat erger as dat
se óns muskien afluusterd hewwe. En
trouwens, dat ken je oek nooit bewieze."
Willem: „Né, dat sêgge jim nou wel.
Mar nou staat er al een kertier lang een
jongient teugen 't stek an. Hij staat alle
kanten uut te koekeloeren, mar onder-
wiels heint ie mooi op, wat wij sêgge."
Bouke: „Bouke docht dat ie op dat
meiske staat te wachten, dat an 't tille-
ionneren is."
Willem: „Mar die ken oek wel met in 't
kompelot sitte."
Dorus: „Twee hannen op één buuk
wuust sêgge."
Willem: „Wij mutte op óns openst weze,
mannen. Het mut hier onder 't klokje
iertrouwd weze, en fertrouwd blieve.
Anders kom ik hier niet weer."
August: „En anders gaan ik nar 't Julia-
napark. Nar de Tweede Kamer sogeseid.
Dat mut oek wel gesellich weze. Mar
begriep mie goed, ik blief hier liever."
Bouke: „Ja, Bouke is hier oek helemaal
wend. En Bouke is der te lang uutweest,
om weer nije maten te soeken. Mar
Bouke houdt oek niet lan spionnen."
Rein: „Nou gaat die lent tillelonneren.
En 't meiske staat nou weer te wachten."
Willem: „En te heinen. Wat ik je brom.
Dit deugt niet."
Manus: „Mar daar mut dochs wat an te
doen weze. As we nou es een praatsje
met hur make, sü se hur dan niet bloat
geve?"
Dorus: „Ja Willem, must der mar es op af."
Willem: Jimme kenne mooi prate. Mar
wat mut ik sêgge? Ik ken slim over hur
wipneus en hur opskilderde lippen prate."
Liuwe: „As Willem niet iens weet, waar
ie over prate mut, wat salie wij dan?"
Bouke: „Sal Bouke der es op ai? Wat
ken 't mij skele!"
Allen: „Astou dat andurlst, Bouke, nou
ja, och
Bouke: „Goeiemorrigen. U is seker freemd
in Liwwadden hè?"
Juffrouw: „Waarom dacht u dat zo,
meneer?"
Bouke: „Bouke dacht, die dame staat
daar so om haar heen te kijken, die sal
wel uut een andere plaats komen."
Jultrouw: „En wie is Bouke, als ik vragen
mag?"
Bouke: „Wie Bouke is? Ik sei de gek. Ik
ben Bouke!"
Juffrouw: „Och, wat is u een komiek
mannetje. Horen die andere ouwe baasjes
ook bij u?"
Bouke: Bouke sien beste kammeraden,
so is 't al."
Julirouw: „Is eh Willem
Bouke: „Ja, Willem is der oek bij. Ik
sal em even roepe
Julirouw: „Né, maar eh
Bouke: „Stil mar, Bouke is so werom."
(Tot de mannen): „Kom jum even?
Willem temeensen, want daar Ir aagt se
naar."
Willem: „Fraagt se naarMar hoe
ken se mie?"
Bouke: „Das waar. Heden ja, hoe
Rein: „Spionnen jonges, nou is 't be
wezen!"
Willem: „Nou is 't bewezen! 1 Der op al,
mannen! Kiek, die lent komt oek uut 'e
tilleloansel. Hé daar!"
Julirouw: „Mooi, Willem. Is 't al klaar?"
„Vent": „Ja, schat. Ga je mee? Maar wat
moeten die opa's hier?"
Rein: „Ferhip. Hur irijer hiet Willeml"
Julirouw: „Dag Bouke. Ik wou net zeg
gen: Is Willem nog niet klaar met bellen,
toen u wegliep. Alijn, nu jullie maar
weer een ander bespionneren. Daaagl"
