i I
De Sure: ,,Ik hew fan e week sproken met mien ouwe kammeraat Willem.
Jimme wete wel, hij staat altiten onder ut klokje te wiespraten. Nou
mannen, dieselde Willem is nog nooit ütpraat over sien besoek an 'e
TURKSTRA febrieken
Dorus: „Ik sü dat saakje oek wel us bekieke wille."
De Sure: „Dat saakje seiste? Nefiens Willem mut ut één fan 'e modern
ste beskuutfebrieken in Europa we ze."
De Prumer: „Ik mut ut nog sien."
De Sure: Dou loofst seker dat der alleen mar groate pruumtebak-
febrieken binne."
Jouke: „Mannen, begin nou niet te kiften, want de Sure het geliek.
Ut het oek al in 'e krant staan en oek dat se bij Turkstra al 75 jaar
beskuut make. Toen hadden jimme en ik de ouwehoof nog nooit sien."
De Sure: „Seker krekt as die meensen die daar üt die auto stapt binne.
Die krije aanst beslist een stieve nek fan 't omhoog kieken. Seker weer
een stel bütenlanners."
De Prumer: „Der staat temeensen een S op dat autootsje."
„Bütenlanner" stapt op groepje af en vraagt in het Engels de weg naar
TURKSTRA BESCHUITFABRIEKEN.
Dorus: „Gooi ut mar in mien pet."
De Sure: „You mutte dan round de tower ride, over de bridge en dan
mar streeet on rechtdeur." („Bütenlanner" af).
De Sure: „Siene jimme nou dat Willem geliek hat? Seis de Sweden
komme hier om de beskuutfebriek te besien. Want oek in Sweden ete
ze Turkstra beskuut."
De Prumer: „En seis de Sure praat met een eerpel in 'e keel. Dou gafst
daar mar een mooi poepke Engels fut niet? Waar hest dat leerd?"
De Sure: „Ik hew in mien jonge jaren een tiedsje far en op een koale-
boat tussen Harlingen en Engeland. Doet ik weer es in Londen foor de
wal lag, kreeg ik ferkering met so'n Engels mokkeltsje dat fandaar sien."
Dorus: „Nou mannen, in ieder gefal binne ons nou twee dingen düdelijk
wurden. Dat Turkstra beskuut oek in 't butenlan goed bekend is en dat
de Sure in 't Engels oek frije kan."
BIJ DE OlIEHOOF
Vm
L'r-T' "r;
