1
11
Onder het klokje
Bouke heeft het ziekbed, en Willem
Utrecht weer verlaten. De mannen ke
ren via de Libanon en het verleden
terug onder het klokje, waar je vrijuit
praten kan.
Willem: Soa, daar binne we weer. Al
wat leeft komt werom. Alles nog op
sien plak in Liwwadden?"
Rein: „Alles staat er nog. Uus heit en
uus mem oek."
Liuwe: „En Murkurius
August: „En óns klokje. En wij stane
der oek weer. Met sien allen."
Bouke: „Ja, sêg dat wel. Met sien al
len. Bouke is der oek weer bij. Mar
Bouke foelt het nog wel."
Willem: „Dat hew ik hoord, Bouke.
Dou hest een rare giesel maakt niet?
Nou siene se dij oek nooit weer op een
brommer wel?"
Bouke: „Né, das nou fergoed aflo
pen. Bouke mocht het graag doen,
mar 't is nou uut."
Doris: „Dar bin 'k blied om, Bouke.
Ons ouwe garde is al minmachtig, en
as der dan oek nog ien sogeseid met
sien leven speuld
Manus: ,(Heu, heu, Dikkop. Wat
slaastou weer deur. Met je leven speu-
le...
Willem: „Ik loof dat Doris wel een
bitsje geliek hèt. As ouwe kerels had
der wille dan se kenne in het ferkeer
fan fandaag-de-dag, ja, dan speule se
met hur leven. Dat is feit-waar."
Rein: „Met hur eigen leven, mar oek
met dat fan een ander. Waar of niet
Bouke?"
Bouke: „Ik hew dat nooit so sien wil
len, mar doe 't Bouke op bed lag, en
fergong fan 'e pine, en es even tied
had om te prakkesseren, doe hew ik
docht: Bouke, jonge, laat de brommers
mar bromme. Das foor die self en oek
foor de andere meensen op 'e weg het
beste. Dat sodoende."
Doris: „Nou, hoorst dat goed, Manus.
Krekt wat ik bedoelde. Waar bliefst
nou?"
Willem: „Stil mar, jonges. Late wij
óns mar niet opwiene om dingen die t
niks om 'e hakken heiowe. Liwwad
den is de Libanon niet."
August: „Wat is Liwwadden niet? Je
kenne wel merke, dat Willem der weer
is. Dure woorden."
Liuwe: „Mar Libanon is dochs gien
duur woord, August."
Rein: „Nee, de oalie is duurder. Se
mochten die streken daar wel Oaliba-
non noeme!"
August: „O, hewwe jimme het over
die fechterij in eh
Willem: „Aha, August komt bij. August
is jet. Nou hoe hiet het daar, seun?"
August: „Weet ik feul. Mar ik weet
wel, dat se daar reboelje maakt hew
we, en een stuk of wat hoge omes
doodskoten hewwe, enne
Manus: ,,'t Wurdt niet minder met
August."
Bouke: „Mar hoe mut het daar es kom-
me, Willem? Bouke leest der oek wel
es fan, en die kerel foor de radio het
het oek derover, mar ja, Bouke ken
der met sien ouwe, beskadigde boven
kamer niet bij."
Willem: „Tja, hoe het daar es komme
sal. Das niet so makkelijk te sêggen.
Ik docht dat Bouke dat beter an Nas
ser frage ken."
Rein: „Ik sal em es frage as ie es on
der 't klokje komme wil. Dan kenne
we 't er es even over hewwe."
August: „Weest em wel te weunen,
Rein? Ja, ik weet niet over wie jim't
hewwe, mar eh
Willem: „Ka-I-Ro."
August: „Hung? Ka-I, en wat komt
er dan?"
Allen: „Ro. Ro. Ro."
(passerende jongens): „Must es ho-
re. Wat suden die ouwe mantsjes daar
foor spultsje doen?"
Willem: „Kiek es Auguust. Nasser is
de baas fan Egypte. Hij wil sien groa
te neus oek wel in andere lannen ste-
ke. In 'e oalie, om es wat te noemen."
Manus: „Oalieneus. Wat kenstou het
altied mooi sêgge, Willem."
Liuwe: „Laat Willem nou es uutpra-
te."
Willem: „Nou, en in die kleine lands-
jes binne der lui die foor son Nasser
foele, en weer anderen, die mutte niks
fan em hewwe."
Rein: „En dan is 't heibel. Dan knok-
ke se mekaar de tent uut."
Willem: „En dan denke de Amerika
nen: hoe su het met de oalie komme,
we magge wel es even kieke."
Manus: „En de Rus sit oek op het
springtouw
Willem: ,,'t Is docht ik een ander
touw, mar dat geeft nou niks. Mar der
wurdt best achter de skermen wrot.
So komt er bonje in de Libanon,
Auguust."
August: „Wat is 't een ingewikkelde
boel niet? Heden, heden, wat leit de
wereld er freemd hene. Mar wie wu-
den jim nou onder het klokje hale?"
Doris: „Nasser."
August: „Die met sien neus. O, mar
dat waar een grapke fanself. Die nye
uut Frankriek hèt oek son groate neus,
loof ik hé?"
Rein: „Ja, seker. Sjarlie Kool bedoel-
stou."
Willem: „Né, Flewielene, das de hard-
fietser."
Bouke: „Hij mut mar oppasse. Dat ge-
jaag op die fietsen. Asie bij de Sne-
kerhoek komt
Doris: „Dit is heel wat anders. Mar
het gaat om de Goalie. De nije baas
in Frankriek. En Auguust hèt geliek:
Die hèt met het rondpatten fan de neu
zen niet achteranstonnen."
Liuwe: Sukke lui hewwe hast altied
wat. Een kale kop, of een lange neus,
of een snorof een sik of weer wat an
ders. En mar tekeningen make."
Willem: „Dat konnen se froeger oek
mooi. Wat waren der wel mooie karre-
keturen fan Pieter Jelles, en Kullijn,
en Kan, en Floris Vos, en Truub en
Mersjant en
Rein: „En Nuus Beer-in-de-broek waar
der oek, niet?"
Willem: „Né, né, 't waar wat anders.
Duis de Berebroek of so. Né, Ruis.
En Duis waar weer een andere. Och,
och, och, dat is al even leden. Mar
daar sagen je soms koppen fan in 'e
krante."
Liuwe: „En doe later fan Hitteler. En
Moessolini. En Goering. En Sjursjil."
Doris: „Mar as je dat so beprate, dan
hèt de wereld der altied freemd hene
leit. Wat gong het er wel om weg met
staken, en al die werkloazen, en de
ferkiezingen. En toen die faksisten
overal de baas. 't Is altied een groate
bende weest."
Bouke: „En dat sal 't oek wel blieve.
Want de wereld is goed, maar de men
sen binne slecht. Poermin!"
Rein: „Ik hew wel es docht, as se nou
straks op 'e maan komme kenne, dan
mutte se een stelletje fan 'e groaste
hurken mar in son ding stoppe, en
naar de maan bonsjoere, dan binne wij
se even kwiet."
Willem: „Mar as se mekaar nou fan
'e maan afknokke, bin se oek gauw
weer werom. Gekhied allemaal."
Bouke: „Su Bouke het nog beleve, dat
de meensen op 'e maan komme?"
Doris: „Het wil mij nog niet an, dat
dat gebeuren gaat."
Willem: „Must niet sêgge, Doris, must
niet sêgge. As se teugen dien groatfa-
der seid hadden, de peerden gane der
uut, en der komme dingen foor in 't
plak met wielen en een motor, en één
man stuurt, en se gane tien keer su
hard as 't flugste peerd fan Ritske Fel-
StTCL TlOU
Rein: „En as se doe seid hadden, dat
er een tied komme su, dat er auto
bussen met fleugels door de lucht flie-
ge suden, nog harder as een feu-
9el...
Willem: En meziek en sprekenj uut
een klein kasje in 'e kamer. En de til-
lifisie. Nou
Manus: „En namaakte manen, met
honnen en muzen."
Rein: „En onderseeskippen."
Doris: „Mar de maan is de maan."
August: „En je suster rookt een be-
naan."
Willem: „Ik bin ophouden met roken.
Wat sei jim daarfan?"
Rein: „Flinke kerel die sterke Willem.
Sont ioenneer?"
Willem: „In Utrecht bij mien skoan-
seun. Die waar oek ophouden. Ik hew
in gien fier weken rookt. Mar ik laat
het niet in 'e krante sette. Want as je
dan weer beginne te roken, sette se 't
er weer in, en das sneu! En wat je
onder 't klokje sêgge, leest gieneen."
li
