i l|
De Sure: „Muffe jimme es kieke mannen, daar loopt Sietse de Meelpüde
oek. Wat is die kroem wurden niet?"
De Prumer: ,,De must niet denke dat dat komt fan ut meelsjouwen, want
dan bist mis. Mar hij skient een wief te hewwen met fijf broeken ah
en dan wete jimme ut wel."
De Sure: ,,Ja, as je de hele dag met een suur wief en een sware meel
püde op 'e nek sjouwe mutte, dan groei je op 't laast as een koeiestut
Jouke: ,,Wat wuust daar met sêge?"
De Sure: ,,Nou ja, koeiestutten hewwe de eigenaardige gewoante om
naar de gron te groeien."
Jouke: „Nou must ophouwe. Ik snap alleenig nog niet, wat dat nou
met Turkstra besküt te maken het."
De Prumer: ,,Ik denk weenliks dat die koeiestutten wel niks met besküt
te maken hewwe, mar ut meel wèl. Ik weet fan Willem wel, dat se bij
Turkstra ut allerfijnste meel brüke en dat daarom die besküten so
lekker binne."
De Prumer: „Se hewwe mij f er telt, dat Turkstra elke week wel tachtig-
duzend eiers in 'e besküt doét, sü dat waar weze?"
De Sure: Hest dou dan nog nooit donderdags die grote frachtauto
rieden sien met al die kisten met eiers? Dou konst dien ogen wel in
dien buse hewwe."
Jouke: „Ho, ho, Sure, dou must niet daliks so gremietig wurde. Ik bin
de forige week met fakansje weest naar mien soan op Flielan, en nou
kanne jimme nooit rade wiet ik tegenkommen bin."
De Sure: „Nou?"
Jouke: „Die Turkstra-Sweed, wete jimme nog wel? En alle gadbasten
in ut dorp liepen met een rol Turkstra besküt in hun tas, en alle jonges
foetbalden met Turkstra ballen. Je wudden der suver gek fan."
De Prumer: „Dan must dou beslist an 'e Turkstra besküt, want
daar sit een senuwsterkend middel in. Lecithine noeme se dat loof ik."
BIJ DE ODWEHOOF
