15
Onder het klokje
Er worden stadsbustochten ondernomen,
om uit eigen waarneming tegen te spre
ken, dat er „hier" niks gebeurt.
Willem: „Wij binne met 'e Paasdagen
naar Utrecht weest. Och, de kienders
wille wel weer es wat anspraak uut Liw
wadden hewwe, en moeke en ik wille
de kleinkienders wel weer es sien. Dat
sodoende."
Rein: „En waar alles goed?"
Willem: PrumjéJa, swaar ioor mekaar.
Och, se hewwe het heel best. Hij hèt
hast honderd gulden in 'e week. Nou, so
hoog hew ik nog nooit stonnen."
August: „Honderd gulden. Das meer dan
niks. Jonge, jonge, alle weken hast hon-
derd gulden beure."
Liuwe: „Né, dat is lang niet gek. Mar
as jou der wat goed tan leve salie, dan
hou je der muskien oek nog niet iens so
téul tan over."
Dorus: „Het leven sal daar oek wel net
so duur weze as hier denk ik. En muskien
nog wel duurder. Se sêgge wel es, hoe
groater de plakken, hoe duurder het
leven."
'Manus: „ik docht dat Utrecht nog al wat
groater is as Liwwadden niet? Ik bin der
nog nooit weest, mar het is, docht ik,
één tan onze groate steden mèt."
Willem: Dat is oek so. En der gaat oek
heel wat om."
Bouke: „Das krekt as in Rotterdam. Dat
binne tan die plakken, daar is aksie. Daar
ken een plak as Liwwadden lang niet an
tippe. Seg nou self, wat gebeurt hier
nou?"
Willem: „Dou overdrietst, Bouke. Dou
praast andere meensen na, en dat is nooit
goed. Laat hier minder gebeure as in die
heule groate steden, marre daarom is
hier nog wel aardig aksie."
Rein: „Wij süden es een hiele middag in
'e stadsbus sitte mutte, en alles es goed
bekieke. Achter mekaar deur."
August: „En dan nou en dan de ogen
dichtkniepe, en an de stad tan tiettich
ot twintich jaar leden denke."
Willem: „Dan garrandeer ik jimme, dat
we hiel wat te praten hewwe. En dat
Bouke ander praat hèt dan so krékt."
Dorus: Mar wat let ons. Wij hoeve oek
niet met 'e hele ploeg in één bus. Manus
en ik kenne met een bus gaan, en Wil
lem en Bouke, en Liuwe en Rein en dan
houwe die Auguust trij, en dan siene
we ioor een paar senten de hiele stad."
Bouke: „Das een moordplan. En mag
Bouke jimme dan allemaal trij houwe?
Mien seun hèt mie krekt weer een post-
wisseltsje stuurd, dat eh
Rein: „Eén hoeraatje Ioor Bouke! En nou
naar 't Saai land, mannen. Eén twee, in
de maat, anders wurdt de juitrouw
kwaad."
(Op het Zaailand).
August: „Gien bus te sien. Süden se
stake?"
Liuwe: „We weune niet in Frankriek.
Se binne krekt tut, denk ik. Salie we
de konterelleur es trage?"
Willem: „De bussen krekt weg, chet?"
„Chet": „Né, se kanne der elk ogenblik
weer weze. 't Is een rustige tied ioor de
bussen; se binne best in twintig menuten
rond."
Manus: „Dat wü foor de oorlog mar nooit
hè, son stadsbus, en nou gaat het dochs
mar aardig."
„Chet": „Och, de gemeente leit er nog
wel wat geld bij, mar ja, het gaat lang
niet gek. Das weer één tan de goeie
dingen sont de betrijding."
Rein: „En dit is oek een keurig geialtsje
hier. Süver een klein broerke tan 't groa
te autobusstasjon."
Dorus: „Das oek een mooi ding. Laassen
waar der nog een neet bij mie uut Hol
land, mar die pochte der wakker over.
Een mooi getal, sei-d-ie."
Liuwe: „Ah, daar komme se an. Twee
toegeliek. Nou goed leze wat er op staat."
Bouke: CommunistenwijkHé, leest
Bouke dat goed? Com
„Chet": „Componistenwijk, buurman. Die
gaat deur de nije buurten in 't Westen.
Waar mut je heen, welke straat?"
Bouke: „Bij wie bin ik in 'e klub? Hé
Rein, hoe hiet óns straat oek al weer?
Waar mutte wij hene?"
Rein: „Lijn drie! Das Willem en Bouke.
Lijn twee is Ioor Dorus en Manus, en
lijn één toor de andere drie."
Willem: Ferspreidemannen. En de ogen
wiedwagen open. En na de rit dalijk naar
't klokje! Kom Bouke, dit is ons bus.
Feenstra sit al te wachten."
Bouke: „Morren, sjutteur. Mag Bouke
twee kaartsjes?"
Feenstra: „Twee maai. Feertig sent. As-
tu-bliett. Dank u!"
Willem: „Hier mar, Bouke. Né, nog beter,
elk an een kant. Dan ontkomt óns niks.
't Is lekker warm in die bus. Mar hij sit
lang niet 'tol."
Bouke: „Sie so, Willem. Nou ken 't weze.
Karre maar!"
(Bus rijdt weg).
Bouke: „Die stoplichten is een pest. Hier
bij de Beurs, en aanssen bij de Nijstad.
Daar terspeule sukke bussen mooi wat
tied."
Willem: „Je kenne beter tied terspeule
as je leven. Och, sien es, wat is 't leeg
onder 't klokje. We hadden der wel een
bordsje delsette maggen: Gien spreek
uur!"
Bouke: „Evengoed terskeidene nije win
kels op 'e Nijstad. Wie sei dat laassen
oek al weer, dat dit muskien wel de
mooiste winkelstraat in 't Noorden waar?"
Willem: „Ome Theo. Hij hèt weer wat
bloemkes in 't haar."
Bouke: „Ome Theo? Wie is ome Theo?"
Willem: „Flug sien, daar. Rengers. Stand
beeld. Ah, brugwachter sonder klomp.
Dit is een mooi hoekje, Bouke. Dizze
bocht hier bij de Singel, en de tuun."
(Bus stopt).
Mantsje: „Een overstapke. Mooi. Ja. Hè,
hè. Hé, Willem."
Willem: „Goeje. Ik hew nou gien tied
hor. Sien Bouke, het kruuspunt. Aardig
teiliger nou. 't Siekenhuus. 'n Mooie diek
is dit nou. Och, wat giert die kerel deur
de bocht."
Bouke: „En daar stane de ilatten. En
hier binne se met de weg bezig. Jonge,
jonge, wat gebeurt hier wat."
Willem: „Né Bouke. Hier gebeurt nooit
wat. Allienich in Utrecht en andere plak
ken gebeurt wat."
Bouke: „Stil mar, Sterke. Bouke mut
kieke. Een nije skoal. O, nou gaat dat
dikke meens der uut. Dat sal de sjutteur
merke kenne."
Willem: „Wat een hüzen niet? Wat een
meensen. En wat een kienders. Ho, Feen
stra. Hast een dooie hon."
Bouke: „Dar hejje die heule hoge flatten.
Uropallat noeme se dat. En de nije ge-
raazje. Waar wachte we nou op? Och
heden, mut nou son groate bus op son
klein autootsje wachte? Wat een mooi
plein niet?"
Willem: „As we nou ter der reden, süden
we een stuk tan de nije témerk sien
kenne."
Bouke: „Ja, daar wurdt oek hard an
werkt, loot ik hé?"
Willem: „Ah né, ju. Hard werke doene
se allienich in Rotterdam en sukke plak
ken. Mar hier niet."
Bouke: „Dou wust tertelend, Willem.
Alfijn, we hewwe het groaste end had.
Dat Vosseparkje is oek altied mooi. Sien
es an, allemaal moekes met kiender-
wages."
Willem: „So hèt óns moeke oek es met
óns lopen, Bouke. Kenstou die dat be-
griepe?"
Bouke: „Né. Bouke is der selt wel bij
weest, mar ik weet er niks meer tan."
Mantsje: „Wat doene jim eigenlijk,
Willem?"
Willem: Sneupe en loere. En straks der
over prate. Hier komt een nije brugge.
Wurdt oek tied. Ah, die Harmonie."
Feenstra: „As de heren nou de andere
lijn drie oek nog es riede wille. Bij de
Pieter Stuyvesant langes, en de uutbrei-
ding tan de Condens enne
(Een halt uur later, onder het klokje).
Druk pratende mannen: „Jonge, jonge.
Nije straten, en skoalen, en hüzen, en
tlatten, en tebrieken, en speultünen,
en
August: „Dat sal mooi wat kosse met
mekaar."
Rein: „Das niet so erg. Mar we misse
nog een nij ouwemannehuus. Dat mutte
se gauw bouwe, ot ik richt een nije par
tij op. De Bé - O- Ka. Beweging (tan)
Ouwe Kerels!"
