i 1II R II
De Prumer (zingt zacht voor zich heen): Bonne sera, sinjorita, kis mie
goed naiti"
De Sure: „Wat singst dou daar ioor een nuver wieske Prumer?"
De Prumer: Mien trou het fan 'e week een grammefoanplaat kocht,
een nije plaat die't Roltoan hiet. Turkstra beskütiebrieken gewe die
platen uut en je kanne se ioor 85 centen bij de besküt-leverancier kope.
En se speule suver sonder geruus. en een hatstikke mooi gelüd, man!
Op onze plaat ston fan Bonne sera. Dat is fan een man die nog graeg
een tuutsje fan sien mokkeltsje hewwe wil foordat ie fut gaat."
Jouke: Snappe jimme so'n man nou?"
De Prumer: „Hest dou dan nog nooit op frijersfuten weest Jouke? Dou
sast dochs in dien jonge jaren oek wel niet fan ies weest hewwe wel?"
De Sure: „Ei né ju, mar hij must fan sien moeke 's avus al om tien uur
thus wezel"
De Prumer: „Nou mannen, we mutte mar niet te feul hassesskrabbe,
dat doene Kroetsjef en lzerhouwer wel foor ons. Wij kenne óns oor
beter te lüsteren lege bij de grammefoan, want je kenne fan Turkstra nog
feul meer fan die platen kope, met Kattrine Fallente en meer fan die
artiesten. En het prieske fan 85 centen leit oek wel goed."
Jouke: „Ik gaen der futdaliks op af en jimme kenne der wis fan weze,
dat de follende keer de Prumer hier niet meer allenig staat te singen!
Goeie!"
BLJ DE OUWEHOOF
