17
Onder het klokje
Voor de vijftigste maal gaat u lezen,
wat Willem c.s. bespreken. Deze keer
worden zelfs Zweden en Groot-Fries
land in de gesprekken betrokken,
maar de mannen blijven onder het
klokje
Liuwe: „Ik hew Rein een paar dagen
mist. Sü der wat an mankere?"
Bouke: ,,'t Sü best kinne, al is Rein,
dat mut Bouke sêgge, een ouwe taaie.
Hij gaat niet gauw foor anker".
Willem: „Ik loof oek niet, dat ie siek
is. Hij komt hier niet, omdat ie liever
in Sweden sit".
Manus: „Waar liever sit? In Swe
den?"
August: „In 't bütenland wuust segge,
Willem?"
Willem: „Nou ken dat niet? Hij sit op
een stoel in Liwwadden, en hij kiekt
naar Sweden".
Dorus: „Ah, ik hew het in 't snotsje.
Stillefisie!"
Bouke: „Je süden der stil fan wudde.
Dorus. Mar dat hiet niet stillefisie,
maar tillefisie!"
Liuwe: „Wat geeft dat nou? As t
beesje mar een naam hèt. Mar wa&r
siet Rein in 'e tillefisie?"
August: „Hij sal sellef wel niet son
ding kocht hewwe. As ie het al deen
hèt, is ie stapel-mesjokke".
Bouke: „Dat must niet sêgge, August.
Wat wete Bouke en dou der fan, wat
Rein in een ouwe kous of een lege se-
garedoas bewaard hèt".
Willem: „Sien swager hèt son ding.
En Rein mag kieke.
Liuwe: „Mar wat hèt Switserland
daar met te maken?"
Willem: „Het is Sweden, Liuwe. Foet-
ballerij, jongen. De beste kluppen
speule daar. Om 't kampioenskap".
Bouke: „Dat sal Bouke sien sorg we-
ze. Süden jimme der wat an fiene, om
daar naar te kieken?"
August: „Solang het niks kost, wil ik
overal wel naar sien".
Dorus: „Och, een mooie mets En
sukke mannen salie der wel wat fan
kenne
Manus: „Reken mar. Doene wij oek
TTTSt?**
Liuwe: „Wie wij? Het elftal van 't
klokje? Nou, dan dochten de meensen
foor de stillefisie, dat er een sirrekus
foor waar in plaats fan foetballen".
Willem: „Ja, en dat de klonen staak
ten ende apen losbroken waren".
Manus: „Nee, ik bedoel óns Neder
lands elftal. Fan Abe en Willekes en
Munck
Bouke: „En Bakhuus en...."
Willem: „Dou loopst achter Bouke.
Bakhuus is der al jaren uut. Nee, wij
binne uutskakeld".
Liuwe: „Dus son Rein sit wat naar
freemde kluppen te kieken. Wat een
gek".
Dorus: „Hij ken beter naar freemde
kluppen kieke, as naar freemde frou-
wen".
Bouke: „Dat hindert foor Rein niks.
Die is frijgesel bleven".
Willem: „Kenne jimme die bak fan
die twee kammeraden, die 't mekaar
in gien jaren sien hadden?"
Bouke: „Bouke looft het niet. Fertel
mar es".
Willem: „Nou, die ene hadde een
goeie betrekking in Amsterdam kre
gen, en de andere weunde al jaren in
Sweden. Daar had-ie werk, en daar
waar ie oek trouwd. Nou, en doe wüde
die Amsterdammer wete, of ie daar
met een Hollaanse frouw trouwd
waar, of met één uut Sweden".
August: „Ja, dat sü ik oek fraagd
hewwe".
Dorus: „Nee, dou suust fraagd hewwe:
waar 't een frouw mèt geld of sonder
geld?"
Willem: „Stil, mannen. Mooi. Die
ene seit: Ik heb mijn vrouw daar ook
gevonden. En dan fraagt die ander:
Sweed-se? Mar hij begriept dat he
lemaal ferkeerd en seit: Ja, onder de
armen; mar hoe wete jou dat?"
(onder de klok klinkt een luide lach).
Rein: „De mannen hewwe mar
een best sin. Mag'k even metlache?"
in Sweden fonnen?"
Bouke: „Ah, die Rein. Hestal een
frouw in Sweden fonnen?"
Rein: „Ah, lollige Bouke. Ja, ik hew
één uutsocht. De mooiste frouw fan
'e tribune".
Willem: „Sweed-ze?"
Rein: „Ja, dat weet je nooit",
(opnieuw daverend gelach. Willem
vertelt Rein de mop)
Rein: „Die foetballers switten as an-
dragers. Mar mooi spel, dat je siene.
Daar binne de jonges fan 'e Klomp
oek nog strooiminne ammeteurs
bij".
Dorus: „Hèt dien swager een groate
kamer, Rein?"
Rein: „Nee, een kleine kamer, een
mar een paar stoelen".
Willem: „Dank-u-beleefd. Dan salie
we een deur ferder mutte. Of met
mekaar son ding hure".
Manus: „Salie we die grappen mar
niet uuthale. We binne seventig jaar
wudden sonder tillefisie, nou en de
rest hale we der oek wel sonder".
Willem: „En toch is 't just foor ouwe
meensen een prachtig ding. Wij kenne
lang niet overal meer hene, wij ken
ne niet so lang meer staan, wij
August: „Wij kenne 't niet betale
Bouke: „Se musten in 'e bejaarde-
soosjeteit son ding del sette. Daar
konnen heel wat meensen der mooi
naar kieke".
Rein: „Ja, en dan de gerdienen dicht
seker; dan ken gieneen meer wat sien
te biljetten en t eklaverjassen. Ik hoor
se al skeilen".
Bouke: „Bouke hèt altied leerd, dat
je je in 't leven oek es skikke mutte
naar een ander. Kiek, kiek
Manus: „Wat is der te kieken, Bou
ke?"
Bouke: „Die ploeg meensen daar.
Friezen denkt Bouke".
Willem: „Friezen? Het salie wel
meest Friezen weze denk ik, die hier
lope. Wat bedoelstou Bouke?"
Bouke: „Nou Friezen fansellef. Der is
hier ommers een heule groate ferga-
dering fan Friezen uut 'e hele wereld".
Rein: „O, stane daarom de flaggen op
'e Oldehove. Ik docht al, wat mut
dat, want daar lope se anders niet so
hard met".
Willem: „Groat-Fries kongres noeme
se dat. Ik hew der niet so feul fer-
stand fan, mar 't is loof'k wel wat
besonders. Der binne Duutsers bij, en
guden uut Denemarken en
Dorus: „Nou, en wat houdt dat alle
maal in?"
Bouke: „As Bouke het goed begrepen
hèt, dan waar in froeger tieden Fries
land feul en feul groater".
Rein: „En het ston op em sellef".
Bouke: „De hele Noordsé langes. Over
al Friesland, en overal prate de meen
sen Fries. Bouke hèt daar wel es een
kaartjse over in 'e krante sien".
Willem: „En dat waar Groat-Fries-
land. Dat hew ik dan weer leerd. En
alle meensen uut die ouwe lannen, die
foor 't Fries foele, binne nou bij me
kaar in Liwwadden. In het ouwe Lou
werts je".
Manus: „En wat mut er nou gebeu-
re?"
August: „Ah, niks ju. Die mannen
hewwe een uutsje. 't Is alleen son
de fan senten!"
Rein: „Süden se dat ouwe groate
Friesland weer hewwe wille? Dan ken
Tetman mooi foor Radboud speule".
Lieuwe: „Foor wie?"
Rein: „Radboud. Dat waar son ouwe
koaning".
Willem: „Uut'e dagen fan Groate Pier
seker. Dan mut het mar overgaan,
want dan wurdt het weer allemaal
knokkerij. As se in Frankriek so gek
binne, wij niet!"
Manus: „Kiek, daar gaat oek weer
son ploegje. Der binnen ook frouwen
bij. Heden, heden, waar de meensen
hurren al druk over make kenne".
Willem: „Och, mar dat boerfries
is wel mooi. En as eikeneen naar
Holland gaat, blieft er hier ook gien
kiep over. En as we allemaal Hol-
laans prate mutte, ferbiede se mor
ren het Fries, en overmorren het Liw-
wadders".
Bouke: „So is 't Willem. So is 't. Fan
Liwaaden houwe, en fan Friesland
houwe, en...."
Rein: Mar naar 't kongres mannen!
Twee vrije leden: Bouke en Willem.
Twee groate Friezen uut Liwwad
den".
Dorus: „Koaning Bouke en Sterke
Willem in plaats fan koaning Ronsbad
en groate Pier. Hoera!"
Voorbijganger: „Kinne jo my ek siz-
ze, hwer 't Coulonhüs stiet?"
Bouke: Hung? Watte? Ferstaast dou
boerefries Willem?"
