FRISIA
*rv
vijf en zeventig jaar
M
Frieslands
oudste
voetbalclub
Firma J. POPM1 A ZUT v/h W. BULTSMA
LOODGIETERS- EN ELECTRO TECHNISCH BEDRIJF
„Zonder geluk vaart niemand wel en zonder een lokkende lach van Vrouwe Fortuna
op zijn tijd, zou het leven zijn zonnige glans verliezen. Zo is het ook in ons voetbal
wereldje, waar het fortuin een niet onaanzienlijke rol speelt in het leven van allen,
die in een onbedachtzaam ogenblik in de macht van Soccer zijn geraakt en hun
hart voorgoed aan het nobele balspel hebben verpand."
Aldus schreef de Leeuwarder journalist
Fenno Schoustra in het „Gedenkboek
1933-1948" van L.A.C. „Frisia 1883" bij
het bespreken van de sportieve weder
waardigheden, de „ups and downs" van
deze vereniging, die bij alles wat haar
mocht overkomen de onvervreemdbare
eer geniet het voetbalspel in Friesland
te hebben, geïntroduceerd. Des te merk
waardiger was dit, waar „Frisia" aan
vankelijk werd opgericht met het doel
het cricketspel te beoefenen een sport,
die hier slechts weinig te betekenen
heeft. De leden der vereniging werden
aanvankelijk gerucruteerd uit de H.B.S.-
ers en Gymnasiasten; de belangrijkste
figuur bij de oprichting en de latere ere
voorzitter was mr. P. A. V. Baron van
Harinxma thoe Slooten, de vroegere
commissaris der Koningin, die in het
in 1933 verschenen fraaie gedenkboek
schreef: „Het verwonderde mij dan ook
wel, toen ik weer Leeuwarder burger
werd, te ontdekken, dat „Frisia" bal en
wicket had verlaten om voetbal en athle-
tiek in hare werkingssfeer te betrekken.
Ofschoon zelf geen liefhebber van het
voetbalspel, betreur ik deze verandering
niet.
In 1894 begon de voetbal te rollen, de
eerste wedstrijd werd gespeeld tegen
Be Quick en daarmee ving hier de histo
rie aan van een sport, die als geen
andere de benen en de gemoederen in
beweging zou brengen.
In de lyrische aanhef van dit artikeltje
over „Frisia" wordt Vrouwe Fortuna ten
tonele gevoerd. Zij heeft Frieslands oud
ste voetbalvereniging stellig niet in de
steek gelaten, maar af en toe bleef ze
toch blijkbaar mokkend achter de scher
men en dan sloeg het noodlot toe. Van
daar de „ups and downs". Eerst ging
het best, het noordelijk kampioenschap
viel de club menigmaal ten deel, maar
met de grotere verbreiding van de voet
balsport groeide uiteraard ook het aantal
belangrijke tegenstanders.
En zo bracht, na het glorieuze feit van
het noordelijk kampioenschap in 1924-
1925 het seizoen 1927-1928 de terugslag.
Frisia ging naar de tweede klasse, al was
het niet voor lang, want 1928-1929 bracht
de terugkeer naar de eerste klasse. Het
„rampjaar" werd 1934, toen een degra
datie naar de tweede klasse van langer
duur volgde. Vrouwe Fortuna scheen in
1936 de Frisianen niet van de aloude
Wilhelminabaan naar Cambuur te willen
volgen en het bleef sukkelen tot in de
oorlogsjaren.
Het werd een moeilijke worsteling om
zich daar te handhaven en het seizoen
1952-1953, samenvallend met het zeven
tigjarig bestaan, voerde „Frisia" terug
naar de tweede klasse. Een jaar later
in 1954 koos de vereniging de ama-
teurstatus, die nèt niet de mogelijkheid
opende om weer tot de eerste klasse toe
te treden.
Zonder geluk vaart niemand wel
Al heelt het geluk „Frisia" op het sport
veld wel eens in de steek gelaten, het
welvaren heelt daar niet al te zeer onder
geleden. Een hechte sportgemeenschap
laat zich niet verblinden door het succes
Een oud voetbalprentje uit het Frisia-archiel. De ioto werd gemaakt bij
de wedstrijd Frisia SlOD fKampenin 1899. De volgende personen
zijn met nummers aangeduid: 1. P. A. (Pa) de Haan; 2. A. Sprengen 3.
J. G. Pee ting; 4. W. C. Schierbeek; 5. B. Gratama-, 6. J. Witteveen;
7. W. Woortman; 8. M. E. Hepkema
Maar toen ging het weer excelsior met
Frisia. In 1941-1942 werd het kampioen
schap in de tweede klasse behaald, maar
de promotie ontglipte het eerste elftal
nog net. In 1942-1943 werd het kampioen
schap weer behaald, maar in deze nood-
competitiè werd geen gelegenheid tot
promotie gegeven. Dat moest wachten
tot 1943-1944 en toen zag men „Frisia"
weer tot de gelederen der eerste klassers
toetreden.
van het moment en niet ontmoedigen
door de teleurstellingen. Een hechte
sportgemeenschap berust op het teit, dat
de deelgenoten door de banden der
vriendschap worden samengehouden. Dat
is ongetwijield het geval bij het nu 75-
jarige „Frisia", dat deze respectabele
teeltijd in een sleer van goed samenspel,
op en buiten het voetbalveld, heelt be
reikt. Om al deze redenen past ongetwij
ield een: „Nog vele jaren!"
VOORSTREEK 38 - TELEFOON 3487
WEERD 1 - TELEFOON 4926
LEEUWARDEN
